Informacje ogólne

[Wierzymierz]

Stolica: Bayit Khadash
Ustrój: Demokracja religijna (demokracja zdecentralizowana)
Model gospodarczy: Model wspólnotowy (centralne planowanie)
Język urzędowy: Hebrajski


Dane na: 2201

Ludności : 10,5 mln   
Reputacja: +1
Zamożność: średniozamożne
Poziom mobilizacji: Armia Zawodowa

Cechy społeczeństwa:

• Dobrze zorganizowane kibuce - dodatkowy slot produkcyjny, jeśli produkowane jest [ze slota] co najmniej 2 DP; +2% dochodu
  
• Żydowski izolacjonizm - Koszt przekonania opinii publicznej do jakiejkolwiek inicjatywy zagranicznej (wł. z wojną i przekazaniem technologii) jest wyższy o +5KP za akcję.
  
• Judaizm jako rodzima religia Nandanu - +3K+ co turę, podnoszenie umiejętności dowódców, zespołów wywiadowczych i zespołów naukowych poprzez kulturę jest droższe o 5K+.
  
• Nandanickie marzenie - +2 PK co turę
  
• Lojaliści Ziemi - nasi mieszkańcy interes Ziemi stawiają ponad interesem kolonii: sprzeciwianie się woli Ziemi (Izrael, ONZ) zawsze będzie wiąże się ze spadkiem stabilności (brak możliwość użycia KP).
  
• Hub kolonizacyjny - +500 tys ludności rocznie (+ 300 + 200 * reputacja tys. ludności)
  

Aktualne umowy i pakty:


Państwa satelickie:


Struktura narodowościowa:

• Nandanici - 76%
  
• Żydzi nie identyfikujący się jako Nandanici - 12%
  
• Czarni/żółci Żydzi/Nandanici - 5%
  
• Nandańczycy - 5%
  
• Brazylijczycy - 1%
  
• Inne - 1%
  

Struktura religijna:

• Judaizm nandanistyczny - 83%
  
• Judaizm - 8%
  
• Chrześcijaństwo (różne wyznania) -2%
  
• Ateizm/agnostycyzm - 4%
  
• "Rodzime" wierzenia nandańskie - 2%
  
• Inne - 1%
  

[Wierzymierz]

WP: 63
2203

Bayit Khadash: 10 WP
KhaYerushalayim: 5 WP
KhaGolan: 5 WP
KhaTelAviv: 5 WP
KhaHaifa: 4 WP
Kha Hadera: 4 WP
KhaHaMerkaz: 4 WP
KhaSharon: 4 WP
KhaPetah Tikva: 4 WP
Wyspa Dawida: 4 WP
Mispa: 5WP
Gilgal: 7WP
Wyspa Heroda Wielkiego: 2WP

Centra:
- własne: centrum terraformacyjne w Bayit Khadash
- przejęte: brak

Struktury: 
lotniska (1): Bayit Khadash
bazy morskie (3): Bayit Khadash, Wyspa Heroda Wielkiego, Wyspa Gwiaździsta
kosmodromy (1): Bayit Khadash

[Wierzymierz]

Głowa państwa: Micah Kantorovitsch (Duchowy przywódca - +2 KP co turę, +2K+ co turę)
Szef rządu: Naftali Leverson (Pragmatyk - +2% dochodu, koszt pewnego wygrania wyborów -5KP)

Skład parlamentu: 
Na 60 miejsc w Knesecie:
Rządząca koalicja TORA:
Teshuvah (kon): 21 mandatów
Organizacja Rabinów Nandanu (kon): 6 mandatów
Aviv (nac): 6 mandatów
Opozycja:
Shem Kantorovitsch (pop): 15 mandatów
Darom (cen): 4 mandaty
Nandan Jest Nasz (nac): 3 mandaty
Menorah (cen): 2 mandaty
Mleko i Miód (lib): 1 mandat
Kama Kesef (pop): 1 mandat
Czerwona Gwiazda (kom): 1 mandat


Następne wybory: 2202 (co dwa lata wybór połowy parlamentarzystów i to są te główne wybory za które trzeba płacić KP, bo żeby nie móc w nich stracić władzy partia rządząca musiałaby mieć 60 mandatów)

Prowadzona polityka:
Inwestycje w kulturę

Dowódcy:
- Admirał Jerod Yeddidyah um. 1

Zespoły naukowe: 
- Zespół Wajikra, um. 3, spec. nauka,
- Zespół Bereszit, um. 2, spec. przemysł

Zespoły wywiadowcze:
- Zespół Alef, um. 1

Postacie fabularne:

Micah Kantorovitsch- Obecny prezydent kraju, syn Jov Kantorovitscha. Twierdzi, że jest duchowym następcą ojca, w co uwierzyła na tyle duża część społeczeństwa, że jego partia w pierwszych wyborach po powstaniu uzyskała drugą największą ilość mandatów w Knesecie.

