Informacje Ogólne

[el roberto]

Stolica: <Ankara> 
Ustrój: Sułtanat <Twardy Autorytaryzm>
Model gospodarczy: Islamska Gospodarka Rynkowa <Kartelizacja>
Język urzędowy: <Turecki>

Dane na: <10 008>

Ludności: <51,2 mln>   
Reputacja: <-2> 
Zamożność: <Zamożne (zwiększona o 1 dzięki 'Egalitaryzm społeczny pełną gębą' >
Poziom mobilizacji: <Pobór: 2% siły ludzkiej, -10% kary do dochodu>

Cechy społeczeństwa :

• Dżihad - wojny z krajami giaurami/giaurów (interpretowane jako “nie Ludy Księgi” lub brak religii państwowej) nie kosztują na PP za pokój. Cecha może, ale nie musi być użyta poprzez “Ogłoszenie dżihadu” (nie musi, bo jakby Kalifowi się coś stało…). Zawarcie pokoju z krajem przeciwko któremu ogłoszono dżihad [użyto niniejszej cechy], kosztuje (poza wszystkimi innymi kosztami z gry) 1 stabilności. [cecha startowa]
• Niechęć do pogan - kontakty dyplomatyczne i handlowe z giaurami/kafirami (np. politeistami) kosztują nas 10KP więcej, minimalnie 10 KP. [cecha startowa]
• Rozwinięty system szkolnictwa - +5K+ co turę. podwyższanie umiejętności zespołów / dowódców kosztuje 5K+ mniej. [cecha startowa]
• Egalitaryzm społeczny pełną gębą - Społeczeństwo ma zamożność o 1 wyższą niż wynika z mechaniki. +10 KP co turę. [nierozerwalnie powiązane z “Ludziom po 40stce nie chce się zapierdalać”, cecha startowa]
• Ludziom po 40stce nie chce się zapierdalać* - -2 PK co turę. Centrum kolonizacyjne i finansowe działają u nas dwa razy słabiej. Nie otrzymujemy dodatkowych WP za użycie 2PP: Kolonizacja. Z użycia cnot “przedsiębiorczy” otrzymujemy tylko 2 WP.[nierozerwalnie powiązane z “Egalitaryzm społeczny pełną gębą”, cecha startowa]
(*- dzieci nic nie odziedziczą)
• Wielkie Przemysłowe Canakkale - jeśli w prowincji znajduje się centrum przemysłowe, to traktujemy to jakby w prowincji było też centrum zbrojeniowe. [wymaga prowincji Canakkale, cecha startowa]
• Chrześcijańskie, żydowskie i zaratustriańskie towarzystwa ubezpieczeniowe tudzież usługi bankowe i YMCA/YMJA/YMZA - +25% dochodu, +1KP co turę. [od 10003]
• Rydwan z Mugla - +1PN do technologii związanych z motoryzacją (czołg, motoryzacja, jednostka zmechanizowana) do III poziomu włącznie. [od 10001]
• Cnota: innowacyjni - +8 postępu w wybranym slocie badawczym. [aktywowana w 10001]
• Poganie z ARL śmią nawracać! - Kontakty z ARL, niezależnie od "Niechęć do pogan", kosztują nas 5KP więcej. A cecha działa nawet jak stoimy obok nich w jakiejś inicjatywie międzynarodowej, czasem załączając też "Niechęć do pogan". [od 10003]
• "Kopalnie skarbów" w Izmit - +4K+ LUB +6mln $ co turę. [wymaga: całorocznej kontroli prowincji Izmit, od 10003]
• Falaka (10003-10005) - Światowa opinia publiczna czasowo ma nas za niereformowalnych kutasiarzy. W czasie posiadania cechy, pierwszy wzrost reputacji w ciągu tury jest neutralizowany - kolejne nie. Jak żadnych wzrostów nie ma, to nic się nie dzieje.
• Napakowany rynek kosztowności i łupów (10004-10005) - +5% dochodu
• Złoty Meczet (odlegle udający jeden z Cudów Europy) - +1 K+ co turę. +1K+ co turę dodatkowo, jeśli Konstantynopol jest stolicą państwa. [wymaga: posiadania prowincji Konstantynopol, od 10004]
• Ambasada Neobaktrii - +1 wpływu w Neobaktrii co turę, jeśli wynosi mniej niż 5 i jeśli w Konstantynopolu nie toczyły się walki w poprzedniej turze wojennej. +2KP co turę, jeśli mamy 5+ wpływu w Neobaktrii. +2K+ co turę, o ile mamy PP za pokój, w innym wypadku +1K+. [wymaga posiadania: Konstantynopol, od 10004]
• Niechętna mniejszość rohirrimska - 8 milionów ludzi podlega poborowi tylko na 1 poziomie poboru. -2KP co turę. [od 10004]
• Cnota: zorganizowani - kolonizujemy wybraną prowincję, w której mieliśmy przynajmniej 1 PK  [aktywowana w 10006]
• Łagodne anektowanie i strefa ekonomiczna Adalii i Korakassy (10007-10009) - +3KP co turę, +1 WP co turę w Adalii lub Korakassie [trzeba wybrać jawnym wydarzeniem].
• Rozbudzony handel atlantydzki - +5% dochodu, jeśli kraj nie jest poddany blokadzie morskiej. Blokada jest skuteczna, jeśli w jej wyniku nie ma połączenia z Atlantykiem dla portów mających cn. 5 WP. [od 10007]
• Kryzys bankowy (10008-10010) - -15% dochodu.
• Konstantynopol, miejsce gdzie białe twarze polują na jelenie - +5 % dochodu, +1 WP co turę (w Konstantynopolu). Posiadacz cechy ma -1 reputacji (po prostu -1 reputacji, nie co turę, tylko po prostu w czasie trwania cechy. Maksymalna reputacja też spada do 4!). [od 10008]
• Hatay, nowe centrum naukowe (10008-10010) - W prowincji przez czas działania cechy działa pozalimitowe centrum, traktowane jakby było centrum "zgarniętym".

