Cesarstwo Irańskie (Iran) powstało na gruzach Islamskiej Republiki Iranu, która doprowadziła do upadku państwowości na ponad wiek. Iran zrzesza wszystkie ludy irańskie jak i nie-irańskie, które oddały się pod protekcję władcy Iranu. Państwem rządzi Padiszach z dynastii Falaahati, który zdołał poprowadzić resztki ludów irańskich do bezpiecznych "przystani" gdzie mogli przeczekać najgorszy okres po zagładzie. Ród ten został wyniesiony do roli monarszej. Od tamtego momentu władza jest przekazywana w trybie primogenitury wśród męskich potomków monarchy.
Monarcha posiada władzę absolutną tzn. Skupia w swoim ręku władzę ustawodawczą, wykonawczą oraz sądowniczą jednak wszystko jest prowadzone w stylu absolutyzmu oświeconego. Jako, że sam Padiszach nie jest w stanie samodzielnie ogarnąć wszystkich spraw naraz posiada wsparcie w postaci rady cesarskiej, która ma za zadanie wspierać radą władcę, jak i wypełniać jego polecenia. Drugą osobą w państwie po monarsze jest "Wuzurg framadar", która swą nazwą nawiązuje do urzędu aktywnego w dawnym Imperium Sassanidów. Osoba zasiadająca na tym stanowisku jest tak naprawdę drugą najważniejszą osobą w państwie po władcy. Jego zadaniem jest spełnianie woli władcy oraz zarządzenie krajem. W razie śmierci monarchy, a nie możności przejęcia władzy przez syna z powodu jeszcze niskiego wieku, w jego imieniu powołana zostaje rada regencyjna, która rządzi krajem. Istnieją również ministerstwa/sfery, które wspierają Padiszacha w rządach.
Padiszach nie byłby w stanie trzymać pieczy nad każdym z regionów swojego państwa więc powołani są do tego specjalni Gubernatorami/Satrapami, którzy w imieniu monarchy sprawują pieczę administracyjną nad terenami. Często są to osoby z irańskich rodów arystokratycznych z powodu swoich wpływów, aczkolwiek każdy człowiek może dostać owe stanowisko jeżeli wykaże się w oczach władcy. Satrapie mogą być większe lub mniejsze, zależne jest to od potrzeby, środków i woli władzy. Chociaż aktualnie z powodu dosyć nielicznych ziem nie są powołani gubernatorzy, lecz władze dzierżą pomniejsi irańscy oficjele. Władza sądownicza jest w rękach sędziów wybieranych przez monarchę.
Ważnym elementem całego państwa i kultury oprócz osoby Padishacha jest religia Zaratustriańska. Oficjalnie zdobyła ona status religi państwowej, a sam monarcha uczestniczy w obrzędach religijnych. Wielu ludzi odwróciło się od Islamu gdy to przez nich i ich rządy upadł Iran, powrócono do korzeni, wtedy gdy ich państwo było potęgą. Kultura dosyć mocno odwołuje się do starożytnych wzorców Królestwa Partii, a w szczególności Imperium Sassanidów, co widać na fladze państwowej czy w nazwach urzędów. Całe społeczeństwo opiera się na umowie społecznej, przez co społeczeństwo ma również zapewnione pewne wolności.
W Cesarstwie Irańskim panuje wolność religijna, aczkolwiek wiara Zaratustriańska ma swoje przywileje i jest promowana. Inne religie są w pełni tolerowane i akceptowane, jeżeli ktoś chce wyznawać Islam, Chrześcijaństwo czy jakąkolwiek religię to może to robić. Wszystkie mniejszości mogą żyć w spokoju w Iranie, sam władca tytułuje się królem Irańczyków i nie-Irańczyków, uznając się ich opiekunem i obrońcą.
Monarcha posiada władzę absolutną tzn. Skupia w swoim ręku władzę ustawodawczą, wykonawczą oraz sądowniczą jednak wszystko jest prowadzone w stylu absolutyzmu oświeconego. Jako, że sam Padiszach nie jest w stanie samodzielnie ogarnąć wszystkich spraw naraz posiada wsparcie w postaci rady cesarskiej, która ma za zadanie wspierać radą władcę, jak i wypełniać jego polecenia. Drugą osobą w państwie po monarsze jest "Wuzurg framadar", która swą nazwą nawiązuje do urzędu aktywnego w dawnym Imperium Sassanidów. Osoba zasiadająca na tym stanowisku jest tak naprawdę drugą najważniejszą osobą w państwie po władcy. Jego zadaniem jest spełnianie woli władcy oraz zarządzenie krajem. W razie śmierci monarchy, a nie możności przejęcia władzy przez syna z powodu jeszcze niskiego wieku, w jego imieniu powołana zostaje rada regencyjna, która rządzi krajem. Istnieją również ministerstwa/sfery, które wspierają Padiszacha w rządach.
Padiszach nie byłby w stanie trzymać pieczy nad każdym z regionów swojego państwa więc powołani są do tego specjalni Gubernatorami/Satrapami, którzy w imieniu monarchy sprawują pieczę administracyjną nad terenami. Często są to osoby z irańskich rodów arystokratycznych z powodu swoich wpływów, aczkolwiek każdy człowiek może dostać owe stanowisko jeżeli wykaże się w oczach władcy. Satrapie mogą być większe lub mniejsze, zależne jest to od potrzeby, środków i woli władzy. Chociaż aktualnie z powodu dosyć nielicznych ziem nie są powołani gubernatorzy, lecz władze dzierżą pomniejsi irańscy oficjele. Władza sądownicza jest w rękach sędziów wybieranych przez monarchę.
Ważnym elementem całego państwa i kultury oprócz osoby Padishacha jest religia Zaratustriańska. Oficjalnie zdobyła ona status religi państwowej, a sam monarcha uczestniczy w obrzędach religijnych. Wielu ludzi odwróciło się od Islamu gdy to przez nich i ich rządy upadł Iran, powrócono do korzeni, wtedy gdy ich państwo było potęgą. Kultura dosyć mocno odwołuje się do starożytnych wzorców Królestwa Partii, a w szczególności Imperium Sassanidów, co widać na fladze państwowej czy w nazwach urzędów. Całe społeczeństwo opiera się na umowie społecznej, przez co społeczeństwo ma również zapewnione pewne wolności.
W Cesarstwie Irańskim panuje wolność religijna, aczkolwiek wiara Zaratustriańska ma swoje przywileje i jest promowana. Inne religie są w pełni tolerowane i akceptowane, jeżeli ktoś chce wyznawać Islam, Chrześcijaństwo czy jakąkolwiek religię to może to robić. Wszystkie mniejszości mogą żyć w spokoju w Iranie, sam władca tytułuje się królem Irańczyków i nie-Irańczyków, uznając się ich opiekunem i obrońcą.