Naftali Leverson- Ponad sześćdziesięcioletni Leverson jest jednym z Nandanitów, którzy na planetę przybyli pierwszym transportem wraz z Jov Kantorovitschem. Jako bliski współpracownik założyciela kolonii Leverson, pierwotnie, jak zresztą wszyscy Nandanici, zapalony idealista, zdążył przeżyć wiele rozczarowań, które zamieniły go we flegmatycznego pragmatyka. Obok syna Kantorovitscha to właśnie Leverson najbardziej politycznie skorzystał na jego śmierci- wobec chwilowego braku porywającego przywódcy duchowego ludzie zwrócili się w jego stronę, jako gwaranta stabilności i bezpieczeństwa.

Partie polityczne:
Teshuvah (kon)- Po polsku Pokuta, partia obecnego premiera Leversona. Podkreślają wagę tak w życiu codziennym, jak i politycznym, umiaru oraz rozwagi. W swoim przekazie do całego społeczeństwa przede wszystkim twierdzą, że tylko ciężka praca pozwoli odpokutować wszystkie grzechy, a tylko po odpokutowaniu ich wszystkich Bóg nareszcie wskaże Nandanitom dokładną lokalizację Ziemi Obiecanej. W praktyce bronią status quo, chcą stabilnego rozwoju gospodarki i stopniowej kolonizacji południowego kontynentu.

Shem Kantorovitsch (pop)- Po polsku Imię Kantorovitsch, partia obecnego prezydenta. Wzywają do kontynuowania dziedzictwa Jov Kantrorovitscha, przede wszystkim poprzez ekspansję terytorialną i jak najszybszy rozwój kultury żydowskiej. W duchu ogólnonarodowej współpracy i kompromisu zgodzili się w zamian za stanowisko prezydenta wspierać rząd spoza koalicji, co w jakimś stopniu uniezależnia partię Teshuvah od jej mniejszych koalicjantów.

Organizacja Rabinów Nandanu (kon)- Podkreślają wagę obecnego systemu quasi-teokratycznego, najchętniej widzieliby rozszerzenie wymagań bycia rabinem poza parlamentarzystów, na przykład na na przewodniczących kibuców. Chcą także zaostrzenia raczej niskich wymagań stawianych kandydatom na rabinów. Poza tym wspierają politykę rządu, przy czym uważają rozwój kultury za ważniejszy od rozwoju ekonomii.

Aviv (nac)- Po polsku Wiosna. Na Nandanie powinna według nich przyjść wiosna, renesans narodu żydowskiego, ostateczne zdobycie jego zasłużonej wielkości. Są agresywnie ekspansjonistyczni, chociaż uważają że terytoria należy odbierać innym narodom tylko w ostateczności, a skupiać się przede wszystkim na pustym terenie wokół granic państwa.

Darom (cen)- Po polsku Południe. Wierzą, że skoro Jov Kantorovitsch zmarł po zobaczeniu południowego kontynentu, tak jak Mojżesz zmarł po ujrzeniu Ziemi Obiecanej, to Ziemia Obiecana musi leżeć na południu. W związku z tym wzywają do kolonizacji tamtych terenów najszybciej jak się da, nawet kosztem wszystkich innych dziedzin działalności państwa.

Nandan Jest Nasz (nac)- Powstała z połączenia partii Ziemia Obiecana i Żydzi na Swoim. Ziemia Obiecana to konserwatyści z programem praktycznie identycznym jak Teshuvah, ale personalnie bardzo ostro krytykujący Naftalego Leversona. W związku z jego dużą popularnością nie byli w stanie przekroczyć progu wyborczego. Pomogła w tym niewielka, ale za to całkowicie betonowa baza wyborców Żydów na Swoim, partii skrajnie nacjonalistycznej i ksenofobicznej. W obecnej formacji konserwatyści nieco temperują narodowców, ale nadal ideologią partii jest zdecydowanie nacjonalizm.

Menorah (cen)- Krytycy obecnego rozwiązania, pozwalającego mandat parlamentarzysty i inne wysokie funkcje państwowe piastować wyłącznie rabinom. Menorę na swoją nazwę wybrali, aby podkreślić przywiązanie do religii, której, jak twierdzą, obecny system bardzo szkodzi.

Mleko i Miód (lib)- Wzywają do jak najszybszego rozwoju gospodarki, kosztem ekspansji terytorialnej. Twierdzą, że Ziemia Obiecana jest na Nandanie, ale nie w żadnym konkretnym miejscu- trzeba ją zbudować tu i teraz. Teoretycznie nie stoi to w otwartej sprzeczności z naukami Jov Kantorovitscha, ale w praktyce mało kto im wierzy.

