Wojna na Piaskach i Powstanie Unii Południa(2708-2710, 2712)

[Verlax]

2708



Na początku roku 2708 horda orków z Badlands dokonała inwazji na Socjalistyczną Republikę Nehekhary. Pierwszy kontakt nastąpił w prowincjach Djebelina i Soil Hill. Wojska Nehekhary okazały się być zdumiewająco nieprzygotowane do konfliktu zbrojnego, kompletnie zmiażdżone przewagą liczebną, ale też i jakościową wspartą przewagą w powietrzu. Starcia w Djebelinie potrwały dwa dni, wojska nieumarłych z Armii Północ (a właściwie to co z niej zostało) w popłochu rozpoczęły ucieczkę na południe. Przed kompletnym zmiażdżeniem wojsk na granicy i kompromitacją obrońców Nehekhary uratował fakt, armia Czaszkogniota była całkowicie piesza i nie mogła zmiażdżyć atakujących. Pozwoliło jej się to wycofać, zreformować i walczyć w dalszej części wojny. W międzyczasie drugie natarcie wymierzone w Soil Hill było znacząco słabsze, a obrońcy - znacznie liczniejsi - mimo braku przygotowania wojska Nehekhary zadały tutaj straty zielonoskórym. Jak się okazało - wojska komunistów były w znaczącej mierze rozstawione przy wschodniej części granicy i te rozpoczęły przemieszczanie strategiczne na zachód wykorzystując kolej - szczególnie Armia Centrum Rokossozesa we Floating Village. W tym samym czasie z zachodniej granicy zaczęły też przybywać armie Zachód i Południe, a z Estalii drogą morską zaczęły przybywać elementy Legionu “Kojot”. W rezultacie gdy Horda Czaszkogniota docierała do Vulchaz i Knotz, zagrożone dywizje Nehkehary w dużym stopniu były już w stanie się ewakuować i uniknąć osaczenia na granicy. Sztab w Khemri podjął decyzję co do tego by opuścić wschodnią Nehekharę - w reakcji na to Czaszkogniot (i widząc, że okrążenie wojsk Nehekhary przy użyciu tylko piechoty nie jest specjalnie możliwe), podjął decyzję by najpierw przejąć kontrolę nad wschodnią Nehekharą, a dopiero potem kontynuować atak. To zaś co miało być priorytetem dla Klanów Orków w kolejnym ataku zostało zdecydowane przez wynik bitwy powietrznej.

Na początku konfliktu zbrojnego, lotnictwo Nehekhary było kompletnie nieaktywne - podejrzewa się, że z wyboru - dużo lotnictwa Nehekhary zaczęło przybywać dopiero kilka dni po rozpoczęciu działań wojennych przylatując z Estalii. Chociaż lotnictwo zielonoskórych dostało rozkaz zbombardowania głównej bazy lotniczej Nehekhary w Teshent, to nie dysponowało ono bombowcami i w rezultacie atak okazał się nieskuteczny. Wreszcie, chociaż formalnie Klany Orków dysponowały miażdżącą przewagą liczebną w liczbie myśliwców, to było w stanie sensownie operować ledwie 10 dywizjonów ze względu na infrastrukturę lotniczą (tylko jedno lotnisko). Po konsolidacji lotnictwa komunistów gdy myśliwce nieumarłych wzniosły się w powietrze Nehekhara odbiła dominację powietrzną - jak się okazało Khemri dysponuje myśliwcem zupełnie nowej generacji, który znacząco zdeklasował swojego przeciwnika - straty wśród lotników zielonoskórych okazały się być olbrzymie. Wykorzystując też fakt, że Khemri dysponuje nowoczesnymi bombowcami, a Klany Orków brakiem radarów lotnictwo Nehekhary rozpoczęło akcję bombardowań jedynego lotniska Klanów Orków w Górze Bloodhorn. Zasięg bombowców pozwolił generałowi Artonisowi dodatkowo atakować bombowcami ze strony Czarnej Zatoki. Stało się w ten sposób oczywiste dla orków, że katastrofa w wojnie lotniczej nadciąga bardzo szybko wraz z szybko rosnącą liczbą zniszczonych maszyn.