Aktualne umowy i pakty:

Pakt o nieagresji z Qin (10005-10009)

Państwa satelickie:
---

Struktura narodowościowa: 

Turcy (ludy tureckie) - 59%
Grecy - 3,5%
Rohirrimowie - 16%
Samarytanie - 1,5%
Żydzi - 2,5%
Europejczycy - 6%
Kozacy - 3%
Gruzini - 3%
Ormianie - 1,5%
Gondorczycy - 1%
Inne - 3%

Struktura religijna: 

Islam tradycyjny - 53%
Islam merkeyizm - 5%
Katolicyzm - 13,5%
Prawosławie - 3,5%
Chrześcijaństwo poza prawosławiem i katolicyzmem - 4%
Samarytanizm (judaizm samarytański) - 2%
Judaizm - 2,5%
Tolkienizm - 11%
Zaprzysiężeni* - 0,5%
Zoratustrianizm - 1%
Kult koników (Ponyteizm)* - 1%
Buddyzm - 1%
Animizm-satanizm - 1%
Inne - 1%

*- wartości szacowane, raczej mało kto się przyznaje.

[el roberto]

WP (<105>): 

Ankara - 13
Canakkale - 12
Zonguldak - 10
Faş - 10
Konstantynopol - 5 
Wilwang - 4
Izmit - 3
Gledas - 3
Saewang - 3
Izmir - 3
Heafodstol - 3
Eceabat - 2
Batum - 2
Suhum - 2
Eskisehir - 2
Usak - 2
Bursa - 1 
Denizli - 1
Mugla - 1
Konya - 1
Afyon - 1
Samsun - 1
Sivas - 1
Nevsehir - 1
Mersin - 1
Trabzon - 1
Erzurum - 1
Artvin - 1
Kars - 1
Gaziantep - 1
Diyarbakir - 1 
Hatay - 1
Adalia - 7
Korakassa - 1
Latakia - 1
Aleppo - 1

Centra: 

- własne: Centrum Przemysłowe w Canakkale (działa także jako Centrum Zbrojeniowe dzięki: 'Wielkie Przemysłowe Canakkale')
- przejęte: Centrum Zbrojeniowe w Konstantynopolu, Centrum Naukowe w Hatay

Struktury: 

Bazy morskie (4): Canakkale - 1, Faş - 1, Adalia - 1, Konstantynopol - 1 [wymaga napraw] 