Kama Kesef (pop)- Po polsku Ile Pieniędzy (od ile pieniędzy ukradliście), partia antysystemowa. Krytykuje wszystkich prominentnych polityków oskarżając ich o zdradę ideałów Jov Kantorovitscha, korupcję i głupotę. Znani głównie z organizacji blokad dróg, głośnych marszów i innych demonstracji, w trakcie których Kama Kesef skanduje się jako hasło.

Czerwona Gwiazda (kom)- Najwięksi orędownicy systemu wspólnotowego, domagają się rozszerzenia go na jak najwięcej dziedzin życia. Poza tym promują niesienie rewolucji i propagowanie wspólnot na całym świecie, a także usunięcie wymogu bycia rabinem dla osób piastujących najważniejsze funkcje publiczne. Znienawidzeni przez partię Menorah, z którymi teoretycznie dzielą postulat, ale w praktyce właśnie to pozwala przeciwnikom politycznym sklejać Menorah z komunistami i robić z nich skrajnych szaleńców.

[Wierzymierz]

Ziemia Mlekiem i Miodem Płynąca, nazywana wszędzie poza oficjalnymi komunikatami Państwem Nandanitów jest realizacją marzenia rabina Jov Kantorovitscha, wybitnego znawcy Tory. 15 lat przed odkryciem Nandanu ogłosił on teorię, w myśl której Mojżesz wyprowadził Żydów z Egiptu w kosmos. Rozstąpienie się Morza Czerwonego miało być spowodowane przez start statku kosmicznego, a kolejne wydarzenia (tułaczka przez 40 lat, manna z nieba i źródło w skale, przymierze z Jahwe, kult złotego cielca) mają być odwzorowaniami przebiegu lotu. Trwał on 40 lat, z kranu w ścianie statku lała się woda, a w suficie jednego z pomieszczeń znaleziono skrytkę z jedzeniem. Po odcyfrowaniu jak wejść na górny poziom, gdzie znajdowała się sterownia lecącego na autopilocie statku, Mojżesz otrzymał od Jahwe nagranie głosu (tu są różne teorie, może jakiegoś członka innej, będącej bliżej Boga rasy, może któregoś z aniołów), w którym to nagraniu Jahwe przekazał mu 10 przykazań. Wreszcie kiedy Mojżesz był zajęty rozszyfrowywaniem, jak dostać się do sterowni, zaniedbał władzę tak realną jak i duchową, w związku z czym Izraelici zwrócili się w stronę prymitywnego AI, mającego pomagać im w obsłudze statku. Po dotarciu na Nandan (czy też, w wersji sprzed odkrycia Nandanu, jakąś nieznaną planetę) Izraelici mieli wysłać do Palestyny maleńką kapsułę. W Palestynie przebywała część ich plemienia, która nie weszła na statek i faktycznie przekroczyła Morze Czerwone przy jego starcie, uciekając w ten sposób przed wojskami faraona. Kapsuła, znana w naszych czasach jako Arka Przymierza, zawierała 10 przykazań oraz pełną historię podróży Izraelitów na Nandan, zachowaną do dziś w wersji zmienionej tak, by byli ją w stanie pojąć uwcześni ludzie.
Początkowo wokół Kantorovitscha powstała jedynie niewielka sekta, jednak po odkryciu Nandanu uwierzyło mu bardzo wielu ludzi, a co najważniejsze wielu prominentnych polityków i biznesmenów. Kantorovitsch zagroził władzy generalnym bojkotem państwa, zabójczym wobec jego wpływów i nieustającego zagrożenia zewnętrznego. W związku z tym Izrael zgodził się założyć kolonię na Nandanie i przekazać ją sekcie, która w tym czasie urosła już do rozmiarów wyznania w ramach judaizmu, nazywanego nandanizmem.
Od momentu jej utworzenia kolonii przewodził sam Kantorovitsch. Jednak w 2194 przeprowadzono ekspedycję na Dakshin, na której czele stanął. Kiedy pierwszy raz zobaczył wybrzeża południowego kontynentu zmarł na miejscu z niewyjaśnionych przyczyn, tak jak Mojżesz po ujrzeniu Ziemi Obiecanej. Wraz ze śmiercią Kantorovitscha znacznie spadł autorytet rządu oraz ogólny zapał kolonistów, przez co kraj stał się bardziej zależny od ziemskiej pomocy. Jednocześnie bez przywódcy Nandanici utracili swoje wpływy w Izraelu. Ziemski rząd wykorzystał tę sytuację, wymuszając na Nandanitach podpisanie Porozumienia z Tel-Avivu, pod groźbą całkowitej utraty wsparcia z Ziemi. Porozumienie ustala formalny status Ziemi Mlekiem i Miodem Płynącej jako kolonii Izraela, a nie jak to było wcześniej samodzielnego państwa. Co za tym idzie, Nandanici są zobowiązani stosować się do wytycznych zawartych w wydawanych przez metropolię dyrektywach. Na otarcie łez zachowali jednak dużą autonomię w kwestiach ustroju i polityki wewnętrznej.

