2021-01-24, 14:34
2705
![[Obrazek: RGwfsKT.png]](https://i.imgur.com/RGwfsKT.png)
Gdy ciężkie śniegi unieruchomiły obydwie armie na przełomie 2704-2705 dosyć szybko odkryto, że ani jedna ani druga strona się z prowincji nie wycofuje. Zamiast tego, odnotowano ruchy dodatkowych dywizji do strefy konfliktu. Pierwsze starcia nie nastąpiły jednak w górach, lecz na nieboskłonie. I Korpus Lotniczy ZSRR zmierzył się nad Karak Hirm z Korpusem Powietrznym Księstw Granicznych. W tym starciu pomimo przewagi liczebnej myśliwce komunistów zdominowały niebo. Lepsze jakościowo myśliwce odrzutowe i lepsza kadra dowódcza zapewniła zwycięstwo na tym polu walki. W obliczu rosnących strat generał Bomba rozkazał uziemić lotnictwo - uznając, że nie jest w stanie zapewnić bezpieczeństwa dla bombowców Księstw Granicznych operujących w tym regionie. Konsekwencją tego był brak uczestnictwa bombowców Księstw w walce, ale przede wszystkim - dominacja powietrzna ZSRR nad Karak Hirm i okolicą. Jednym z elementów tej dominacji powietrznej był fakt, że ZSRR uzyskało zdolność do powietrznego zwiadu - co miało spore przełożenie na dalsze walki.
Gdy śniegi już opadły, wojska Księstw Granicznych dokonały ataku na całej linii frontu. W samym Karak Hirn i o miasto walczył Korpus Thalka o sile 5 dywizji piechoty (w tym 3 piechoty górskiej). W międzyczasie z prowincji Khazid Hafak wyprowadzone zostało główne uderzenie na wschodnią flankę Karak Hirn - Korpus Cichego w sile 7 dywizji - dwóch pancernych, dwóch zmechanizowanych i trzech piechoty górskiej. Naprzeciwko tej wielkiej sile stanął zaś Korpus Górski ZSRR pod dowództwem generał Dainy Durinsson w sile 6 dywizji piechoty górskiej, okopanej na swoich pozycjach już od poprzedniego roku. Wreszcie, co istotne - ze względu na uzyskaną dominację powietrzną fakt koncentracji dodatkowych sił Księstw Granicznych stał się oczywisty dla dowództwa ZSRR i dosyć wcześnie przygotowano dodatkowe rezerwy do wysłania w region. Z tego też powodu dowództwo Armii Czerwonej odwołało wycofanie jednej ze swoich dywizji piechoty do II Armii więc realna siła ZSRR na początku starć wynosiła 7 dywizji.
Bardzo trudny górski teren, dobre przygotowanie obronne przeciwnika, dobre dowództwo i doborowe oddziały górskie ZSRR ostatecznie sprawiły, że Księstwa Graniczne w pierwszych starciach odniosły spore straty mimo technicznej przewagi liczebnej. W górach jednak ta przewaga liczebna była dużo trudniejsza do wykorzystania - dywizje pancerne i zmechanizowane Księstw w tym terenie również nie radziły sobie zbyt dobrze, mając znacznie utrudnione pole manewru. Ku jednak zdumieniu dowództwa ZSRR, Księstwa Graniczne kontynuowały ofensywę pomimo tych strat i ostatecznie gołą siłą zdołały dokonać dwóch przebić frontu - na południu Korpus Thalka zdołał zabezpieczyć jedną z przełęczy na zachód od miasta-twierdzy Karak Hirn. Największe nabytki terytorialne Księstwa Graniczne uzyskały na północy - Korpus Cichego wykorzystując dywizje pancerne zdołał wreszcie wyrzucić Armię Czerwoną z doliny łączącej Karak Hirn z prowincją Kroppenleben - było to największe "zwycięstwo strategiczne" w tym regionie ze strony wojsk Księstw.
Jak wspomniane jednak, zostało to okupione olbrzymimi stratami. Dzięki zwiadowi powietrznemu dosyć wcześnie ZSRR zaczęło wysyłać dodatkowe rezerwy w region - ze względu na obecność czołgów Księstw podjęto między innymi decyzję o transferze dwóch dywizji piechoty KOP IV z Khazid Grentaz, w tym jednej uzbrojonej w nadmiar dział przeciwpancernych jak i jednej dodatkowej dywizji zielonoskórych pod dowództwem Orog Orczysyna z Kreutzhofen oraz dodatkowej dywizji z III Armii. Wreszcie, dywizja pancerna Księstw Granicznych jak i towarzyszące jej jednostki zmechanizowane zostały tak mocno zniszczone przez górski teren jak i okopane oddziały górskie ZSRR, że w praktyce przestały istnieć. Korpus Thalka się straszliwie wykrwawił próbując związać walką dywizje Dainy Durinsson, podobnie wysokie straty otrzymał Korpus Cichego. Sztab Księstw Granicznych podjął decyzję o zaprzestaniu ofensywy gdy siły pancerne i zmechanizowane przestały być zdolne do walki i uznano, że dalsza ofensywa grozi załamaniem armii i kontratakiem ZSRR. Gdy Księstwa Graniczne przerwały ofensywę, generał Daina Durinsson miała możliwość dokonania kontrataku przed nadejściem śniegów ale ostatecznie się on nie wydarzył. Kluczowy moment braku decyzyjności w sztabie naczelnym ZSRR, brak dosłania dodatkowych posiłków ponad to oraz już spore straty sprawiły, że generał Daina zrezygnowała z kontrataku i front się ponownie ustabilizował - tym bardziej, że ze względu na olbrzymie straty Księstw, te wysłały dodatkowe dwie dywizje z głębi kraju by ustabilizować front i "zabezpieczyć" te nabytki terytorialne. Ostatecznie Księstwa Graniczne zdołały zdobyć więcej prowincji Karak Hirn... ale jakim kosztem?
