Wojna domowa w Estalii (2702-2706)

[Milord]

2702.

Przeciągające się próby negocjacji zakończyły się - żadna ze stron nie była gotów iść na ustępstwa. Ostatecznie San Luis i Sahaguan dochowały wierności Królowi - podobnie jak Euskalskie prowincje na wschodzie. Republikanie uzyskali dostęp do morza dzięki wyparciu sił królewskich z okolic Alquezaro  i Vizeayi przez powstańców. Obie strony okopują się na swoich pozycjach i przygotowują ofensywy. W Llaqueno i San Luis powstają lotniska i obie strony szukają pilnie uzbrojenia. Korpus Graniczny ogłosił korytarze tranzytowe przez które zaopatrzenie i towary mogą być transportowane do walczących stron zgodnie. Odpowiednie traktaty zapewniły Korpusowi zaopatrzenie i paliwo w zamian za przepuszczenie dostaw.

Królestwo
1. Korpus Królewski - 4piechI - Bilbali
2. Korpus Królewski - 4piechI, 8mil - Sahagun - Bilbali-Barboza
Armia Euskalijska - 4piechI, 3mil - Gipuzkoa-Naffaroa

Republika
Gwardia Republikańska(Carles Puyol) - 4piechI - Borgaz
1. Armia - 4piechI, 8mil - Borgaz-Almariz-Alquezaro
2. Armia - 3piechI, 4mil - Vizeaya - Alziros-Azuara

Korpus Graniczny
?

[Verlax]

2703

Obydwie strony konfliktu w wojnie domowej w Estalii opracowały swoje plany operacyjne licząc się tylko z jednym antagonistą, którego trzeba było zmiażdżyć w polu. Ani jedna ani druga strona poważnie nie przewidziała jednak takiej interwencji ze strony trzeciej. Z granic Zakonu Białego Wilka na terytorium Estalii pojawili się dywizje ‘najemnicze’, które zaatakowały kontrolowane przez Republikę terytorium w prowincjach Montemas i Llaqueno, napotykając na minimalny opór ze strony znacznie gorzej uzbrojonych i przygotowanych rezerwistów. Dowódca tej armii generał Keluzhard następnie pozwolił komendantowi Seve Villanueva proklamować Estalijską Federację Anarchistyczną i obiecać przyniesienie temu krajowi nieograniczonej wolności, demokracji i prawdziwego anarcho-kapitalizmu. W międzyczasie inna grupa najemników z Zakonu ruszyła do Raganos, licząc na dotarcie do enklawy Królestwa Estalii na wschodzie.

Nie była jednak w stanie ona dotrzeć - w reakcji bowiem na atak najemników, którzy przybyli z Zakonu poszczególne armie Korpusów Granicznych zdecydowały na zerwanie z neutralnością. Zamiast przepuścić kolejną najemniczą armię, garnizon Raganos odpowiedział ogniem. Najemnicy wyparli Korpus z Raganos i z opóźnieniem i konfuzją ogłosili również przyłączenie się do Federacji Anarchistycznej. Obca, dosyć bezpośrednia interwencja sprawiła, że garnizony Pajeny i Guaniar zadeklarowały lojalność Republice Estalii, która równocześnie odziedziczyła całe lotnictwo Związku Estalskiego. Po drugiej stronie półwyspu garnizon Dimanterra złożył ponowny hołd królowi Estalii oraz oddał kontrolę nad flotą byłego Związku Estalskiego generałowi Bahamonde.

Generał Carles Puyol na początku wojny zadeklarował, że newralgicznie położone miasto Burgos będzie bronione do końca, “no parasan!”. Niestety dla niego, pojawienie się Federacji Anarchistycznej znacząco pogorszyło sytuację strategiczną Republikanów. Dwa największe bliźniacze miasta Estalii - Bilbali i Borgas stanowią dwa serca tego państwa i demokraci liczyli na utrzymanie jednego z nich w celu zachowania potencjału przemysłowego i demograficznego po swojej stronie, też z przyczyn prestiżowych. Niestety, wraz z pojawieniem się Estalijskiej Federacji Anarchistycznej i upadkiem Llaqueno armia Królestwa Estalii przeprowadziła wstępny atak na Almariz. Generał Puyol zdecydował, że utrzymanie Borgas jest niemożliwe strategiczne i nakazał pełną ewakuację miasta. Poza samymi dywizjami walczących setki tysięcy cywilów wyruszyło na wschód, nie jako powtarzając wyczyn Armii Czerwonej i jej zwolenników wiele lat temu, którzy później utworzyli ZSRR.

W obliczu klęski jaką było opuszczenie Burgos i załamanie się południa, siły republikańskie skupiły się na wschodzie - generał Puyol osobiście dowodził ofensywą w Gipuzkoa i mimo pierwszych niepowodzeń wsparcie Korpusu Granicznego, a następnie dołączenie lotnictwa Nehekhary sprawiło iż ofensywa okazała się być niebywałym sukcesem, a siły królewskie zmuszone były do ucieczki - złośliwi twierdzą, że nieco lepiej zorganizowanej niż ta republikańska. Siły królewskie są otoczone w w Naffarroy przez oddziały republikańskie, które zdecydowały się nie podejmować szturmu - obrońcy są atakowani z powietrza w oczekiwaniu na ratunek.

Ewakuacja sił republikańskich na wschód pozwoliła 1. Korpusowi wkroczyć do stolicy przy ograniczonym oporze - pozostawione siły mogły jedynie opóźnić zdobycie miasta i wyrządzić jak największe straty siłom królewskim. Kolejnym ciosem dla Republiki była utrata Almariz - miasto stawiło już jednak silny opór piętrząc sterty ciał po obu stronach barykad. Carles Puyol ze wsparciem Korpusu Granicznego utworzył linie obrony przez środek kraju - najcięższe walki toczą się na zachód od Alquezaro, gdzie siły monarchii nie są w stanie sforsować kolejnej obrony republikanów, szczególnie biorąc pod uwagę dominację w powietrzu sił republikańskich.