W tym kontekście, hordy zielonoskórych ruszyły do ataku na całej linii frontu, licząc na wygranie kampanii zanim ich lotnictwo zostanie anihilowane. Dalej orkowie dysponowali zarówno przewagą liczebną i technologiczną, ale atakowali już piechotę na przygotowanych pozycjach, nie mając ani czołgów ani wsparcia bombowców. W obronie Nehekhara przekierowała większość rezerw do Teshert, priorytezując obronę bazy lotniczej tam niż nawet samej stolicy - w rezultacie awangarda zielonej hordy zdołała wkroczyć do obrzeż Khemri i dokonać niezłych spustoszeń. W heroicznej walce armia Socjalistycznej Republiki Nehekhary jak i patriotyczne dywizje ochotników zdołały jednak powstrzymać upadek stolicy. To był koniec wielkiej ofensywy zielonoskórych - wyczerpał się jej potencjał, Nehekhara unieszkodliwiła całkowicie lotnictwo Klanów i teraz jej bombowce zaczęły miażdżyć pozbawione jakiejkolwiek ochrony przeciwlotniczej piechotę. W obliczu błyskawicznie rosnących strat, faktu, że zdobycie zarówno całego Khemri czy Tashent przestało być realne, ciągle przybywających posiłków, w tym ku zdumieniu też lokalnej populacji - pojawienie całkowicie żywych żołnierzy z Estalijskiej Republiki Ludowej Czaszkogniot rozkazał częściowy odwrót by uniknąć ewentualnego kontrataku. Pomimo tego, bombowce Nehekhary dokonały dużego spustoszenia. Z pomocą sił estalijskich wojska Nehekhary ruszyły do kontrataku, odbijając część ze straconego terytorium. Front Nehekhary ustabilizował się na prowincjach: Teshert, Martwiejsk, Nosokościejsk, Bhagar.

Pomijając kwestię przygotowań do wojny oraz, że obydwie strony popełniły błędy w samej fazie przed rozpoczęciem konfliktu (brak gotowości oddziałów Nehekhary, brak lotnisk Klanów Orków, braki w bombowcach i czołgach zielonoskórych), prawdopodobnie najważniejszym momentem kampanii była bitwa w Soil Hill - jedyne szybkie dywizje zmechanizowane orków ugrzęzły w starciach z frontową, liczną piechotą nieumarłych. Pozostałe dywizje zielonoskórych z armii “Atakować!” chociaż były miażdżąco silniejsze liczebnie i technologicznie, to były za wolne by wykorzystać fakt, że połowa armii Nehekhary mogłaby być odcięta od stolicy. Brak mobilności w armii Klanów Orków sprawił, że element zaskoczenia oraz złe rozstawienie wojsk Nehekhary nie mogło zostać w pełni wykorzystane, co sprawiło, że wojna nie mogła zostać zakończona jednym szybkim uderzeniem. W przedłużającej wojnie lotnictwo Nehekhary zaczęło zdobywać coraz większą przewagę, aż w końcu jej bombowce powstrzymały wrogą ofensywę.

Nehekhara “nie runęła jak domek z kart”, co znaczy, że ten krwawy konflikt będzie dalej trwał.

Klany Orków

Armia: Atakować! (dow. CzaszkoGniot ****) - 9 piech III - Top Knotz, Vulchaz, Południowe Bagna Szaleństwa (-11 piech III)
Armia: Ot Flanki! (dow. Łamistrajk *) - 3 piech III sg, 1 zmech I - Południowe Bagna Szaleństwa, Wiecznożyjsk (-3 zmech I, -3 piech III sg)

Armia: Oblatywacze! (dow. Szypkospadacz ***) - 13 mi II - Góra Bloodhorn (-9 m II)

Lotnisko w Góra Bloodhorn: katastrofalnie uszkodzone (maks. 1 dywizjon może operować)

Nehekhara

Legion "Kojot" (Świerczewskis***){Otis *****} - 1 zmechI, 1 piech IIsg - Teshert (-1 zmech I -3 piech II sg)
Armia Północ (Kolewis) - rozbite! - Nosokościejsk (-2 piech I, 2 piech IIsg)
Armia Wschód (Tuchaczewskis**) - 1 piech I, 2 piech II - Nosokościejsk (-7 piech I, -4 piech II)
Armia Centrum (Rokossozes) - 3 piech I - Bhagar
Armia Zachód (Żukowiris) - rozbite! - Khemri (-2 piech I)
Armia Południe (Budionnabis) - 2 piech I - Martwiejsk
Obrońcy Khemri - 1 mil - Khemri (-2 mil)

Legion "Sęp" (Astronis****[Bombardowanie precyzyjne] ) - 1 m III, 2 b II - Teshert (- 2 m III, -1 b II)
Legion "Kruk" (Lotnix**[Rozpoznanie]) - 1 ST - Teshert (-1 m IIc)
Legion "Sokół" - rozbite! - Teshert (-1 m I, 2 b I)

Estalijska Republika Ludowa

Korpus Estalijski - 2 piech II - Teshert (-1 piech II)

Awanse:

Tuchaczewkis +1, +[Egida Socjalizmu] (zwiększa skuteczność dywizji w obronie pod dowództwem tego generała)
Budionnabis +1