ZSRR:
Korpus Górski (gen. Daina Durinsson **) - 3 piechIIsg - Karak Hirn (-3 piechIIsg, -1 piechII)
Posiłki z II Armii (gen. Orog Orczysyn) - *rozbite!* - Karak Hirn (-1 piech II)
Posiłki z KOP IV - 1 piech II ppanc - Karak Hirn (-1 piech II)
Posiłki z III Armii - *rozbite!* - Karak Hirn (-1 piech II)
I Korpus Lotniczy (generał lotnictwa Bilbo Baggins **) - 2 mII - Karak Norn
Księstwa Graniczne:
Korpus Thalka (gen. Thalk ** [niszczyciel umocnień]) - 1 piech II sg - Karak Hirn (-2 piech II, -2 piech II sg)
Korpus Cichego (gen. Cichy ***) - 1 zmech II, 2 piech II sg - Karak Hirn (-2 panc I, -1 zmech I, -1 piech II sg)
Posiłki z Południa - 2 piech I - Karak Hirn
Korpus Powietrzny (gen. Bomba) - ? mI, ? bomb I - ????? (-1 mI)
Awanse:
Daina Durinsson +1, + [Egida Socjalizmu] (zwiększa skuteczność dywizji w obronie pod dowództwem tego generała)
Bilbo Baggins +[Rozpoznanie] (zwiększa skuteczność oraz ilość informacji pozyskiwanych przez zwiad lotniczy dla lotnictwa pod dowództwem tego generała)
Orog Orczysyn +1
Thalk +1
Bomba +1
Gdy ciężkie śniegi unieruchomiły obydwie armie na przełomie 2704-2705 dosyć szybko odkryto, że ani jedna ani druga strona się z prowincji nie wycofuje. Zamiast tego, odnotowano ruchy dodatkowych dywizji do strefy konfliktu. Pierwsze starcia nie nastąpiły jednak w górach, lecz na nieboskłonie. I Korpus Lotniczy ZSRR zmierzył się nad Karak Hirm z Korpusem Powietrznym Księstw Granicznych. W tym starciu pomimo przewagi liczebnej myśliwce komunistów zdominowały niebo. Lepsze jakościowo myśliwce odrzutowe i lepsza kadra dowódcza zapewniła zwycięstwo na tym polu walki. W obliczu rosnących strat generał Bomba rozkazał uziemić lotnictwo - uznając, że nie jest w stanie zapewnić bezpieczeństwa dla bombowców Księstw Granicznych operujących w tym regionie. Konsekwencją tego był brak uczestnictwa bombowców Księstw w walce, ale przede wszystkim - dominacja powietrzna ZSRR nad Karak Hirm i okolicą. Jednym z elementów tej dominacji powietrznej był fakt, że ZSRR uzyskało zdolność do powietrznego zwiadu - co miało spore przełożenie na dalsze walki.
Gdy śniegi już opadły, wojska Księstw Granicznych dokonały ataku na całej linii frontu. W samym Karak Hirn i o miasto walczył Korpus Thalka o sile 5 dywizji piechoty (w tym 3 piechoty górskiej). W międzyczasie z prowincji Khazid Hafak wyprowadzone zostało główne uderzenie na wschodnią flankę Karak Hirn - Korpus Cichego w sile 7 dywizji - dwóch pancernych, dwóch zmechanizowanych i trzech piechoty górskiej. Naprzeciwko tej wielkiej sile stanął zaś Korpus Górski ZSRR pod dowództwem generał Dainy Durinsson w sile 6 dywizji piechoty górskiej, okopanej na swoich pozycjach już od poprzedniego roku. Wreszcie, co istotne - ze względu na uzyskaną dominację powietrzną fakt koncentracji dodatkowych sił Księstw Granicznych stał się oczywisty dla dowództwa ZSRR i dosyć wcześnie przygotowano dodatkowe rezerwy do wysłania w region. Z tego też powodu dowództwo Armii Czerwonej odwołało wycofanie jednej ze swoich dywizji piechoty do II Armii więc realna siła ZSRR na początku starć wynosiła 7 dywizji.