Pod koniec roku nadeszła względnie ciężka zima, która ustabilizowała fronty, ale też przyniosła straszne cierpienia tysiącom niewinnych cywili. 2703 nie był rokiem Republiki, która utraciła swoje miasto-symbol w Borgas. Tymczasowa stolica i centrum administracyjne Republiki Estalii zostało przeniesione do Gipuzkoa, w Kraju Euskalijskim. Z konsolidacją, znacznie zmniejszonym frontem oraz wreszcie potężnym wsparciem lotniczym ze strony Nehekhary, generał Puyol liczy na odbicie strat w kolejnym roku. Największym zwycięzcą zaś ostatnich miesięcy był generał Bahamonde, który wiele zyskał na pogarszającej się sytuacji Republikan. Kontrolując Bilbali i Borgas, Królestwo Estalii posiada znaczącą część populacji i przemysłu kraju, nawet jeśli formalnie kontrolują mniejsze terytorium. Największą niewiadomą pozostaje Estalijska Federacja Anarchistyczna, która wprowadziła tyle chaosu do przebiegu działań wojennych. Chociaż kontrolowane przez ich terytorium stanowi rubieże i słabo zaludniony obszar wiejski, to stałe wsparcie ze strony sąsiada czyni z nich nadal wyjątkwo groźnego przeciwnika.

Co może być pewne to fakt, że dla cierpiącej populacji Estalii to nie jest koniec katorgi.



--------

Królestwo Estalii (Generał Xavier Bahamonde)

1. Korpus Królewski - 3 piech I, 1 mil - Barboza (-1 piech I)
2. Korpus Królewski - 3piech I, 4 mil - Almariz (-1 piech I, -3 mil)
3. Korpus Królewski - 3 piech I - Dimantierra (powstały z Korpusu Granicznego)
Armia Euskalijska - 2 piech I - Naffaroa (-2 piechI, -3 mil)

Flota Estalijska - 1 kr I, 4 ni I. - Dimantierra

Republika (Generał Carles Puyol)

Gwardia Republikańska - 3 piech I - Naffaroa (-1 piech I)
Azuarska Armia Akcji Robotniczej (A3R) - 2 piech I 3 mil - Azuara (-1 piech I, -2 mmil)
1. Armia - 1 piech I, 2 mil - Alziros
2. Armia - 1 piech I, 1 mil - Alquezaro (-2 mil)
3. Armia - 1 piech II sg, 2 piech I (-1 piech II sg) - Pajena (powstała z Korpusu Granicznego)
4. Armia - 1 piech II sg, 1 piech I - Guaniar (powstała z Korpusu Granicznego)

Legion "Sęp" (Astronis***) - 5 m I, 4 b I - Pajena

Estalijska Federacja Anarchistyczna (Komendant Seve Villanueva)

Żółte Ludziki (Keluzhard) - 3 piechIIsg, 1 piechI - Monteras, Llaqueno
Armia Najemna - 3 piechI - Raganos

--------------

Keluzhard - +1


---------------

Spis Umocnień w Estalii:
Dimanterra - Lekkie umocnienia (twierdza)
Raganos-Guaniar-Pajena - Lekkie umocnienia (linia)
Commarque - Lekkie umocnienia (twierdza)

Spis Lotnisk:
Bilbali (Królestwo Estalii)
Llaqueno (Estalijska Federacja Anarchistyczna)
Pajena (Republika Estalii)

---------------------

Wykorzystując potencjał przemysłowy okupowanych prowincji jak i dostawy otrzymane z zagranicy, frakcje wojny domowej produkują w tej turze:

Królestwo Estalii:

Sytuacja Zaopatrzeniowa: Stabilna

+2 piech II
+4 piech I
+2 m I

Republika Estalii:

Sytuacja Zaopatrzeniowa: Stabilna

+2 piech I
+2 piech II (lend-lease)
+rozpoczęto budowę nowego lotniska w Gipuzkoa


Estalijska Federacja Anarchistyczna:

Sytuacja Zaopatrzeniowa: nie dotyczy (nie ma własnej armii)

+1 mil

[Verlax]

2704

Wojna domowa w Estalii, konflikt między republikanami a monarchistami eskalował w coś dużo gorszego. Dotychczas pokojowe państwa Starego Świata na polach Estalii spuściły swoje psy wojny ze smyczy.

Ofensywa “Dnia Sznura”

---

Wraz ze znaczącymi dotacjami od anonimowego kontrahenta oraz z konsesusem wśród władz Zakonu Białego Wilka, państwo to znacząco eskalowało wsparcie dla Estalijskiej Federacji Anarchistycznej zaczynając operację “Dzień Sznura”. Z Llaqueno i Monteras dywersyjnie Armia Najemna i Ekipa Remontowa zaatakowały Azuarę. Najważniejsze uderzenie spadło jednak na Pajenę, która została zaatakowana przez trzy osobne najemne armie Zakonu - “Dzień Sznura”, “Libertaryat” oraz “Hajsownicy Gimpera” - blisko 130.000 tysięcy najemników. Chociaż Republikanie dysponowali umocnieniami, to ze względu nad kontrolę nad Raganos część oddziałów Federacji Anarchistycznej była w stanie ominąć najbardziej ufortyfikowane pozycje. Miażdżąca przewaga w powietrzu Republikanów została zredukowana ze względu na trzy problemy - po pierwsze, ofensywa anarchistów dosyć szybko była w stanie znaleźć się w zasięgu artyleryjskim by ostrzelać lotnisko w Pajenie. Po drugie, wojska najemnicze otrzymały wsparcie magiczne i dzięki tajemniczym inkantacjom znanym tylko ogrom dywizja marines dokonała niespotykanej transformacji i swoją bronią maszynową była w stanie nagle strącać samoloty. Wreszcie, był trzeci problem - sytuacja na wschodzie.

Podczas gdy rozpaczliwa obrona Pajeny trwała, kolejna wykupiona armia najemna wielkości 50.000 żołnierzy zaatakowała wstępnie Guaniar, licząc na powstrzymanie posiłków Republikanów z Guaniar do Pajeny, a w szerszej perspektywie - na przyszłe odcięcie Republikanów od zaopatrzenia i wsparcia z zagranicy. W obliczu tych dwóch bitew, obydwu kluczowych dla przetrwania republikańskiej nadziei dla Estalii generał Carles Puyol podjął decyzję o absolutnej priorytezacji obydwu tych starć i depriorytezacji wszystkiego innego. Pobocznym efektem tej decyzji był fakt, że kocioł nacjonalistów w Naffaroa został bez problemowo ewakuowany przez siły lojalne wobec Xaviera Bahamonde - lotnictwo Nehekhary miało znacząco ważniejsze cele do bombardowania w tym czasie.

