Historia Sekty i Kolonii:
Panhumanistyczna Świątynia Miłości rozpoczęła działać w
Tanzanii z inicjatywy
Wielebnego Chukwu Chidinma. Charyzmatyczny mówca dzięki akcjom charytatywnych szybko zdobył sympatię ludzi zmęczonych skorumpowanymi elitami siedzącymi w kieszeniach UE/USA/Chin/Inne. Na fali popularności Chidinma został prezydentem Tanzanii szybko robiąc z niego teokratyczne autorytarne państwo. Dzięki koniunkturze/szczęściu/sprawnemu zarządzaniu państwem Tanzania zaczęła się bogacić co sprawiło prawdziwą eksplozję popularności Świątyni w Czarnej Afryce. W ciągu kilku dziesięcioleci partie i ludzie powiązani z sektą przejmowali władzę lub przynajmniej stawali się istotnym czynnikiem wielu państw Subsaharyjskiej Afryki. Chukwu Chindinma już jako zaawansowany wiekiem starzec doznał wizji w której kosmici zaprosili członków sekty na Nandan, według Chindinmy to właśnie tam istoty pozaziemskie raz jeszcze mają zejść wśród ludzi jak to miało miejsce wielokrotnie w przeszłości i pomóc ludziom zbudować prawdziwą utopię z dala od wojen, nienawiści i cierpienia. Niestety wiek nie pozwolił Wielebnemu wyruszyć w gwiazdy, zamiast tego zrobił to
Danjuma Nwogu, jego prawa ręka. Dekadę po wylądowaniu pierwszych osadników Chindinma zmarł co sprawiło także podziały wewnętrzne Świątyni, między innymi całkowite uzależnienie się misji Nandańskiej od państw uzależnionych od sekty.
Mapa wpływów Świątyni w Afryce:
Państwa oficjalnie teokratyczne i rządzone przez Świątynie
Państwa oficjalnie świeckie de facto kontrolowane przez Świątynie
Państwa niezależne gdzie Świątynia posiada istotne wpływy (silna partia, kapitał, etc.)
Ustrój:
Władze państwa są silne powiązanie z władzami Świątyni. W zależności od tego w którym stopniu wtajemniczenia znajdują się obywatele Świątyni tym przysługują im inne prawa, nakładane są inne podatki, itd. Przejście przez początkowe stopnie wtajemniczenia jest automatyczne po spełnieniu określonych warunków, w przypadku wyższych stopni zależy to już od dobrej woli nadających stopnie. Wejściu na kolejny stopień zawsze przysługuje odpowiednia inicjacja, w przypadku pierwszych jest ona prosta i mało efektowna, czym wyżej tym robi się ciekawiej i ezoterycznej, w przypadku najwyższych stopni ceremonia otoczona jest całkowitą tajemnicą przed niższymi stopniami.
- 1. Stopień Wtajemniczenia - Nowicjusz - Jest to stopień nadawany dzieciom urodzonym na terenie Świątyni i obcokrajowcom, którzy zadeklarują chęć dołączenia do Sekty. Na tym etapie posiada się tylko podstawowe prawa.
- 2. Stopień Wtajemniczenia - Adept - Aby uzyskać ten stopień potrzeba być pełnoletnim, być przynajmniej dwa lata w sekcie i zdać odpowiedni test. Na tym etapie ma się prawa podobne do obywateli autorytarnych państw.
- 3. Stopień Wtajemniczenia - Kapłan - Jest to stopień nadawany przez Mistrzów, ale wymagający akceptacji Wielkiego Mistrza lub Wielebnego. Zwyczajowo przysługuje urzędnikom i wojskowym.
- 4. Stopień Wtajemniczenia - Mistrz - Nominowani są przez Wielebnego i najczęściej są to wyżsi rangą urzędnicy prowincji, młodsi oficerowie
- 5. Stopień Wtajemniczenia - Wielki Mistrz - Tak zwana Wielka Rada. Mogą być nominowani tylko przez Wielebnego a ich celem jest doradzanie Wielebnemu w zarządzaniu Świątynią. Jest to elita kraju: wojskowi, odpowiednicy ministrów, zarządcy regionów itd.
- 6. Stopień Wtajemniczenia - Wielebny - Jednocześnie może być tylko jeden członek o tym stopniu. Wybierany jest przez pośrednika lub poprzez Wielką Radę, jeżeli poprzedni Wielebny nie zadeklarował następcy. Przewodzi całej Świątyni posiadając przy tym władzę niemal nieograniczoną.
Krajem zarządza autorytarnie Wielebny. Wielka Rada pełni rolę podobną do ministrów, są najbliższymi pracownikami Wielebnego na których spadają na które ten nie ma czasu. Codziennymi zebraniami Rady zarządza jej przewodniczący.
Oficjalną religią państwową jest rzecz jasna Świątynia. Nie mniej wszystkie znane religie są tolerowane, w końcu Jezus, Mohammed i Budda byli Elohimami na ziemię, zapoznając się więc z naukami tych postaci poznajemy to co chcieli nam przekazać przybysze z kosmosu. Nie mniej jakakolwiek krytyka nauk Świątyni jest surowo karana.
Państwo jest unitarne z podziałem administracyjnym na regiony.
W Państwie panuje cenzura i propaganda.
Gospodarka jest rynkowa, ale państwo zarządza, koordynuje i trzyma pieczę nad kluczowymi gałęziami gospodarki jak wojskowość, energetyka czy wydobycie surowców naturalnych.