Lotniska (2): Canakkale - 1, Konstantynopol - 1 

Fortyfikacje (10): 
Canakkale - Ciężka Twierdza
Eceabat - Ciężka Twierdza
Izmit - Lekka Twierdza
Konstantynopol - Lekka Twierdza
Linia Abdula: linia lekkich umocnień Suhum-Fas-Batum-Kars
Linia Sulejmana: linia lekkich umocnień zwrócona do lądu Adalia-Korakassa [wymaga napraw]

Trakty:


Fioletowy - trakt gospodarczy
Zielony - trakt militarny

[el roberto]

Głowa państwa: Sułtan Abdul II Osman (Dobry i sprawiedliwy władca - +5 KP co turę, -10% dochodu)
Szef rządu: Wielki Wezyr Omar Surazyd (Socjalista, bankier i Allah jeden wie kto jeszcze - Odbudowa zniszczeń "wojennych" kosztuje 2 mln $ mniej za WP i 3 mln $ mniej za strukturę [co najmniej 1 mln $ niezależnie od zniżek!]. Wydatki socjalne w formie % od dochodu są fabularnie bardziej efektywne*. Jeśli nie mamy PP za konsumpcję, tracimy jeszcze jedno dowolne PP (a jak nie mamy co tracić, to tracimy -1 stabilności))

Szef rządu w latach 10000-10007: Wielki Wezyr Ibrahim Pasza (Twardy i bezduszny - Okupowane prowincje dają taki dochód w $ jak nasze własne. +1 do kontrwywiadu)

Dodatkowi:
Kalif Mufti Mustafa (Duchowy przywódca - Może ogłosić Dżihad, co kosztuje 20KP, generuje automatycznie +1 stabilności, uruchamia cechę społeczną “Dżihad” i generuje +1PP w razie zakończenia istnienia targetu dżihadu. Dżihadowi nie podlegają jedno-prowincjowe państwa.) [postać startowa]
Książę, następca tronu Mehmet Osman (Ulubieniec Żołnierzy [Bucik] - +10% siły ludzkiej. Książę może być powołany jako jednogwiazdkowy dowódca, generuje wtedy +2K+ co turę) [postać startowa]
Minister Skarbu Omar Surazyd (Kontakty wśród światowej finansjery - Embarga/blokady morskie działają na nas o 2% słabiej za każde pełne 10% start [jak jest n*10%+9%, to odejmujemy dodatkowo 1% z siły embarga]. +10% dochodu, jeśli mamy wszystkie 3 PP [standardowe, nie liczmy okazjonalnych]) [od 10008]
Minister Wojny Matrakcy Nasuh Pasza (Jastrząb między jastrzębiami - Produkując wojsko w slocie, generujemy z danego slota dodatkowo +2Z, +1P. +1 limitu produkcji lotnictwa. -10% dochodu) [od 10008]
Minister Spraw Zagranicznych Ahmet Ali Efendi (Radykalny dżingoista - Wypowiedzenie wojny kosztuje 5KP mniej [koszt może być ujemny, jeśli miałby kosztować 0 KP]. Sterowce bombardujące i bombowce strategiczne kosztują nas 6 mln $ mniej za sztukę i wraz z myśliwcami ciężkimi mają zasięg większy o 1) [od 10008]

Wybrana polityka: Inwestycje w Kulturę (Konserwatyzm)

Dowódcy:
Książe Mehmet - Wojska Lądowe - um. 4 [Szturm! - oddziały pod dowództwem generała lepiej spisują się w ataku bezpośrednim niż żmudnej walce pozycyjnej]
Kirasaga Bey - Wojska Lądowe - um. 2 [Artylerzysta - dowódca lepiej wykorzystuje wsparcie artylerii. Szczególnie dobrze w warunkach wojny pozycyjnej]
Matrakcy Nasuh Pasza - Wojska Lądowe - um. 1
Hakan Sukur - Wojska Lądowe - um. 1 [Szybki]
Elkay Gundogan - Wojska Lądowe - um. 1
Burak Yeter - Wojska Lądowe - um. 0 [Dyplomata - generał doskonale sprawia się w delikatnych zadaniach w rodzaju misji wojskowej, kontaktach z sojusznikami, opiece nad jeńcami lub łagodnej okupacji. Bardzo źle się sprawuje w brutalnych zadaniach, zwłaszcza brutalnych <<pozawojskowo>>]
Ync Nasrallah - Lotnictwo - um. 2
Fethi Bey - Lotnictwo - um. 4 [Bombardowanie precyzyjne - jednostki pod dowództwem generała precyzyjniej ostrzeliwują pozycje przeciwnika, zwłaszcza ukrytego. Nie wpływa na bombardowania strategiczne (z dużej wysokości)]