Incydent w Dimanterra



Nie jest wielką tajemnicą, że państwa Chaosu wspierają tzw. “Narodową Estalię”. Wydarzenia z tego roku jednak były niespodziewane nawet dla najbardziej przenikliwych badaczy stosunków międzynarodowych. Jak się okazało, przez granicę między zakonem Nurgla a Narodową Estalią ze wsparciem dla generała Xaviera Bahamonde przybył korpus ekspedycyjny, olbrzymia armia. Jeden problem - Xavier Bahamonde nic o tym nie wiedział ani nie wyraził na to zgody. W Dimanterra doszło do bardzo nerwowego stand-offu, gdyż z perspektywy Narodowej Estalii wyglądało to jak obca inwazja. Po blisko kilku miesiącach nerwowych negocjacji w końcu zdecydowano się przepuścić jedynie jedną dywizję, która dołączyły do frontu pod Almariz. Realnie najważniejszym skutkiem incydentu w Dimanterra był fakt, że w pierwszej połowie 2704 Narodowa Estalia odmówiła ataku na Republikanów czy Federację Anarchistyczną bo się bała inwazji ze strony Zakonu Nurgla.

///. negocjacje z NPCami odbywają się w Tajnych Wydarzeniach, nie w Rozkazach!

Tileańskie Łowy



Chociaż incydent w Dimanterra raczej nie świadczy dobrze o kooperacji państw Chaosu z Narodową Estalią, to nie była największa pomyłka i katastrofa tego roku. Naczelna pani admirał floty Agrounii Evelyn "Potrójna Zdrajczynii" Nightsong była na igrzyskach Bloodbowla i podczas jej nieobecności w admiralicji panował olbrzymi burdel - który ostatecznie skończył się w najgorszy możliwy sposób - flota agrarystów nie wypłynęła z portów i nie wyruszyła by eskortować kluczowe okręty transportowe zawierające w sobie broń i zaopatrzenie dla Republiki Estalii, ale również kluczowy transport wojskowy ze strony Nehekhary zawierający Legion “Kojot” - kilka doborowych dywizji Nehekhary. 

Dosyć szybko okazało się jak wielki to jest błąd - konwój został zaatakowany na Morzu Tileańskim przez łodzie podwodne nieznanego państwa bądź państw. Cały transport zatonął - z litości flota Klanu Skryre wypłynęła z Sartosy by wyłowić nielicznych wciąż żyjących marynarzy z morza oraz tych nieumarłych, którzy jeszcze się nie rozpadli od wodnego żywiołu. Po zatopieniu pierwszych transportów dowództwo Nehekhary w obliczu skrajnej niekompetencji ze strony floty Agrounii zdecydowało, że operacja transportu jest zbyt ryzykowna i odwołano dalsze tranzyt. Ostatecznie specjalnym samolotem transportowym przerzucono do Estalii jedynie maga Otisa.

///. Xelacient zapomniał dać Rozkazów, ostatecznie wrzucił je grubo po deadlinie.

Upadek Pajeny, Ofensywa “Bezchmurnego Nieba” i wzlot “A3R”

---

Bez wsparcia dodatkowych dywizji ze strony Nehekhary, generał Puyol musiał podjąć kluczową decyzję co do dalszego prowadzenia kampanii. Chociaż bitwa o Pajenę była kompletnie przegrana, to Anarchiści póki co nie atakowali konsekwentnie Guaniar. Dzięki temu - absolutnie kluczowy transport broni dla Republiki Estalii został przetransportowany - armię więc dało się odbudować, chociaż rezerwy siły ludzkiej zostały już mocno nadwyrężone. W tej sytuacji Generał Puyol uznał, że jest możliwe że wraz z odbudowaną armią w przyszłych latach możliwy będzie chwalebne odbicie terytorium Estalii, ale musiał do tego czasu obronić stolicę i zachować większą część armii. Po raz kolejny - generał Puyol rozkazał odwrót do bardziej defensywej “Linii Wolności”. Armia Republiki Estalii miażdżona przez przewagę liczebną w końcu została zmuszona opuścić Pajenę, chociaż wsparcie lotnictwa, dobry teren oraz fakt, że niektórych Republikanów trzeba było zabić dwa razy jeśli nie więcej pozwolił zadać bardzo duże straty atakującym. Lotnictwo sojusznicze skupiło się przede wszystkim na operowaniu z Gipuzkoa, z pozostałymi szwadronami z rodzimej Estalii póki co zmagazynowanymi

Decyzja co do odwrotu miała bardzo ważne znaczenie w kampanii gdyż znacząco wzmocnione Królestwo Estalii w tym samym czasie szykowało się do ofensywy i w końcu ją wyprowadziło - zdobywając opuszczone przez republikanów Alquezaro oraz Alziros. Sytuacja sie skomplikowała w Azuarze gdzie A3R (Azuarska Armia Akcji Robotniczej) odmówiła odwrotu i bezpośrednio zignorowała rozkaz naczelnego dowódcy generała Puyola. Siły komunistów skupione wokół lidera partyjnego Andreasa Licea nie zerwały formalnie kontaktów z Republiką Estalii, ale już tylko udają, że respektują rozkazy z Gipuzkoa, wprowadzając tymczasową własną administrację na terytorium Azuary.

W obliczu względnie silnego oporu komunistów i górskiego terenu, nacjonaliści zdecydowali się nie kontynuować ataku na Azuarę, a zamiast tego skupić się na będącej wciąż w toku ofensywie na Llaqueno. Dzięki przewadze liczebnej nacjonalistów oraz zwiadowi powietrznemu własnego lotnictwa oraz korpusu ekspedycyjnego Zakonu Wybrańców Chaosu, najemnicy Zakonu zostali wyrzuceni z Llaqueno. Rezerwy Federacji Anarchistycznej nie były dostępne ze względu na bitwę pod Pajeną i doprowadziło to do bardzo ważnej zmiany strategicznej. Tymczasowa stolica Republiki w Gipuzkoa jak i kluczowa dla transportu prowincja Guaniar były otwarte na atak po zdobyciu Pajeny, ale atak Narodowej Estalii na ich zachodnią flankę sprawił, że anarchiści musieli odesłać część dywizji by powstrzymać ten atak. W rezultacie ze względu na wyczerpanie oraz straty, poważny atak na Guaniar, który mógłby wypchnąć Republikanów stąd nie nastąpił. Ostatecznie po zdobyciu Pajeny anarchiści ponownie przybrali defensywną pozycję i chociaż zdobycie tego miasta jest wielkim sukcesem wojsk najemniczych, to nie zdobycie Guaniar daje Republikanom kolejną szansę.

