2024-04-07, 23:42
Ustrój:
Sprzysiężenie Orthanku jest demokracją moralną - zdecentralizowanym państwem w którym wiele gatunków współistnieje w pokoju i harmonii pod czujnym okiem czcicieli Valarów oraz Iluvatara, ich wojsk oraz służb.
Według swojej oficjalnej ideologii, głównymi celami Sprzysiężenia jest strzeżenie pokoju, działanie zgodne z zasadami Valarów oraz oczyszczenie orków z wpływów Nieprzyjaciela. Są celowo sformowane na tyle ogólnikowo by pozostawić miejsce na rozwój i dyskusję - szczególnie druga kwestia podlega ciągłym dyskusjom i rozważaniom.
Oficjalnie w państwie istnieje dwuizbowy parlament, jednak de facto znaczenie ma tylko jego wyższa, niedemokratyczna izba. Niższa, sejm, jest wybierana demokratycznie co pięć lat, ale większość władzy jest w rękach Rady Sprzysiężenia . W Radzie zasiadają entowie, najważniejsi czciciele Valarów oraz kawalerowie białej szarfy. Przewodniczący Rady pełni funkcję głowy państwa. W historii kraju niektórzy przewodniczący - z reguły entowie - nadawali innemu członkowi Rady szeroki zakres uprawnień, czyniąc ich de facto drugą najważniejszą osobą w państwie oraz ich prawą dłonią (konarem?), ale pełni to wyłącznie rolę precedensu - stanowisko to jest nieoficjalne. Przewodniczący są powoływani na czas nieokreślony - w wypadku entów z reguły do rezygnacji po wypełnieniu obiecanych celów, a w wypadku innych gatunków do rezygnacji lub odwołania przez Radę.
Jednym z najważniejszych elementów ustroju Sprzysiężenia jest system przysiąg i szarf. Każdy ork może złożyć przysięgę dokonywania określonych rzeczy albo powstrzymywania się od nich - od "nie będę przeklinał" po "nie odmówię pomocy potrzebującemu" - i otrzymać odpowiadającą temu szarfę. Posiadanie pewnych szarf jest wymagane do pełnienia wyższych stanowisk - oficerowie wymagają przysiąg dotyczących żołnierskiego honoru, wyżsi urzędnicy pracowitości i chęci udzielania pomocy, i tak dalej. Przysięgi i prawo nie są sobie równe - prawo ustanawia minimum wymagane do życia w państwie, przysięgi ustanawiają moralny ideał do którego się dąży, a pomiędzy nimi kryje się spora strefa. W razie podejrzeń o złamanie przysięgi sprawą zajmują się odrębne sądy religijne, w których panuje domniemanie winy (w przeciwieństwie do zwykłych sądów) - przy czym mają one szeroki zakres środków. Odebranie szarfy jest ekstremalne i zdarza się przy cięższych przypadkach albo recydywie - częściej dochodzi do nałożenia pokuty lub przyznania kuratora. Z rzadka zdarzają się sprawy w których złamanie prawa równocześnie nie zostaje uznane za czyn decydujący o odebraniu szarfy, i takie wypadki zawsze kończą się dogłębnym badaniem sprawy by ustalić przyczynę takiej sprawy i naprawić bądź to prawo, bądź to system przysiąg.
Specyficznym rodzajem sądu religijnego jest wybór Kawalerów Białej Szarfy - gdy ork zbierze wystarczającą ilość szarf i zdoła je utrzymać, Rada Sprzysiężenia może zawnioskować o nadanie mu na ich miejsce pojedynczej, białej szarfy. W trakcie osądu dokładnie bada się życie i osiągniecia kandydata (w kilku głośnych wypadkach skończyło się to koniecznością zwołania nowych sądów by przyjrzeć się ponownie określonym przysięgom, gdy dokładne śledztwo wykazało plamy na życiorysie), po czym, w razie pozytywnej oceny, nadaje mu się tytuł kawalera oraz przydziela kuratora, z reguły enta. Taka para automatycznie otrzymuje członkostwo w Radzie Przymierza, możliwość obejmowania najważniejszych funkcji w państwie etc.
W kraju istnieje system autonomii dla poszczególnych gatunków - Okręgi, w ramach których mają własne sądownictwo, prawa oraz lokalne siły samoobrony. Między innymi swój okręg mają Gondorczycy. Wolności osobiste nie sięgają za to religii - w kraju panuje kult Valarów, inne religie są traktowane podejrzliwie, a wszelkie odłamy wiary w Morgotha, Saurona czy obnoszenie się ze znakiem Białej Dłoni są zakazane. W kraju panuje cenzura - wolność słowa nie jest gwarantowana. Wszelkie treści uznawane za godzące w dobro demokracji moralnej mogą podlegać zakazowi, ocenzurowaniu, konfiskacie etc. - na przykład Rada bardzo uważnie przyglądała się temu kto z prasy miał dostęp do Morii gdy jeszcze panowała powszechna nadzieja na pokój w tym strasznym kraju. Czujne oko służb państwowych nigdy się nie zamyka, zwłaszcza w trakcie kryzysów.
Entowie może i nie stanowią większości obywateli, ani nawet największej mniejszości, ale ze względu na ich wiek, mądrość, znaczenie etc. cieszą się największymi przywilejami - jak choćby najłatwiejszym dostępem do Rady Przymierza. Według ustroju jakby valarowie, prawowierni majarowie albo istari chcieli dołączyć do Rady, również powinni mieć taką możliwość - ale na razie żaden się nie pokwapił na wizytę w Orthanku, a najbliższym kontaktem z majarami było spotkanie z balrogami w Morii.
Przysięgi na Iluvatara traktowane są z pełną powagą. Ostatnia przysięga złożona przez Radę dotyczyła Morii oraz Rivendell.
