Chociaż oficjalnie poza granicami określa się ten byt jako "Zjednoczone Komanderie Centralnych Chin", powszechnie określa się to para-państwo jako Jianghu. To anarchistyczna demokracja oparta na kompromisie wszystkich frakcji zamieszkujących ten obszar, silnym poczuciu lokalności, umiłowaniu wolności oraz mniej lub bardziej kultywację harmonii z Dao.
Najważniejszym organem władczym w Jianghu jest "Xiaken" (dosł. "konsensus wojowników), para-parlament, którego miejsca są zasiadywane przez wszystkie władze lokalne wszystkich społeczności Jianghu. W rezultacie, w Xiakenie zbieranym w Yichangu swoi przedstawiciele mają między innymi mistrzowie kultywacji Dao, szkoły sztuk walki, religijne sekty, stowarzyszenia, anarchistyczne i tradycyjne komuny, jeden monarcha (rządzi jedną zapadłą wsią, ale mieszkańcy twierdzą, że jest królem, to szanujemy), zorganizowane grupy przestępcze oraz organizacje najemnicze. Państwo jest silnie zdecentralizowane i "posłowie" do tego parlamentu reprezentują swoje konkretne małe i większe społeczności i terytorialne jednostki. Xiaken ma silną władzę ustawodawczą, a przez instytucję małego rządu oraz Pierwszego Ministra ma też sporą władzę wykonawczą.
Xiaken podejmuje decyzje w demokratycznym głosowaniu. Generalnie, parlament próbuje podejmować decyzję możliwie wielką większością. Dzieje się tak dlatego, że chociaż dla uproszczenia przyjmuje się system demokratycznego głosowania, to kultywacja Qi i mistrzostwo w sztukach walki uznaje się za ważniejsze niż "siła jednego głosu". Strona przegrana w głosowaniu demokratycznym może zażądać ceremonialnej walki w ad-hoc zorganizowanym turnieju - wynik tego turnieju rozgrywanego błyskawicznie w przeciągu maksymalnie 3 dni może odmienić wynik demokratycznej decyzji jeśli strona, która przegrała głosowanie udowodni swą supremację w walce. Z tego też powodu by unikać zbyt częstych turnieji i by "nie dawać nadziei", parlament próbuje przejmować decyzję możliwie największą większością.
Na podobnych zasadach organizowane są wybory. O ile stronnictwa jak sekty wystawiają swoich kandydatów na listy wyborcze i ostateczny akt wyboru jest podejmowany demokratycznie, to kto może zostać wybrany dzieje się wewnętrznych bądź ogólnokrajowych turniejach. Oznacza to, że chociaż próbuje się wybierać kandydatów możliwie najpopularniejszych, to też muszą być w stanie posługiwać się szablą, pięściami, pistoletem czy inną bronią. Rząd zwykle jest formowany z koalicji partii reprezentujących podobną linię ideologiczną, ale próbując zachować balans między Otwartą Dłonią, a Zamkniętą Pięścią repsektując naturalne dążenie do harmonii nie tylko w przyrodzie, ale też w polityce.
Organem "balansującym" cały ustrój i też wewnętrzną harmonię w kraju jest Junzhong (militarny prezydent). O ile społeczeństwo jest szeroko uzbrojone i powszechne są ludowe milicje/autonomiczne oddziały, razem stanowiące tak zwaną "Armię Niebiańskiego Porządku", tak Junzhong trzyma kontrolę nad stałą, zawodową armią państwową powszechnie określaną jako Czarna Armia. Junzhong jest oficjalnym przedstawicielem państwa zagranicą, naczelnym dowódcą Czarnej Armii oraz marszałkiem Armii Niebiańskiego Porządku w wypadku wojny obronnej. Kontroluje też nieliczne służby porządkowe, takie jak ograniczona policja, śledczych oraz straż pożarną. Junzhong jest wybierany przez Xiaken, najczęściej jako kompromisowy kandydat. Ogólnym zadaniem ustrojowym Junzhonga jest utrzymanie całej tej anarchistycznej społeczności w jakkolwiek zorganizowaną całość by bronić się przed obcą ingerencją, ale też by pomóc bronić sprawiedliwości wewnątrz Jianghu (przez chociażby pilnowanie czy zasady społeczności i turnieje przestrzegają swoich zasad). Zarówno wybory do Xiakenu jak i wybory na Junzhonga odbywają się co 4 lata, przy czym wybory na Junzhonga odbywają się w tym samym roku, zawsze na miesiąc przed wyborami do parlamentu.
Jianghu jako kraj bardzo zdecentralizowany i liberalny toleruje wszystkie religie i mniejszości (nawet jeśli powszechna w populacji jest wiara w supremację chińskich wierzeń i tradycji przeciwko "białej dekadencji" i "obrzydliwych zachodnich kolonistów" oraz "nie-chińskich barbarzyńców"). Zależnie od regionu, właściwie każdy pogląd polityczny może znaleźć swego uchodźcę, Jianghu jako kraj przyjmuje uciekinierów i azylantów ze wszystkich stron świata, oferując ucieczkę przed prześladowaniami oraz możliwość założenia swojej własnej małej społeczności wewnątrz Jianghu. Ze względu na bardzo silne poczucie "lokalnego patriotyzmu" z olbrzymią niechęcia patrzy się na idee "jednoczeniowe" - miażdżąca większość mieszkańców ma silne przywiązanie do chińskiej cywilizacji, ale nie konkretnie do idei powrotu do jakiegokolwiek scentralizowanego reżimu, który będzie nimi wszystkimi rządził na jedną miarę.