Ponownie przybyły śniegi i wszystkie strony się ponownie ufortyfikowały w swoich pozycjach. Ponownie największym zwycięzcą roku jest Królestwo Estalii, które zwyczajnie uniknęło większości straszliwie brutalnych starć i tylko pożywiło się słabością strategiczną Republiki Estalii i wykorzystując fakt, że oddziały najemnicze Zakonu nie zostały właściwie rzucone do walki z wojskiem Bahamonde. Znaczące transporty broni dla Republiki Estalii technicznie dają jej szansę na powrót do gry. Warte dodania jest, że mimo technicznej przegranej Republiki w starciu z oddziałami Zakonu, przewaga w powietrzu udzielona przez Nehekharę pozwoliła zadać jej olbrzymie straty i siły najemne zostały strasznie przerzedzone, po raz pierwszy też w historii wojny domowej Republikanie mają niewielki front do obrony. Kluczowy problem polega na fakcie, że zasoby siły ludzkiej Republiki Estalii są coraz mniejsze i mniejsze ze względu na utratę kolejnych mniejszych centrów miejskich. W obliczu tej sytuacji Puyol jest zmuszony dokonać znacząco rozszerzenia przymusowej konskrypcji. Budżet Republiki Estalii też trzeszczy, a sytuacja z żywnością nie prezentuje się też dobrze pomimo wsparcia z zagranicy. Nowym i nieznanym przez wszystkich graczem jest operująca już właściwie niepodlegle Azuarska Armia Akcji Robotniczej, której choć pozycja strategiczna jest bardzo trudna, to A3R ma w sobie determinację by kontynuować walkę.

Narodowa Estalia (Generał Xavier Bahamonde)

1. Korpus Królewski - 4 piech I, 1 mil - Alziros
2. Korpus Królewski - 2 piech II, 2 piech I, 2 mil - Llaqueno (-2 piech I, -2 mil)
3. Korpus Królewski - 4 piech I - Dimantierra
Armia Euskalijska - 3 piech I - Alquezaro
Dywizja Ochotnicza (Nurgla) - 1 piech I - Alquezaro

Szwadron “Filar” - 2 m I - Bilbali
Szwadron “Vittorio” (Orlando Vittorio *) - 2 m I - Bilbali

Flota Estalijska - 1 kr I, 4 ni I. - Morze Bretońskie (osłania Alquezaro)

Stabilność: Wysoka
Sytuacja Humanitarna: Bardzo Dobra
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Stabilna

+3 piech II
+2 piech II plot
+1 piech II sg
+1 mI
+1 bI
+ rozpoczęto budowę lotniska w Barboza
+ rozpoczęto budowę lekkich umocnień (twierdza) w Llaqueno - 0/2

Republika Estalii (Generał Carles Puyol)
[sojusz z A3R]

Gwardia Republikańska - 2 piech I - Gipuzkoa (-1 piech I)
1. Armia - 1 piech I, 2 mil - Vizeaya
2. Armia - 1 piech I, 1 mil - Vizeaya
3. Armia {Otis **}- 1 piech II, 1 piech I - Gipuzkoa (-1 piech II sg, -2 piech I)
4. Armia - 1 piech II sg, 2 piech I - Guaniar
Legion Kojot - ??? - ??? (część dywizji bul bul bul, dane w TF Nehekhary)

Armia Powietrzna - 4 m I - Gipuzkoa (nie operują, przeciążenie lotniska)
Legion "Sęp" (Astronis***) - 5 m I, 3 b I - Gipuzkoa (-1 b I)
Żółty Dywizjon (Yagh Uaggh) - 1mI, 2bI - Gipuzkoa

Stabilność: Niska
Sytuacja Humanitarna: Dobra
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Zła

+2 piech II sg (lend lease)
+3 piech II (lend lease)
+1 piech I
+2 mil
+rozpoczęto budowę lotniska w Commarque

Azuarska Armia Akcji Robotniczej (Przewodniczący Andreas Licea)
[sojusz z Republiką Estalii]

Azuarska Armia Akcji Robotniczej (A3R) - 1 piech II, 2 piech I 3 mil - Azuara

Stabilność: Bardzo Wysoka
Sytuacja Humanitarna: Dobra
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Zła

+2 piech II sg (lend-lease)
+3 mil

Estalijska Federacja Anarchistyczna (Komendant Seve Villanueva)

Żółte Ludziki (gen. Rżnijto) - 1 piech I - Montenas (-1 piech I, -1 mil)
Armia Najemna (gen. Przełyk) - 1 piech I - Montenas
Ekipa Remontowa (gen. Warłacz) - rozbite! - Montenas (-1 piech I)
Dzień Sznura (gen. Dużykuc) - 2 piech IIsg - Montenas (-1 piech II sg)
Libertaryat (gen. Keluzhard *){Wkurwomir Okrutnik **} - 2 piech IIsg, 1 piech IIm - Pajena (-2 piech II sg)
Hajsownicy Gimpera (gen. Gimper)- 1 piech IIsg, 1 piech IIm - Pajena (-1 piech II sg, -2 piech IIm)
Adepci Pierdolnięcia (gen. Rogatypazur) - 3 piech IIsg, 2 piech IIm - Guaniar

Stabilność: nd.
Sytuacja Humanitarna: Zła
Sytuacja Zaopatrzeniowa: nd.

Zakon Nurgla

Korpus Ekspedycyjny Nurgla (dem. Balrug*) - ? piech I -  Nerja

??????

? op? - Morze Tileańskie

Awanse:

Astronis +[Bombardowanie precyzyjne] - częściowo ignoruje trudny teren (jak dżungla czy góry) przy bombardowaniu dywizji.