Sprzysiężenie Orthanku jest demokracją moralną - zdecentralizowanym państwem w którym wiele gatunków współistnieje w pokoju i harmonii pod czujnym okiem czcicieli Valarów oraz Iluvatara, ich wojsk oraz służb.
Według swojej oficjalnej ideologii, głównymi celami Sprzysiężenia jest strzeżenie pokoju, działanie zgodne z zasadami Valarów oraz oczyszczenie orków z wpływów Nieprzyjaciela. Są celowo sformowane na tyle ogólnikowo by pozostawić miejsce na rozwój i dyskusję - szczególnie druga kwestia podlega ciągłym dyskusjom i rozważaniom.
Oficjalnie w państwie istnieje dwuizbowy parlament, jednak de facto znaczenie ma tylko jego wyższa, niedemokratyczna izba. Niższa, sejm, jest wybierana demokratycznie co pięć lat, ale większość władzy jest w rękach Rady Sprzysiężenia . W Radzie zasiadają entowie, najważniejsi czciciele Valarów oraz kawalerowie białej szarfy. Przewodniczący Rady pełni funkcję głowy państwa. W historii kraju niektórzy przewodniczący - z reguły entowie - nadawali innemu członkowi Rady szeroki zakres uprawnień, czyniąc ich de facto drugą najważniejszą osobą w państwie oraz ich prawą dłonią (konarem?), ale pełni to wyłącznie rolę precedensu - stanowisko to jest nieoficjalne. Przewodniczący są powoływani na czas nieokreślony - w wypadku entów z reguły do rezygnacji po wypełnieniu obiecanych celów, a w wypadku innych gatunków do rezygnacji lub odwołania przez Radę.
Jednym z najważniejszych elementów ustroju Sprzysiężenia jest system przysiąg i szarf. Każdy ork może złożyć przysięgę dokonywania określonych rzeczy albo powstrzymywania się od nich - od "nie będę przeklinał" po "nie odmówię pomocy potrzebującemu" - i otrzymać odpowiadającą temu szarfę. Posiadanie pewnych szarf jest wymagane do pełnienia wyższych stanowisk - oficerowie wymagają przysiąg dotyczących żołnierskiego honoru, wyżsi urzędnicy pracowitości i chęci udzielania pomocy, i tak dalej. Przysięgi i prawo nie są sobie równe - prawo ustanawia minimum wymagane do życia w państwie, przysięgi ustanawiają moralny ideał do którego się dąży, a pomiędzy nimi kryje się spora strefa. W razie podejrzeń o złamanie przysięgi sprawą zajmują się odrębne sądy religijne, w których panuje domniemanie winy (w przeciwieństwie do zwykłych sądów) - przy czym mają one szeroki zakres środków. Odebranie szarfy jest ekstremalne i zdarza się przy cięższych przypadkach albo recydywie - częściej dochodzi do nałożenia pokuty lub przyznania kuratora. Z rzadka zdarzają się sprawy w których złamanie prawa równocześnie nie zostaje uznane za czyn decydujący o odebraniu szarfy, i takie wypadki zawsze kończą się dogłębnym badaniem sprawy by ustalić przyczynę takiej sprawy i naprawić bądź to prawo, bądź to system przysiąg.
Specyficznym rodzajem sądu religijnego jest wybór Kawalerów Białej Szarfy - gdy ork zbierze wystarczającą ilość szarf i zdoła je utrzymać, Rada Sprzysiężenia może zawnioskować o nadanie mu na ich miejsce pojedynczej, białej szarfy. W trakcie osądu dokładnie bada się życie i osiągniecia kandydata (w kilku głośnych wypadkach skończyło się to koniecznością zwołania nowych sądów by przyjrzeć się ponownie określonym przysięgom, gdy dokładne śledztwo wykazało plamy na życiorysie), po czym, w razie pozytywnej oceny, nadaje mu się tytuł kawalera oraz przydziela kuratora, z reguły enta. Taka para automatycznie otrzymuje członkostwo w Radzie Przymierza, możliwość obejmowania najważniejszych funkcji w państwie etc.
W kraju istnieje system autonomii dla poszczególnych gatunków - Okręgi, w ramach których mają własne sądownictwo, prawa oraz lokalne siły samoobrony. Między innymi swój okręg mają Gondorczycy. Wolności osobiste nie sięgają za to religii - w kraju panuje kult Valarów, inne religie są traktowane podejrzliwie, a wszelkie odłamy wiary w Morgotha, Saurona czy obnoszenie się ze znakiem Białej Dłoni są zakazane. W kraju panuje cenzura - wolność słowa nie jest gwarantowana. Wszelkie treści uznawane za godzące w dobro demokracji moralnej mogą podlegać zakazowi, ocenzurowaniu, konfiskacie etc. - na przykład Rada bardzo uważnie przyglądała się temu kto z prasy miał dostęp do Morii gdy jeszcze panowała powszechna nadzieja na pokój w tym strasznym kraju. Czujne oko służb państwowych nigdy się nie zamyka, zwłaszcza w trakcie kryzysów.
Entowie może i nie stanowią większości obywateli, ani nawet największej mniejszości, ale ze względu na ich wiek, mądrość, znaczenie etc. cieszą się największymi przywilejami - jak choćby najłatwiejszym dostępem do Rady Przymierza. Według ustroju jakby valarowie, prawowierni majarowie albo istari chcieli dołączyć do Rady, również powinni mieć taką możliwość - ale na razie żaden się nie pokwapił na wizytę w Orthanku, a najbliższym kontaktem z majarami było spotkanie z balrogami w Morii.
Przysięgi na Iluvatara traktowane są z pełną powagą. Ostatnia przysięga złożona przez Radę dotyczyła Morii oraz Rivendell.