Dowódcy sprzymierzeni oraz najemniczy:
Wódz Agasi** [Specjalista górski] - Ludy Kaukazu
Generał Stalowy* [Książę Piechoty] [Przeciwpancerny] [Pokiereszowany '06] - Chłopaki Jüngera

Zespoły naukowe:
IV Medres - Nauka - um. 3
Ankara Arsenal - Wojska Lądowe - um. 3
Canakkale Centre - Przemysł - um. 1

Zespoły wywiadowcze:
---

Postacie fabularne:

Abdul II Osman - aktualny Sułtan znany ze swojej dobroduszności i sprawiedliwości. Nie ma reputacji najostrzejszego miecza Porty, jednak zarówno prości obywatele jak i żołnierze go kochają i z pewnością staną w jego obronie. Ostatnimi czasy oddał wielkie zasługi dla reformowania systemu edukacji oraz unowocześnienia struktury administracyjnej państwa.

Omar Surazyd - Nowy Wielki Wezyr Wysokiej Porty a prywatnie przyjaciel Sułtana Abdula. Piastuje także tekę Ministra Skarbu Porty i podlegają mu bezpośrednio wszyscy skarbnicy państwowi. Mówi się, że jedynym powodem dla którego potępia agresywne wyprawy wojenne jest ich koszt. Osobiście wolałby inwestować pieniądze w inne cele niż armaty i naboje.  

Kalif Mufti Mustafa - najwyższy przywódca religijny Porty i bliski współpracownik aktualnego Wielkiego Wezyra. Znany powszechnie ze swojego wojowniczego nastawienia wobec "giaurów". Promowanie interwencjonizmu przez tego duchownego nie wynika z chęci "nawracania niewiernych mieczem", tylko z obsesji na punkcie budowania Meczetów w każdym zakątku świata.

Książe Mehmet - najstarszy syn Sułtana Abdula, od dziecka przygotowywany do służby wojskowej. Uwielbiany zarówno przez kadrę oficerską jak i szeregowych żołnierzy "Şehzade", odniósł wspaniałe zwycięstwa podczas wojen z Królestwem Rohirrimów oraz Sułtanatem Rumu. Jest on też najbardziej pożądanym kawalerem w Porcie, a właśnie wkroczył w wiek, kiedy nadchodzi czas na ożenek...

Piri Reis - wiekowy, ponad 90-letni, dowódca Floty Ottomańskiej, poważany za sukcesy w walkach z piratami. Wielki zwolennik handlu międzynarodowego, zwłaszcza z organizmami państwowymi na wschodzie. Optuje za frakcją "Gołębi", jednak w razie zagrożenia szlaków morskich Porty z pewnością stanie na czele floty wojennej i stawi opór wrogom z pełną stanowczością!

Sułtanka Mahidevran - żona Abdula II Osmana i matka Księcia Mehmeta. Uchodzi za "szarą eminencję" Pałacu Sułtańskiego, gdzie zarządza Haremem, zbiera informacje o spiskowcach i dba o syna, który kiedyś zostanie Głową Państwa. Popiera zapał wojenny "Şehzade", gdyż uważa że przyszły Sułtan powinien wykazać się odwagą i zdolnościami podczas Dżihadu.

Matrakcy Nasuh Pasza - Minister Wojny Wysokiej Porty i drugi po Omarze przyjaciel Abdula II Osmana. Dowódca I. Ordu stacjonującej w twierdzy Eceabat i komendant formacji Yeni Ceri konsekwentnie zwiększał swoje wpływy we frakcji "Jastrzębi", a nie bez znaczenia był jego udział w Wojnie Rohirrimskiej obok Księcia Mehmeta. Ten żołnierz z krwi i kości zaskarbił sobie poparcie większości korpusu oficerskiego, a jego rządy w Ministerstwie Wojny z pewnością oznaczają dla Porty dalsze forsowne zbrojenia, a docelowo doprowadzenie do prawdziwego Dżihadu ogłoszonego przez jego kolegę z frakcji, czyli Kalifa "Skropiona"!