Rżnijto +1
Keluzhard +1
Gimper +1
Yagh Uaggh +1

Wkurwomir Okrutnik +1
Otis +1

-----------

Spis Umocnień w Estalii:
Dimanterra - Lekkie umocnienia (twierdza)
Raganos-Guaniar-Pajena - Lekkie umocnienia (linia)
Commarque - Lekkie umocnienia (twierdza)

Spis Lotnisk:
Bilbali (Narodowa Estalia)
Llaqueno (Narodowa Estalia)
Pajena (Republika Estalii)
Gipuzkoa (Republika Estalii)

[Verlax]

2705

Wraz z początkiem roku 2705, chociaż nigdzie nie zostało to “wyrażone oficjalnie”, znacząco zmieniła się sytuacja strategiczna w Estalii, dokonała się niemalże całkowita wolta. Front między Federacją Anarchistyczną a Republiką Estalii kompletnie ucichł, ale na froncie Federacji i Republiki z Narodową Estalią rozpoczął się zmasowany ostrzał artyleryjski. Jakkolwiek to się stało, czy jest to dziełem przypadku czy tajemniczych spisków i machinacji politycznych - efektywnie Narodowa Estalia w tym roku była atakiem ze strony zarówno Federacji Anarchistycznej jak i Republiki Estalii. Federacja Anarchistyczna wyprowadziła dwa ataki - jeden na Llaqueno a drugi na Dimanterra, otwierając wreszcie ten front. W międzyczasie główne uderzenie Republiki Estalii oraz podległej jej A3R zostało wymierzone w prowincje Alziros i Alquezaros.


Kocioł w Dimanterra



W zachodniej części Estalii przez granicę z Zakonem ukazała się kolejna armia “Estalijskiej Federacji Anarchistycznej”, która zaatakowała twierdzę Narodowców w Dimanterra. Chociaż liczebnie starcie było względnie wyrównane, to wojska najemnicze były lepiej dowodzone jak i lepiej wyposażone. Żółte Ludzki generała Rżnijto dysponowały też wsparciem magicznym - fortyfikacje były rzekomo bombardowane kulami ognia wzbudzającymi panikę wśród żołnierzy. Mimo względnie dużych strat, armia Żółtych Ludzkików Federacji Anarchistycznej powoli wypchnęła Narodowców z Dimanterry. Gdy już się wydawało, że obrona narodowców się załamie, nagle granicę od strony Nerji wkroczyły oddziały najemne Zakonu Nurgla, które wykonały miażdżacy atak na tyły najemników z Zakonu Białego Wilka. Ze względu na niewielki korytarz jaki łączył Żółte Ludziki z bazami zaopatrzeniowymi w Magricie, armia Żółtych Ludzików została miażdżąco zaatakowana od tyłu, zbita do kotła a następnie anihilowana. Z kotła udało się uciec tylko bardzo nielicznym żołnierzom oraz dowódcom, którzy nie mieli zamiaru ginąć wraz ze swoimi towarzyszami. Po tej zwycięskiej bitwie, oddziały najemne Zakonu Nurgla ruszyły jak gdyby nic dalej na front wschodni w Estalii, a generał Bahamonde dzięki zwycięstwu w Dimanterra miał możliwość odesłania części rezerw. Jak się okazało - było to bardzo potrzebne.


Konwój “Czerwoni mają wpierdol”



Nie dało się ukryć, że w kierunku Narodowej Estalii zmierza olbrzymi konwój pełny zaopatrzenia, pochodzący z Imperium Pyłu. Można było się więc spodziewać, że dla wrogów reżimu Bahamonde, zatopienie go będzie ważnym priorytetem. I rzeczywiście - konwój jako pierwszy natknął się na problemy na Morzu Chaosu. Szczęśliwie, eskorta floty Zakonu Nurgla była dostępna - floty “Gnijący Galion” oraz “Wesoła Flotylla” akurat ochraniały konwój gdy wykryto obecność wrogich łodzi podwodnych. W postępującej operacji czempion Chaosu Ognart poprowadził 4 różne eskadry niszczycieli oraz innych okrętów i w postępującej walce potwierdzono zatopienie kilku łodzi podwodnych nieznanego agresora oraz prawdopodobne uszkodzenie innych. Konwój następnie kontynuował podróż, dokonano przeładowania i następnie popłynął dalej. Ostatecznie, pomijając atak na Morzu Chaosu, nie odnotowano żadnych innych incydentów. Cały transport wyposażenia wojskowego dotarł do Bilbali.


Bitwa o Llaqueno



Republikanie znajdując się teraz w znacznie lepszej sytuacji strategicznej planowali rozpoczęcie ofensywy przeciwko reżimowi Bahamonde wraz z pomocą wojsk komendanta Seve Villanueva. Generał Puyol otrzymał informacje jakoby silny kontyngent wojska z Nehekhary przybywał z pomocą i tym razem bezpiecznie przekroczył morze. Z tego też powodu zdecydował się on rozpocząć ofensywę dopiero gdy przybędą posiłki. Nie zostało to jednak skoordynowane z wojskami Federacji Anarchistycznej, które od razu rozpoczęły natarcie na Llaqueno. To stworzyło olbrzymi problem w koalicji antymonarchistycznej, ponieważ jedyną armią Republikanów, która mogłaby wesprzeć to natarcie była A3R. Chociaż Puyol chciał poczekać z natarciem na przybycie posiłków, przedwczesny atak Federacji Anarchistycznej skłonił go do rozkazu by A3R zaatakowała Llaqueno. A3R zgodziła się wykonać rozkaz, ale bardzo długo zwlekała z jego wykonaniem, twierdząc, że mają “problemy z zaopatrzeniem”. W rezultacie, przez długi czas siły najemnicze walczyły samemu, szturmując okopane w górach solidne dywizje narodowców. Dopiero po dwóch miesiącach walk z mniejszym bądź większym szczęściem oddziały A3R wreszcie wyprowadziły atak na Llaqueno, którzy dopiero wtedy dokonali odwrotu z prowincji - między innymi też z powodu ofensywy w kierunku Alziros z siłami Nehekhary. Natychmiast jednak pojawił się problem kto właściwie ma administrować zdobytą prowincją - natychmiast wybuchła kłótnia między Komunistyczną Partią Estalii a siłami Estalijskiej Federacji Anarchistycznej, która tak się wykrwawiła próbując zdobyć to miasto. Ostatecznie musiał interweniować Puyol i ten nakazał by siły Federacji kontrolowały Llaqueno - licząc, że te pomogą w kolejnej ofensywie. Problem polegał na tym, że w tym momencie siły Federacji zostały tak przerzedzone, że ich wpływ na kolejne walki był niewielki.