Bardzo trudny górski teren, dobre przygotowanie obronne przeciwnika, dobre dowództwo i doborowe oddziały górskie ZSRR ostatecznie sprawiły, że Księstwa Graniczne w pierwszych starciach odniosły spore straty mimo technicznej przewagi liczebnej. W górach jednak ta przewaga liczebna była dużo trudniejsza do wykorzystania - dywizje pancerne i zmechanizowane Księstw w tym terenie również nie radziły sobie zbyt dobrze, mając znacznie utrudnione pole manewru. Ku jednak zdumieniu dowództwa ZSRR, Księstwa Graniczne kontynuowały ofensywę pomimo tych strat i ostatecznie gołą siłą zdołały dokonać dwóch przebić frontu - na południu Korpus Thalka zdołał zabezpieczyć jedną z przełęczy na zachód od miasta-twierdzy Karak Hirn. Największe nabytki terytorialne Księstwa Graniczne uzyskały na północy - Korpus Cichego wykorzystując dywizje pancerne zdołał wreszcie wyrzucić Armię Czerwoną z doliny łączącej Karak Hirn z prowincją Kroppenleben - było to największe "zwycięstwo strategiczne" w tym regionie ze strony wojsk Księstw.
Jak wspomniane jednak, zostało to okupione olbrzymimi stratami. Dzięki zwiadowi powietrznemu dosyć wcześnie ZSRR zaczęło wysyłać dodatkowe rezerwy w region - ze względu na obecność czołgów Księstw podjęto między innymi decyzję o transferze dwóch dywizji piechoty KOP IV z Khazid Grentaz, w tym jednej uzbrojonej w nadmiar dział przeciwpancernych jak i jednej dodatkowej dywizji zielonoskórych pod dowództwem Orog Orczysyna z Kreutzhofen oraz dodatkowej dywizji z III Armii. Wreszcie, dywizja pancerna Księstw Granicznych jak i towarzyszące jej jednostki zmechanizowane zostały tak mocno zniszczone przez górski teren jak i okopane oddziały górskie ZSRR, że w praktyce przestały istnieć. Korpus Thalka się straszliwie wykrwawił próbując związać walką dywizje Dainy Durinsson, podobnie wysokie straty otrzymał Korpus Cichego. Sztab Księstw Granicznych podjął decyzję o zaprzestaniu ofensywy gdy siły pancerne i zmechanizowane przestały być zdolne do walki i uznano, że dalsza ofensywa grozi załamaniem armii i kontratakiem ZSRR. Gdy Księstwa Graniczne przerwały ofensywę, generał Daina Durinsson miała możliwość dokonania kontrataku przed nadejściem śniegów ale ostatecznie się on nie wydarzył. Kluczowy moment braku decyzyjności w sztabie naczelnym ZSRR, brak dosłania dodatkowych posiłków ponad to oraz już spore straty sprawiły, że generał Daina zrezygnowała z kontrataku i front się ponownie ustabilizował - tym bardziej, że ze względu na olbrzymie straty Księstw, te wysłały dodatkowe dwie dywizje z głębi kraju by ustabilizować front i "zabezpieczyć" te nabytki terytorialne. Ostatecznie Księstwa Graniczne zdołały zdobyć więcej prowincji Karak Hirn... ale jakim kosztem?
ZSRR:
Korpus Górski (gen. Daina Durinsson **) - 3 piechIIsg - Karak Hirn (-3 piechIIsg, -1 piechII)
Posiłki z II Armii (gen. Orog Orczysyn) - *rozbite!* - Karak Hirn (-1 piech II)
Posiłki z KOP IV - 1 piech II ppanc - Karak Hirn (-1 piech II)
Posiłki z III Armii - *rozbite!* - Karak Hirn (-1 piech II)
I Korpus Lotniczy (generał lotnictwa Bilbo Baggins **) - 2 mII - Karak Norn
Księstwa Graniczne:
Korpus Thalka (gen. Thalk ** [niszczyciel umocnień]) - 1 piech II sg - Karak Hirn (-2 piech II, -2 piech II sg)
Korpus Cichego (gen. Cichy ***) - 1 zmech II, 2 piech II sg - Karak Hirn (-2 panc I, -1 zmech I, -1 piech II sg)
Posiłki z Południa - 2 piech I - Karak Hirn
Korpus Powietrzny (gen. Bomba) - ? mI, ? bomb I - ????? (-1 mI)
Awanse:
Daina Durinsson +1, + [Egida Socjalizmu] (zwiększa skuteczność dywizji w obronie pod dowództwem tego generała)
Bilbo Baggins +[Rozpoznanie] (zwiększa skuteczność oraz ilość informacji pozyskiwanych przez zwiad lotniczy dla lotnictwa pod dowództwem tego generała)
Orog Orczysyn +1
Thalk +1
Bomba +1