Ahmet Ali Efendi - Minister Spraw Zagranicznych Wysokiej Porty, który powrócił niedawno ze swojej placówki dyplomatycznej w Paryżu. Do ówczesnego Królestwa Złotej Kropli wyjeżdżał on jako uczony z dziedziny aerostatów i pierwszy czarnoskóry lotnik służący na sterowcach zwiadowczych Porty. Lata spędzone w Królestwie Francji i obracanie się wśród tamtejszych elit powiązanych mocno z Tuulanami, zmieniły go nie do poznania. Teraz jawi się on jako zapalony dżingoista, co zaskarbiło mu przychylność najbardziej radykalnych "Jastrzębi" i z trudem tylko skrywa swoją sympatię dla Murzyńskich Ubermenschen, którzy zgnietli kartagińskich giaurów.

Ibrahim Pasza - poprzedni Wielki Wezyr, który swymi działaniami w latach władania zaskarbił dla siebie przydomek "Straszliwy". Zarządzał "Dywanem" twardą ręką, a niektórzy twierdzili, że faktycznym zakresem sprawowanej władzy przewyższał nawet Sułtana, jednak Ibrahim wielokrotnie głośno i wyraźnie zapewniał o swojej bezwzględnej i dozgonnej lojalności wobec Władcy. Okazało się, że to słowa były gówno warte, a jego bunt zakończył się samobójczą śmiercią.

Kolory postaci oznaczają ich przynależność do frakcji dworskich (bądź sugerują do której frakcji jest bliżej danej postaci): 

Dar Al-Islam - frakcja zwana potocznie "Gołębiami", zarządzająca Portą w trakcie pokoju. Wśród członków tego stronnictwa silne są prądy zmierzające do ograniczonej demokratyzacji państwa i wprowadzenia systemu mieszanego. Wolą oni unikać wojen zaczepnych, jednak w razie wybuchu takowej z pewnością skonsolidują się z dowódcami wojskowymi.

Dar Al-Harb - "Jastrzębie" czyli zwolennicy twardego kursu wobec "giaurów". Postulują interwencjonizm w polityce zagranicznej i mają ciągotki totalitarne w polityce wewnętrznej. Dążą do Dżihadu, jednak w trakcie pokoju aktywnie współpracują z "Gołębiami", gdyż wiedzą że to oni zapewnią finansowanie i aprowizację przyszłych wypraw wojennych.

[el roberto]

Ustrój:

Na czele Port Ottomańskiej stoi niemal wszechwładny Sułtan, a ogranicza go jedynie szariat, któremu nawet on musi się podporządkować. Jego decyzje są święte i mogą pozbawić stanowiska nawet najbardziej wpływowych dygnitarzy państwowych. Żaden Sułtan nie może jednak rządzić całkowicie samodzielnie i potrzebuje ludzi, z których pomocą sprawuje władzę. Zaraz po Sułtanie najważniejszą osobą w państwie jest Wielki Wezyr, pełniący niejako funkcję Szefa Rządu. Do jego zadań należy przede wszystkim koordynacja pracy wszystkich podległych mu urzędników i organizacja polityki wewnętrznej państwa. Wielki Wezyr reprezentuje Sułtana także podczas oficjalnych spotkań dotyczących polityki zagranicznej i jest szanowany przez wszystkich ambasadorów, którzy mają z nim do czynienia (w końcu jego słowo jest wolą Sułtana, a on posiada jego pełnomocnictwo).

Sułtan posiada także swoją radę, która nazywana jest „Dywanem”, a w jej skład wchodzi oczywiście Wielki Wezyr, a także niżsi od niego rangą Wezyrowie, których zazwyczaj jest czterech. W zależności od okoliczności zdarza się, że na zebranie Dywanu zapraszani są także skarbnicy państwowi, dowódcy wojskowi, a także przywódcy religijni i mniej wpływowi urzędnicy. Obrady Dywanu odbywają się najczęściej w Ankarze w pałacu należącym do Sułtana i mają miejsce co najmniej raz w roku. Przewodzi im Wielki Wezyr, a Sułtan najczęściej przysłuchuje się temu z ukrycia, choć i tak każdy z uczestników jest świadom jego cichej obecności. Zdarza się jednak tak, że Sułtan osobiście bierze udział w obradach, szczególnie, gdy do podjęcia są bardzo istotne decyzje, np. dotyczące wypraw wojennych. Dywan pełni także funkcję sądu najwyższego, gdzie zajmowano się odwoływaniem wyroków przyznanych przez kadich, czyli sędziów lokalnych.