Ofensywa pod Alziros



Znacznie większym sukcesem była planowana przez Republikę Estalii ofensywa na Alziros. Jeszcze przed przybyciem głównych posiłków ze stron Nehekhary, lotnictwo intensywnie bombardowało wojska narodowców, zadając straty pomimo obecności wyposażenia przeciwlotniczego. Posiłki Nehekhary mogła technicznie opóźnić niespodziewana anomalia magiczna jaka się ujawniła w Gipuzkoa - dziwne, widmowe demony zaczęły prześladować cywilów jak i doprowadzać do paskudnych korków na drogach. Gdy na miejsce przybyła jednak szpica wojsk Nehekhary, mag Otis sukcesywnie swoją magią usunął tę anomalię.Zamiary siły republikańskiej były raczej oczywiste dla wojska generała Bahamonde i było ono rozstawione względnie pasywnie i gotowe do odwrotu. Gdy wreszcie ofensywa nastąpiła, Republikanie poraz pierwszy w trakcie całego tego konfliktu realnie mieli realną przewagę taktyczną na polu bitwy i w postępującym starciu z łatwością pokonali wojska Bahamonde wyrzucając je z Alziros (choć faktem było, że Narodowcy przytłoczeni przewagą nie mieli za specjalnie ochoty bronić tej prowincji, zwłaszcza po opuszczeniu Llaqueno).

Należy również dodać, że ze względu na fakt, że po raz pierwszy od początku wojny lotnictwo Republiki Estalii nie było zmuszone do przebazowania, znacząco wzrosła przewaga powietrzna republikanów w powietrzu. W rzeczywistości - Republika dysponuje dwukrotną przewagą liczebną w myśliwcach i o ile trudno ją bezpośrednio czasem wykorzystać, to faktem jest, że bombowce z Legionu “Sęp” pod dowództwem Astronisa jak i krasnoludzkie bombowce nurkujące z Żółtego Dywizjonu operują właściwie bezkarnie i to był jeden z najważniejszych powodów dla którego narodowcy pomimo posiadania dużej ilości dywizji na froncie byli zmuszeni się wycofać. W istocie, gdyby ostatecznie frontu nie podreperowały dodatkowe dywizje najemnicze z Zakonu Nurgla sytuacja mogłaby być więcej niż katastrofalna. Chodzą pogłoski jakoby katastrofalna sytuacja w powietrzu po części wynikała z braku koordynacji oraz obiecanego wsparcia ze strony Zakonu Wybrańców Chaosu.

///. El roberto nie dał Rozkazów. Tajne Wydarzenia czy Rozmowy z NPC NIE są Rozkazami.

Gdy Alziros zostało zdobyte, Narodowcy zmniejszyli swój front i w rezultacie stworzyli bardzo solidną linię obrony. Republikanie wstępnie spróbowali zaatakować Alquezaro, ale dowództwo naczelne doszło do wniosku, że zabrakło czasu i intensywność ofensywy się wyczerpała - zwłaszcza też, że Alquezaro jest też bronione przez okręty narodowców udzielających im wsparcia artyleryjskiego. Generał Puyol doszedł do wniosku, że w tej sytuacji gdy los Republiki został względnie “ustabilizowany”, ma możliwość wygrania wojny na wyniszczenie z taką przewagą lotniczą i zwyczajnie zmiękczyć wroga nalotami przed generalną ofensywą. Wraz z nadejściem zimy front się ponownie ustabilizował. Prawdopodobnie największym zwycięzcą tego roku byli Republikanie, którzy zostali znacznie wzmocnieni - najgorzej wypadli anarchiści, którzy się straszliwie wykrwawili w starciach. Chociaż wojska Bahamonde zostały zmuszone do odwrotu i odniosły względnie spore straty z powodu bezpośrednich ataków Federacji Anarchistycznej i lotnictwa Republiki, armia mu podległa jest dalej bardzo groźnym przeciwnikiem.



Narodowa Estalia (Generał Xavier Bahamonde)

1. Korpus Królewski - 1 piech II plot, 1 piech II, 3 piech I - Almariz (-1 mil)
2. Korpus Królewski - , 1 piech II, 1 piech I - Almariz (-1 piech II sg, -1 piech II, -1 piech I, -2 mil)
3. Korpus Królewski - 1 piech II plot, 1 piech I - Dimanterra->Alquezaro (-1 piech II, -3 piech I)
Armia Euskalijska - 1 piech II, 1 piech I - Alquezaro (-2 piech I)
Horda Zgnilizny(dem. Balrug**)  - 3 piech II plot - Almariz (-1 piech I)
Dywizja Ochotnicza (Nurgla) - rozbita! - Alquezaro (-1 piech I)

Szwadron “Filar” - 1 m I, 1 b I - Bilbali (-2 m I) 
Szwadron “Vittorio” (Orlando Vittorio *) - 1 m I - Bilbali (-1 m I)

Flota Estalijska - 1 kr I, 4 ni I. - Morze Bretońskie (osłania Alquezaro)

Stabilność: Średnia
Sytuacja Humanitarna: Dobra
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Zła

Produkcja:

+3 zmech I (lend lease)
+9 piech I (lend lease)
+4 m I


Republika Estalii (Generał Carles Puyol)
[sojusz z A3R]

Legion "Kojot" (Świerczewskis*){Otis ***} - 3 zmechI, 1 piechI - Alziros (-1 piech I, -7000 siły ludzkiej)
Gwardia Republikańska - 2 piech II, 2 piech I - Alziros (-1 piech II)
1. Armia - 1 piech II - Alziros (-1 piech I, -2 mil)
2. Armia - 1 piech I - Vizeaya (-1 mil)
3. Armia - 2 piech II sg, 1 piech I - Gipuzkoa
4. Armia - 1 piech II sg, 2 piech I - Guaniar

Armia Powietrzna - 4 m I - Gipuzkoa
Legion "Sęp" (Astronis*** [Bombardowanie precyzyjne]) - 4 m I, 3 b I, 2 b II - Commarque (-1 m I)
Żółty Dywizjon (Yagh Uaggh *) - 1mI, 2bI - Gipuzkoa

Stabilność: Niska
Sytuacja Humanitarna: Średnia
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Doskonała

Produkcja: 

+3 piech II



Azuarska Armia Akcji Robotniczej (Przewodniczący Andreas Licea)
[sojusz z Republiką Estalii]

Azuarska Armia Akcji Robotniczej (A3R) - 1 piech II, 2 piech I, 3 mil - Azuara (-1 mil)
Rezerwa A3R - 2 piech II sg, 2 mil - Azuara

