Długo zastanawiałem się co rzecz mógłbym aby przemowa ta wybrzmiała tak jak powinna. Aby była ona tak ważna i dziejowa jak wydarzenia, których jesteśmy kronikarzami. Abyście wiedzieli, że staneliśmy przed kryzysem o niespotykanej skali nie widzianej nigdy przedtem ani na Nandanie ani na Ziemi. Dlatego te przemówienie będzie o tym, że zrobię wszystko aby zachować nasz sen o wspólnym raju dla was, dla waszych dzieci i wnuków bo to jest najważniejsze.

Staniemy do tego kryzysu z odwagą i wiarą w słuszność naszego celu. 27 sierpnia 2207 roku na Nandanie na terytorium zwanym Azylem doszło do bezprecedensowego ataku na wszystkie Narody Zjednoczone. Celem terrorystów było życie niewinnych mieszkańców, którzy zginęli śmiercią męczeńską. Rządy tego tworu, choć ich cele nie są jeszcze jawne, zmierzają do zniewolenia całej Uttry, gdy wykorzystają surowce Uttry ruszą dalej po Nandan, a gdy nie powstrzymamy ich tutaj udadzą się zapewne na Ziemie.

Gdyby istniała droga dialogu, wybralibyśmy ją jak wybieraliśmy zawsze. Jednak tym razem nie będziemy rozmawiać gdyż filozofia i podejście tych ludzi tak daleko wykraczą poza nasze ramy zrozumienia, że wyklucza możliwość kooperacji i współpracy. Mając więc na uwadzę naturę tego niezaprzeczalnego zagrożenia, można śmiało stwierdzić iż ANZAC nie będzie prowadzić rozmów pokojowych, ani nawet zachęcać do takich rozmów, dopóki wszyscy winowajcy nie poniosą zasłużonej kary.

W tej chwili siły państw Narodów Zjednoczonych walczą na dalekiej północy trzymając piratów z dala od naszych wybrzeży. Azyl natomiast blokowany jest przez Xinchiguo i Shiroihan. Wielu uważa, że nie ma bezpośredniego zagrożenia dla ANZAC a nasza strefa bezpieczeństwa nie zostanie naruszona. Wielu uważa, że nasze zaangażowanie nie powinno być szczególne gdyż wrogowie są daleko. Jednak nigdy nie spotkaliśmy się w naszej historii z krajem tak obrzydliwym i plugawym jak Azyl. Prawdą jest, że nigdy nie zostaliśmy zaatakowani bezpośrednio, jednak czy wierzy ktoś ,że gdybyśmy sąsiadowali z Azylem do sytuacji tej by nie doszło? Czy ktoś wyobraża sobie tak pokojowe współistnie jakie dzielimy z EKN? Nie ma tej relacji żadnych specjalnych paktów, nie ma niepisanych traktatów. Jest wiara w dialog i wspólne wartości.

Jeżeli więc którekolwiek z Państw Nandanu stanie się niewolnikiem Azylu zostanie ono wykorzystane aby zwiększyć potęcjał militarny, surowcowy i technologiczny do dalszych aktów agresji.

Wkroczymy więc w ten straszliwy czas z całym światem i zdolnością do odpowiedzi argumentami takimi jak brutalna siła. Aby przetrwać w takim świecie, musimy przekształcić się w prawdziwą potęgę militarna na bazie gospodarki wojennej. Nie zaślepiajmy się już na niezaprzeczalny fakt, że siły zła, które zmiażdżyły, podkopały i zepsuły tak wielu innych, są już u naszych bram. Ich tajni emisariusze działają w naszych krajach i krajach sąsiednich. Starają się wzbudzić podejrzenia i niezgodę, aby wywołać wewnętrzne spory. Próbują obrócić kapitał przeciwko rabotonikom i odwrotnie. Próbują obudzić długo uśpione wrogości rasowe i religijne, na które w tym kraju nie powinno być miejsca. Działają w każdej grupie promującej nietolerancję. Wykorzystują do własnych celów nasz naturalny wstręt do wojny.

Jednak nasi ludzie nie boją się wojny, nasz wstręt nie wynika ze strachu a z tego kim jesteśmy. Dlatego też rozpoczniemy produkcję broni, dział, amunicji, okrętów, samolotów i czołgów na skale niespotykaną nigdy przedtem. Walka demokracji z podbojem świata jest naszym celem i ANZAC wesprzę swoim potęcjałem gospodarczym każdy kraj, który wraz z nami stanie do tej bitwy. Wyślemy wszystkie naboje, pociski i zaopatrzenie konieczne do zwycięstwa. ANZAC dołoży wszelkich starań, aby wyprodukować wszystko, co jest konieczne w tej sytuacji kryzysowej – i to z całą możliwą szybkością. Ten wielki wysiłek wymaga wielkiego poświęcenia.Nie prosiłbym nikogo o obronę demokracji, która z kolei nie broniłaby wszystkich innych. Dlatego z pełną pewnością proszę wszystkich o pomoc.

Dziewięć dni temu ogłosiłem powołanie bardziej efektywnej organizacji, która ukierunkuje nasze gigantyczne wysiłki na zwiększenie produkcji wojskowej. Ogromne sumy pieniędzy i dobrze skoordynowane kierownictwo wykonawcze same w sobie nie wystarczą. Działa, samoloty i statki muszą być budowane w fabrykach i arsenałach ANZAC. Muszą być produkowane przez robotników, menedżerów i inżynierów za pomocą maszyn, które z kolei muszą być budowane przez setki tysięcy robotników na całym świecie. ANZACki geniusz przemysłowy, niezrównany na całym świecie w rozwiązywaniu problemów produkcyjnych, został wezwany do uruchomienia swoich zasobów i talentów. Producenci zegarków, narzędzi rolniczych, linotypu, kas fiskalnych, samochodów, maszyn do szycia, kosiarek i lokomotyw produkują teraz bezpieczniki,lufy, skrzynie do pakowania bomb, mocowania teleskopów, pociski, pistolety i czołgi.

Ale wszystkie nasze obecne wysiłki nie wystarczą. Musimy mieć więcej statków, więcej dział, więcej samolotów – więcej wszystkiego. Można to osiągnąć tylko wtedy, gdy odrzucimy pojęcie „business as usual”. Tej pracy nie można wykonać jedynie poprzez nałożenie na istniejące obiekty produkcyjne dodatkowych wymagań dotyczących obrony.

Chcę jasno powiedzieć, że celem ANZAC jest zbudowanie teraz z całą możliwą szybkością każdej maszyny, arsenału i fabryki, której potrzebujemy do produkcji naszych materiałów obronnych. Mamy ludzi umiejętności, bogactwo, a przede wszystkim wolę. Apeluję do właścicieli fabryk, do kierowników, do robotników, do naszych pracowników rządowych, aby dołożyli wszelkich starań, aby wyprodukować tę amunicję szybko i bez pośpiechu. I tym apelem przyrzekam, że my wszyscy, którzy jesteśmy funkcjonariuszami waszego rządu, z takim samym zaangażowaniem poświęcimy się wielkiemu zadaniu, które nas czeka.

Musimy być wielkim arsenałem demokracji. Musimy przyłożyć się do naszego zadania z takim samym postanowieniem, tym samym poczuciem pilności, w tym samym duchu patriotyzmu i poświęcenia, jakie pokazujemy zawsze.

Gubernator ANZAC Russel Meltdown

///-50K co turę, -10 KP od następnego budżetu