Najważniejszym organem władczym w Jianghu jest "Xiaken" (dosł. "konsensus wojowników), para-parlament, którego miejsca są zasiadywane przez wszystkie władze lokalne wszystkich społeczności Jianghu. W rezultacie, w Xiakenie zbieranym w Yichangu swoi przedstawiciele mają między innymi mistrzowie kultywacji Dao, szkoły sztuk walki, religijne sekty, stowarzyszenia, anarchistyczne i tradycyjne komuny, jeden monarcha (rządzi jedną zapadłą wsią, ale mieszkańcy twierdzą, że jest królem, to szanujemy), zorganizowane grupy przestępcze oraz organizacje najemnicze. Państwo jest silnie zdecentralizowane i "posłowie" do tego parlamentu reprezentują swoje konkretne małe i większe społeczności i terytorialne jednostki. Xiaken ma silną władzę ustawodawczą, a przez instytucję małego rządu oraz Pierwszego Ministra ma też sporą władzę wykonawczą.
Xiaken podejmuje decyzje w demokratycznym głosowaniu. Generalnie, parlament próbuje podejmować decyzję możliwie wielką większością. Dzieje się tak dlatego, że chociaż dla uproszczenia przyjmuje się system demokratycznego głosowania, to kultywacja Qi i mistrzostwo w sztukach walki uznaje się za ważniejsze niż "siła jednego głosu". Strona przegrana w głosowaniu demokratycznym może zażądać ceremonialnej walki w ad-hoc zorganizowanym turnieju - wynik tego turnieju rozgrywanego błyskawicznie w przeciągu maksymalnie 3 dni może odmienić wynik demokratycznej decyzji jeśli strona, która przegrała głosowanie udowodni swą supremację w walce. Z tego też powodu by unikać zbyt częstych turnieji i by "nie dawać nadziei", parlament próbuje przejmować decyzję możliwie największą większością.
Na podobnych zasadach organizowane są wybory. O ile stronnictwa jak sekty wystawiają swoich kandydatów na listy wyborcze i ostateczny akt wyboru jest podejmowany demokratycznie, to kto może zostać wybrany dzieje się wewnętrznych bądź ogólnokrajowych turniejach. Oznacza to, że chociaż próbuje się wybierać kandydatów możliwie najpopularniejszych, to też muszą być w stanie posługiwać się szablą, pięściami, pistoletem czy inną bronią. Rząd zwykle jest formowany z koalicji partii reprezentujących podobną linię ideologiczną, ale próbując zachować balans między Otwartą Dłonią, a Zamkniętą Pięścią repsektując naturalne dążenie do harmonii nie tylko w przyrodzie, ale też w polityce.
Organem "balansującym" cały ustrój i też wewnętrzną harmonię w kraju jest Junzhong (militarny prezydent). O ile społeczeństwo jest szeroko uzbrojone i powszechne są ludowe milicje/autonomiczne oddziały, razem stanowiące tak zwaną "Armię Niebiańskiego Porządku", tak Junzhong trzyma kontrolę nad stałą, zawodową armią państwową powszechnie określaną jako Czarna Armia. Junzhong jest oficjalnym przedstawicielem państwa zagranicą, naczelnym dowódcą Czarnej Armii oraz marszałkiem Armii Niebiańskiego Porządku w wypadku wojny obronnej. Kontroluje też nieliczne służby porządkowe, takie jak ograniczona policja, śledczych oraz straż pożarną. Junzhong jest wybierany przez Xiaken, najczęściej jako kompromisowy kandydat. Ogólnym zadaniem ustrojowym Junzhonga jest utrzymanie całej tej anarchistycznej społeczności w jakkolwiek zorganizowaną całość by bronić się przed obcą ingerencją, ale też by pomóc bronić sprawiedliwości wewnątrz Jianghu (przez chociażby pilnowanie czy zasady społeczności i turnieje przestrzegają swoich zasad). Zarówno wybory do Xiakenu jak i wybory na Junzhonga odbywają się co 4 lata, przy czym wybory na Junzhonga odbywają się w tym samym roku, zawsze na miesiąc przed wyborami do parlamentu.
Jianghu jako kraj bardzo zdecentralizowany i liberalny toleruje wszystkie religie i mniejszości (nawet jeśli powszechna w populacji jest wiara w supremację chińskich wierzeń i tradycji przeciwko "białej dekadencji" i "obrzydliwych zachodnich kolonistów" oraz "nie-chińskich barbarzyńców"). Zależnie od regionu, właściwie każdy pogląd polityczny może znaleźć swego uchodźcę, Jianghu jako kraj przyjmuje uciekinierów i azylantów ze wszystkich stron świata, oferując ucieczkę przed prześladowaniami oraz możliwość założenia swojej własnej małej społeczności wewnątrz Jianghu. Ze względu na bardzo silne poczucie "lokalnego patriotyzmu" z olbrzymią niechęcia patrzy się na idee "jednoczeniowe" - miażdżąca większość mieszkańców ma silne przywiązanie do chińskiej cywilizacji, ale nie konkretnie do idei powrotu do jakiegokolwiek scentralizowanego reżimu, który będzie nimi wszystkimi rządził na jedną miarę.