(2021-11-16, 01:54)Richtus napisał(a): 2201

W związku z interpelacją wystosowaną przez posłów Zjednoczenia Konserwatywnego, w Izbie Gmin odbyła się debata na temat polityki kolonizacyjnej Manticore. Minister Spraw Zagranicznych Ivan McGregor (Partia Centrystyczna) osobiście odpowiadał na pytania posłów. Rząd rozumie zaniepokojenie ekspansywnością naszych sąsiadów, aczkolwiek należy podkreślić, że kolonizowanie Wyspy Saula w większym zakresie nigdy nie było celem Królestwa, nie można wobec tego mówić o faktycznym sporze terytorialnym w tym regionie. Uspokajamy równocześnie, że Endicott to absolutnie kluczowy punkt, stanowiący pomost między Manticore i Haven oraz terytoriami na wschodzie i jesteśmy zdeterminowani by stanowczo odpowiedzieć na wszelkie potencjalne próby ataku na nasze terytorium. Warto podkreślić, że mówimy tu jednak o czysto hipotetycznym scenariuszu, gdyż do żadnych faktycznych aktów agresji wobec Manticore nie doszło. Nie bagatelizujemy jednak społecznego zaniepokojenia wywołanego zaistniałą sytuacją i mamy zamiar podjąć oficjalne rozmowy z władzami Ziemi Mlekiem i Miodem Płynącej w celu podjęcia ustaleń dotyczących planowanego przebiegu granic w rejonie Morza Tysona i okolic.
W odpowiedzi na pytania o powód braku zainteresowania Królestwa kolonizowaniem Wyspy Saula, szef MSZ przywołał ekspertyzy wskazujące, że Nandanici dysponowali od dłuższego czasu na Wyspie Saula licznymi osiedlami i infrastrukturą, co w połączeniu z ukształtowaniem terenu dawało im najlepszą pozycję wyjściową do skolonizowania prowincji Gilgal (Ii6). Manticore musiałoby podjąć duży wysiłek i ponieść spore koszty, żeby skolonizować ten region szybciej niż Nandanici, a i tak byłaby to operacja obarczona znacznym ryzykiem o trudnej do przewidzenia skali i konsekwencjach. Rząd uznał takie działanie za sprzeczne z państwowym interesem w sytuacji, kiedy możemy skupić się na kolonizacji Haven, gdzie odłogiem leżą niezliczone hektary ziemi, które można zająć bez pchania się w ryzykowny spór z sąsiadem i ponoszenia zbędnych dodatkowych kosztów.
McGregor zwrócił też uwagę, że wymienione wcześniej ekspertyzy sugerują co prawda, że Manticore mogłoby próbować jako pierwsze skolonizować tereny Bezek (Ii4), jednak również wymagałoby to dużych środków, bez których w perspektywie kilku lat Nandanici uzyskaliby przewagę nad naszymi osadnikami. Poza wymienionymi wyżej argumentami, warto wspomnieć że Bezek leży u styku granic Manticore, Nandanitów i BTN. Rząd uważa, że dobrze się stało, że w tym regonie nie doszło do żadnego konfliktu w rodzaju sporu o R8 między Shiroihan, Nową Etiopią i Transaarde. Wierzymy, że również w przyszłości uda się uniknąć tarć granicznych z BTN i Nandanitami.
Minister zakończył wystąpienie stwierdzeniem, że Manticore dąży do pokojowej koegzystencji z sąsiednimi krajami i w sytuacji kiedy nie jest zagrożony żywotny interes Królestwa, nie będziemy machać szabelką bez powodu. Co innego oczywiście, gdyby faktycznie zaistniało jakiekolwiek zagrożenie atakiem na Endicott - wówczas Królestwo będzie bronić swoich obywateli z pełną stanowczością.

(2021-11-23, 02:10)Richtus napisał(a): 2202

W Pedroville powstanie pierwsze zagraniczne Centrum Kultury Manticore! Planowane ekspozycje stałe to:
- multimedialna wystawa poświęcona historii Królestwa,
- wystawa obrazów marynistycznych,
- ekspozycja poświęcona heraldyce arystokracji Manticore,
- muzeum pieśni marynistycznej.
Poza tym w CKM mają się odbywać cykliczne wydarzenia kulturalne, a na terenie placówki znajdzie się sala kinowa oraz koncertowa. Planowane są już między innymi występy zespołów znanych z zeszłorocznego Festiwalu Piosenki Marynistycznej, oraz pokazy kina niezależnego, a także spotkania z pisarzami i artystami z Manticore.

//6 mln$ na ten cel.

Cytat:...Te potworności pchnęły następnie setki tysięcy ludzi do dramatycznej w skutkach ucieczki z tej rządzonej przez szaleńców, nieludzkiej ziemi. Dzięki zdecydowanej reakcji społeczności międzynarodowej, w czym Królestwo odegrało kluczową rolę, udało się dostarczyć pomoc i dać nowy dom wielu poszkodowanym w tym kryzysie humanitarnym. Tysiące ludzi, którzy w obawie o swoje życie zdecydowało się na ucieczkę z Imperium, znalazło w naszym kraju bezpieczne schronienie - żyją tutaj z nami i są naocznymi świadkami okrucieństwa władz helgańskich i ich pogardy dla praw człowieka. Dzięki ich świadectwu, dysponujemy na tyle pełnym obrazem tzw. "kryzysu helgańskiego" by wiedzieć, że pomoc uchodźcom nie rozwiązuje problemu leżącego u podstaw tej tragedii. Tylko zdecydowane działania na miejscu, czyli na obszarze Imperium Helgan, mające zagwarantować przestrzeganie praw człowieka, może stanowić gwarancję zakończenia kryzysu i uratować życia setek tysięcy kolejnych ludzi. Nowe władze helgańskie deklarują chęć złagodzenia represji, równocześnie jednak odrzucają pomysł wpuszczenia na swoje terytorium niezależnych obserwatorów z Ligi Narodów Nandanu. Czy wobec tego, w kontekście wcześniejszych poczynań ich i ich poprzedników, mamy uwierzyć im na słowo? Oczywiście byłoby to wyrazem skrajnej lekkomyślności. Nie ma wątpliwości, że władze Imperium rozumieją jedynie język siły - tej siły zabrakło ONZ, które schowało głowę w piasek i nie podjęło żadnych działań w tej sprawie, skupiając się zamiast tego na wewnętrznych rozgrywkach... na szczęście Liga Narodów Nandanu w tej sytuacji gotowa była podjąć zdecydowane kroki i nałożyć na Helgan daleko idące sankcje, mające wymusić na tamtejszych elitach przestrzeganie standardów dotyczących praw człowieka. Manticore od początku nalega na ścisłą współpracę narodów nandańskich - tylko razem możemy stworzyć front dostatecznie silny, by mógł rozwiązywać problemy o tej skali. Projekt obłożenia Imperium Helgan embargiem handlowym należy rozpatrywać właśnie w kontekście solidarności pannandańskiej i brania na siebie odpowiedzialności za rozwiązywanie problemów Nandanu - przykład ONZ pokazuje, że jeśli my się nimi nie zajmiemy, to nie zrobi tego nikt.