Ziemia Mlekiem i Miodem Płynąca jest państwem religijnej demokracji, opartej na zasadach gospodarki wspólnotowej i żydowskiego ekscepcjonalizmu.
Przede wszystkim, jest to bardziej demokracja niż demokracja. Obywatele wybierają każdą władzę, od władz państwowych, przez samorządy regionów, aż do zarządów wspólnot produkcyjnych oraz rad wspólnot mieszkalnych. Element religijny oznacza, że na każde wysokie stanowisko (poziom władzy państwowej) może zostać wybrana jedynie osoba będąca rabinem.
Ciałem najważniejszym w Państwie Nandanitów, pełniącym władzę ustawodawczą i kontrolującym władzę wykonawczą jest jednoizbowy parlament, Kneset. Miejsc w Knesecie jest 60. Wybory odbywają się co 2 lata, przy czym aby zachować przynajmniej częściową ciągłość władzy, w każdych wyborach wybiera się połowę parlamentarzystów (partie zachowują połowę poprzednio posiadanych mandatów zaokrąglając w dół, więc w praktyce w każdych wyborach wybiera się trzydziestu kilku parlamentarzystów). Kneset zwykłą większością wybiera na pięcioletnią kadencję prezydenta. Prezydent pełni przede wszystkim rolę arbitra w politycznych sporach, autorytetu moralnego, osoby jednoczącej naród oraz przedstawiciela państwa w oficjalnych kontaktach dyplomatycznych. Może w każdej chwili zostać odwołany przez Kneset większością 2/3 głosów w konstruktywnym wotum nieufności (czyli musi się znaleźć 45 parlamentarzystów, którzy zgodzą się nie tylko co do odwołania obecnego prezydenta, ale także co do osoby jego następcy, co w praktyce jest niemal niemożliwe). Władzę wykonawczą piastuje premier, wyłaniany przez partię bądź koalicję rządzącą, która może go też w każdej chwili odwołać. Od podpisania Porozumienia z Tel-Avivu władze Izraela mają prawo za niestosowania się do dyrektyw państwowych rozwiązać Kneset, automatycznie odwołując także premiera i wywołując nowe wybory, w których wybiera się wyjątkowo całość składu nowego Knesetu (nie mogą odwołać prezydenta).

System wspólnotowy rozwinął się z kibuców, w których skupili się pierwsi koloniści. Z czasem, w miarę rozrostu kolonii, kiedy życie wszystkich w małych, samowystarczalnych wspólnotach przestało być możliwe, wspólnotowość rozszerzono no wiele sfer życia- przede wszystkim wszyscy żyją we wspólnotach mieszkaniowych i we wspólnotowy sposób zarządzają zakładami pracy. Warto zaznaczyć, że nadal istnieją liczne kibuce, a kibucnicy cieszą się wysokim statusem społecznym, co przyciąga do tych wspólnot zwłaszcza nowoprzybyłych z Ziemi biednych imigrantów. We wspólnotach ludzie oprócz wspólnego decydowania o sprawach wspólnot nawiązują zwykle bardzo silne więzi towarzyskie (wspólne posiłki, modlitwa itd.), jest w nich bardzo silnie obecna religia.

Żydowski ekscepcjonalizm nie jest formalnie wpisany w ustrój państwa. Jest natomiast obecny w życiu społeczeństwa, które przekonane jest o swojej wyjątkowości. Cudzoziemcowi, który przyjechał tu na wczasy bardzo chętnie wszystko pokażą, pochwalą się swoją wysoką kulturą i cywilizacją, ale już zamieszkać w Państwie Nandanitów na stałe nieżydowi jest bardzo ciężko i prawdopodobnie skazuje się na życie poza społeczeństwem, mimo że oficjalnie nie będą w żaden sposób dyskryminowani przez prawo (oprócz wymogu zostania rabinem żeby być wybranym do Knesetu).

Lista wybieralnych w wyborach urzędów:
-poseł Knesetu,
-radny rady regionu,
-radny rady gminy (jedna gmina=jedna większa bądź kilka mniejszych miejscowości),
-radny rady wspólnoty mieszkaniowej,
-członek zarządu wspólnoty produkcyjnej (zwykle jedna wspólnota=jeden zakład pracy),
-radny rady Kibucu,
-kapral oddziału,
-sędzia sądu wspólnotowego (sądownictwo jest czterostopniowe- sądy wspólnotowe, w pewnym sensie "koleżeńskie", istnieją w każdej wspólnocie, sądy gminne, sądy regionalne, Sąd Najwyższy),
-sędzia sądu gminnego (do regionalnego i Najwyższego trzeba już być awansowanym przez zwierzchników)