Stabilność: Wysoka
Sytuacja Humanitarna: Dobra
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Doskonała

Produkcja:

+3 piech I


Estalijska Federacja Anarchistyczna (Komendant Seve Villanueva)

Armia Najemna (gen. Przełyk) -  1 piech I - Pajena
Dzień Sznura (gen. Dużykuc) - 1 piech I - Montenas
Zółte Ludziki (gen. Rżnijto *){Megaloman Bozzag} - rozbite! - Jaraiz (-3 piech IIsg, 3 piech) - Dimanterra
Hajsownicy Gimpera (gen. Gimper *) - rozbite! - Siernos (-1 piech II sg)
Libertaryat (gen. Keluzhard ***){Wkurwomir Okrutnik ***} - 2 piech IIsg, 1 piech IIm - Montenas (-1 piech II sg, -3 piech II pm) - Llaqueno

Stabilność: nd.
Sytuacja Humanitarna: Zła
Sytuacja Zaopatrzeniowa: nd.

---------------------------

Awanse:

Świerczewskis +1
Dem. Balrug +1
Orlando Vittario +1
Yagh Uaggh +1

Otis +1


---------------------------

Spis Umocnień w Estalii:
Dimanterra - Lekkie umocnienia (twierdza)
Raganos-Guaniar-Pajena - Lekkie umocnienia (linia)
Commarque - Lekkie umocnienia (twierdza)

Spis Lotnisk:
Bilbali (Narodowa Estalia)
Llaqueno (Narodowa Estalia)
Pajena (Republika Estalii)
Gipuzkoa (Republika Estalii)
Barboza (Narodowa Estalia)
Commarque (Republika Estalii)

[Verlax]

2706

Na początku 2706 na froncie północnym nastała chwilowa przerwa w walkach, podczas gdy obydwie strony czekały na przybycie posiłków. Błyskawicznie eskalująca sytuacja na południu jednak zmusiła obydwie strony do natychmiastowej reakcji.

Niepopularny reżim Zakonu Białego Wilka implodował. Jest wiele powodów dla tego stanu rzeczy - utrata kolonii, kryzys korupcyjny w pensjach dla żołnierzy najemnych, totalitarny reżim. Wszystkie z nich ostatecznie przyczyniły się do załamania władzy centralnej w Magrittcie. Pozostałe armie Zakonu de fakto się zbuntowały. W trudnej do wytłumaczenia też umowie, szacuje się, że sporo z żołnierzy Zakonu sprzedała swoje uzbrojenie komunistom z A3R bądź wręcz bezpośrednio dołączyła do szeregów komunistów. Komuniści w Zakonie Białego Wilka jako opozycja była szczególnie silna w północno-wschodniej częśći kraju i w reakcji na ich powstanie - naczelne dowództwo A3R zdecydowało się na atak w tym regionie i “zaniesienie socjalizmu na grób zakonnego bękarta”. W trakcie ofensywy, armia A3R nie napotkała żadnego oporu, a wręcz przeciwnie - znacząco powiększyła swoje szeregi.

Generał Xavier Bahamonde jednak nie był ślepy na ten przebieg zdarzeń i dzięki wsparciu Imperium Pyłu, Korpus Zmechanizowny oraz Armia Południa opuściły Dimanterra i przekroczyły granicę Zakonu informując o “wzięciu w protekcję obywateli Estalii”. Paradoksalnie, zarówno A3R jak i Narodowa Estalia nie miały wielkiej chęci walczyć ze sobą nawzajem (oczekując wciąż na przybycie korpusów ekspedycyjnych z zagranicy) i w rezultacie, dokonały one rozbiorów “Zakonu Białego Wilka” niemalże zgodnie. Narodowa Estalia zdobyła zachodnią część Zakonu ze stolicą w Magritta łącznie, podczas gdy komuniści zdołali opanować cały wschód wliczając drugie największe miasto Chevlen, ale wyłączając Spineport. Jak się okazało, admirał De Monforte w obliczu zapadnięcia się reżimu i wiedząc, że nie jest w stanie obronić Magrittę dokonał ewakuacji do Spineportu gdzie z wykorzystaniem floty, lotnictwa oraz nielicznych podległych mu dywizji ogłosił powołanie Republiki Spineport, zrywając wszelkie powiązania z poprzednim reżimem w Magrittcie. A3R dokonała próby przejęcia kontroli nad Spineport ale miażdżący ostrzał artyleryjski krążowników dawnej floty Zakonu zniechęcił ich do ataku.

Wraz z przybyciem korpusów ekspedycyjnych, znacząco zmieniła się sytuacja nie tylko na froncie lądowym, ale też w powietrzu. Po raz pierwszy od początku wojny domowej reżim w Bilbali zdołał zrównoważyć dominację powietrzną Republiki, jeśli wręcz nie odbić jej. Wojna na nieboskłonie znacząco zwiększyła swą intensywność i ze względu na zmęczenie wojenne Republika nie wyprowadziła żadnej ofensywy. Flota Zakonu Nurgla dokonała próby przerwania transportu Nehekhary do Republiki Estalii na Morzu Tileańskim. Chociaż generalnie Zakon Nurgla odniósł sukces, to ostatecznie przechwycono przede wszystkim transport z żywnością i dobrami podstawowymi dla Estalii - nie natomiast transportowce wypełnione nieumarłymi żołnierzami z Khemri. Strategicznie jednak Republikanie tym bardziej stracili na morale i sytuacja humanitarna zaczęła się ponownie pogarszać jeszcze bardziej. W rezultacie, Republika (jak i A3R) zrezygnowały z akcji ofensywnych. Ich przeciwnicy jednak nie zamierzali poprzestać próbować zjednoczyć całą Estalię.

Gdy wojska Narodowej Estalii były gotowe, wyprowadzono trzy ataki - na prowincje Alziros, Firosa oraz Llaqueno. Chociaż dwie pierwsze lokacje ataku były łatwiejszymi celami - w końcu były to miasta położone bardziej na równinie, to głównym celem strategicznym było tak naprawdę odbicie położonego w górach Llaqueno. Upadek Llaqueno sprawiał, że niemożliwe wydawało się utrzymanie Montenas oraz Firosy. Chociaż Republikanie dysponowali przewagą bombowców, to dużo trudniej było z ich wykorzystaniem ze względu na nowo uzyskaną przewagę w myśliwcach reżimu Bahamonde. Wykorzystując korpusy piechoty górskiej uzyskane od zaprzyjaźnionych państw w końcu postępujace ataki Narodowców zmusiły Republikan, wojska A3R jak i korpus Nehekhary do częściowego oddania terytorium - opusczono Llaqueno, Montenas oraz Firosę, natomiast udało się obronić Alziros.