Aby lepiej zrozumieć organizację Porty Ottomańskiej, warto zapoznać się także z określeniami dotyczącymi dostojników państwowych:

Şehzade - najstarszy syn Sułtana, który według zwyczaju najlepiej nadaje się do stania się jego następcą.
Bey – zwrot stosowany wobec oficerów i urzędników państwowych.
Efendi – uczony, pisarz, artysta.
Mufti – uczony, znawca prawa muzułmańskiego.
Pasza – wysoki urzędnik turecki - zwrot grzecznościowy stosowany wobec gubernatorów prowincji oraz generałów.
Ulem – uczony, znawca teologii.

Aktualny ustrój państwa można określić jako Militarną Teokrację, która opiera się na dwóch filarach – duchowieństwie i armii oraz wszechwładzy Sułtana ograniczanej jedynie nakazami Koranu. Święta Księga Islamu jest jedynym źródłem prawa, ale stanowi je władca, a formalnie o zgodności jego decyzji z prawem boskim orzeka Kalif. Sułtan może zwrócić się do niego z prośbą o opinię, jednak nie musi traktować Kalifa jako ostatecznej instancji. Kler w Porcie Ottomańskiej jest finansowany z kasy Sułtana, który w zamian oczekuje lojalności i współpracy. Jeśli woli takowej współpracy zabraknie, władca nie zmienia kwestionowanej decyzji, lecz… aktualnie sprawującego urząd Kalifa. W Porcie Ottomańskiej do otwartych konfliktów między Sułtanami i Kalifami dochodziło jednak rzadko, gdyż zabezpiecza przed tym przemyślany system kształcenia elit i awansowania duchownych. Kolejni Sułtani z dynastii Osmanów stopniowo wyprowadzali edukację z domów prywatnych i meczetów, zakładając samodzielne szkoły państwowe – medresy. Aktualny Sułtan Abdul II Osman dokończył niedawno tego dzieła, tworząc i wprowadzając skutecznie w życie pięciostopniowy system nauczania. Edukacja na poziomie podstawowym odbywa się w szkółkach koranicznych, w których uczniowie poznają podstawowe prawdy wiary, uczą się na pamięć fragmentów Koranu, a przede wszystkim opanowują umiejętność czytania i pisania. Potem uczniowie przechodzą przez cztery poziomy medres, a ukończenie każdego z nich otwiera dostęp do coraz wyższych stanowisk w strukturach skartelizowanego państwa.

Dynastia Osmanów znajduje uzasadnienie dla niekończących się podbojów w rozumianym dosłownie religijnym nakazie prowadzenia świętej wojny. Uczeni duchowni (Ulemowie), korzystający z licznych przywilejów, gorliwie wspierają ustrój Militarnej Teokracji. Pokrzepiają oni dowódców wojskowych w trakcie walk, a tych do świętej wojny motywuje nie tylko wizja rajskich rozkoszy po śmierci za wiarę, lecz równie atrakcyjna wizja korzyści doczesnych. Sułtan jest właścicielem całej ziemi w Porcie i tylko on może ją nadawać podwładnym. Areał do rozdania będzie się powiększał wraz z podbojami, a o tym kto i co otrzyma, decydować będą dokonania wojenne. Ottomańscy wodzowie wiedzą, że idąc na wojnę walczą o swoje przyszłe majątki. Gdy już je posiądą, będą musieli stawiać się na każde wezwanie Sułtana, nie tylko osobiście, ale i z wyekwipowaną na koszt państwa określoną liczbą żołnierzy znajdującą się pod jego komendą. Co istotne, nadane majątki nie podlegają dziedziczeniu, dlatego w Porcie nie powstała rodowa szlachta. Jeśli ktoś nie potrafi zadbać o swoją karierę, czeka go społeczna degradacja. Zdarzało się więc, że synowie Emirów pracowali jako szewcy, krawcy czy handlarze na bazarach. Nikt ich z tego powodu nie wytykał palcami, gdyż Ulemowie zadbali, by zasada że wszyscy muzułmanie są równi, mocno zakorzeniła się w mentalności wyznawców.