W wyniku tych działań wojennych już nie tylko Republika, ale też Narodowa Estalia zaczęła się mierzyć z olbrzymim zmęczeniem wojennym. W ostatnich miesiącach przed nadejściem zimy obydwie strony nie wyprowadziły przeciwko sobie znaczących ataków, nie będąc w stanie już wykrzesać sił do dalszego konfliktu.

Narodowa Estalia (Generał Xavier Bahamonde)

Korpus Zmechanizowany - 2 zmech I - Javea (-1 zmech I)
Armia Południa - 4 piech I - Magritta (-1 piech I)
1. Korpus Królewski - 1 piech II plot, 1 piech II, 3 piech I - Almariz (-1 piech II, -1 piech I)
2. Korpus Królewski - , 1 piech II, 2 piech I - Almariz (-1 piech I)
3. Korpus Królewski - 1 piech II plot, 1 piech I - Alquezaro (-1 piech I)
Armia Euskalijska - 1 piech II, 1 piech I - Alquezaro (-1 piech I)

Horda Zgnilizny(dem. Balrug***)  - 2 piech II plot, 1 piech II sg - Montenas (-1 piech II plot, -2 piech II sg)
Stalowy Legion (gen. Asurulhad Skullglaive***) - 2 piech IIsg - Llaqueno (-2 piech sg)
VII Armia Szczodrości imienia Apostoła(gen. Vagner Bach*)[Randulph Carter **] - 3 piech II plot, 1 śI - Firosa (-1 piech II plot, -1 śI)

I Grupa Lotnicza imienia Kairosa (gen. lotnictwa Eivar Pange*) - 4 m I, 2 b I (-2 m I)
Szwadron “Filar” - 5 m I, 1 b I - Bilbali (-2 m I)
Szwadron “Vittorio” (Orlando Vittorio **) - 2 m I - Bilbali (-1 m I)

Flota Estalijska - 1 kr I, 4 ni I. - Morze Bretońskie (osłania Alquezaro)
Gnijący Galion (czemp dem. Ognart***) - 3 ni II, 1 kr I  - San Pedro Del Sul

Stabilność: Średnia
Sytuacja Humanitarna: Średnia
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Średnia

Produkcja:

+3 mI (lend-lease)
+3 piech II sg
+6 piech II

Republika Estalii (Generał Carles Puyol)
[sojusz z A3R]

Legion "Kruk" (Lotnix*) - 1mIIc, 1 bII, 1 ST - Xocopin

Legion "Kojot" (Świerczewskis**){Otis *****} - 2 zmech I, 3 piech II - Pajena (-1 zmech I, -3 piech II, -1 piech I)
Gwardia Republikańska - 1 piech II, 1 piech I - Alziros (-1 piech II, -1 piech I)
1. Armia - 1 piech II - Alziros
2. Armia - 2 piech II, 1 piech I - Vizeaya
3. Armia - 1 piech I - Alziros (-2 piech II sg)
4. Armia - 1 piech II sg, 1 piech I - Pajena (-1 piech I)

Armia Powietrzna - 1 m I - Gipuzkoa (-3 m I)
Legion "Sęp" (Astronis*** [Bombardowanie precyzyjne]) - 1 m I, 3 b I, 2 b II - Commarque (-3 m I, -1 b I)
Legion "Kruk" (Lotnix*) - 1 m IIc, 1 ST - Xocopin (most powietrzny)

Armada Nehekhary (Utopix) - 1niI, 1krI - Czarna Zatoka->Morze Tileańskie (-1 n I)

Stabilność: Niska
Sytuacja Humanitarna: Średnia
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Średnia

Produkcja:

+2 m I

Azuarska Armia Akcji Robotniczej (Przewodniczący Andreas Licea)
[sojusz z Republiką Estalii]

Azuarska Armia Akcji Robotniczej (A3R) - 1 piech II, 2 piech I, 2 mil - Raganos(-2 piech I, -1 mil)
Rezerwa A3R - 2 piech II sg, 2 mil - Azuara
1. Armia Południa - 1 piech II, 1 piech I - Astunea (-1 piech I)
2. Armia Południa - 1 piech II, 1 piech I - Chevlen (-1 piech II)

Stabilność: Wysoka
Sytuacja Humanitarna: Średnia
Sytuacja Zaopatrzeniowa: Średnia

Produkcja:

+3 piech II
+3 piech I

Estalijska Federacja Anarchistyczna (Komendant Seve Villanueva) oraz Zakon Białego Wilka

*wszystko rozbite*

Zakon Białego Wilka

*wszystko rozbite*

Republika Spineport

Armia Spineport (generał de Tourville) - 3 piech II gar, 1 piech II pm - Spineport

Dywizjon "Latający Wilk" (gen. Ulric de Juanville) - 2 mII - Spineport

Flotylla Zakon Białego Wilka - 3 niI, 3 krI (admirał De Monforte*** [Decydująca bitwa]) - Spineport




---------------------------

Awanse:

gen. Vagner Bach +1
Balrug +[Kamuflaż] (redukuje skuteczność wrogich bombowców przeciwko armii tego generała)
Eivar Pagne +1
Świerczewskis +1
Astronis +1
Lotnix +1, +[Rozpoznanie] (zwiększa skuteczność oraz ilość informacji pozyskiwanych przez zwiad lotniczy dla lotnictwa pod dowództwem tego generała)

---------------------------

Spis Umocnień w Estalii:
Dimanterra - Lekkie umocnienia (twierdza)
Raganos-Guaniar-Pajena - Lekkie umocnienia (linia)
Commarque - Lekkie umocnienia (twierdza)
Spineport - Lekkie umocnienia (twierdza)

Spis Lotnisk:
Bilbali (Narodowa Estalia)
Llaqueno (Narodowa Estalia)
Pajena (Republika Estalii)
Gipuzkoa (Republika Estalii)
Barboza (Narodowa Estalia)
Magritta (Narodowa Estalia)
Commarque (Republika Estalii)
Spineport (Republika Spineport)
Gualcazar (A3R)