Epilog Fabularny Edycji Warhammer 2.0

[Verlax]

Epilog Fabularny Edycji Warhammer 2.0

II / VI

Towarzysz Rob S. Pierre Mówi - “Nie”: Dziwny Koniec Wielkiej Wojny i Hegemonia Moyolequetzal

Cokolwiek było tym głównym czynnikiem, który przekonał Rob S. Pierre, na początku 2716 roku front bretoński ucichł. Nie byłoby to nic dziwnego - strony były strasznie skrawione bo starciach w 2715 w okolicach Marienburga. Co było zaskakujące to fakt, że starcia nie zostały wznowione ze stopnieniem śniegu. Niektórzy historycy wskazują, że właśnie na przełomie 2715/2716 Bretonnia oraz ZSRR przez swoje służby wywiadowcze rozpoczęły rozmowy dyplomatyczne. Obydwie strony nie były nawet blisko tego by zakończyć wojnę - czy to z przyczyn ideologicznych, czy też obiektywnych przesłanek politycznych. To na co były gotowe jednak strony, to “zmianę priorytetów” w stosunku do wielkiego zagrożenia jakie stanowiło Moyolequetzal oraz wytworzona przez niego broń biologiczna. Podczas gdy tymczasowo w okolicach Marienburga front w dużym stopniu zastygł, zarówno siły Królestwa Bretonnii jak i ZSRR zostały aktywowane na innych kierunkach.

Wykorzystując fakt, że siły Moyolequetzal zostały zmiażdżone w okolicach w Massif Orcal w 2714 i jednocześnie siły jaszczuroludzkie były silnie zaangażowane w Estalii, siły Królestwa Bretonnii ze wsparciem Zakonu Wybrańców Chaosu ruszyły w szturmie zmechanizowanym na południe. Rząd Republiki Orleanu, który dotychczas był uznawany za państwo satelickie Moyolequetzal i pod władzą populistów z Orleańskiej Partii Ludowej historycznie twardo trzymał się linii politycznej Xocopin. Straszliwa porażka Moyolequetzal w 2714 pod Massif Orcal oraz ataki bronią biologiczną z 2715 dokonały zrujnowania wizerunku Moyolequetzal i wielkie protesty na ulicach miast Republiki Orleanu, które domagały się ustąpienia obecnego rządu i kompletnego zerwania z jaszczurami. W trakcie próby zdławienia protestów użyto brutalnie policji oraz sił zbrojnych, a to spotkało się z tym większym chaosem - w który właśnie weszły wojska Królestwa Bretonnii i Zakonu Wybrańców, które z łatwością rozbroiły jednostki wojskowe Orleanu i przepędziły nieliczne resztki sił Moyolequetzal w regionie. Bretonnia przywróciła w Republice Orleanu rząd sprzed czasów OPL oraz “porządek konstytucyjny”, a następnie zabezpieczyła granicę z Moyolequetzal na południu. Gdy upadł rząd OPL , Moyolequetzal próbowało użyć broni biologicznej w tym regionie przeciwko siłom Bretonnii i Zakonu Wybrańców, ale ataki te były dosyć nieefektywne gdyż ZSRR udzieliło wyłącznie symbolicznej pomocy w zabezpieczeniu dominacji powietrznej, zabrakło elementu zaskoczenia i wreszcie - dostrzeżono pojedyńcze eskadry Wspólnoty Wzniesienia Ludzkości, które były śmiercionośnie skuteczne w starciu powietrznym i nie dały żadnych szans jaszczurskiemu lotnictwu strategicznego. W rezultacie, choć Moyolequetzal utrzymało swoje terytorium, w tym geograficznie południowe rubieże regionu Bretonnii, tak Xocopin stracił wszystkie wpływy i siły w szeroko rozumianym regionie.

<mapki brak bo nie mam dobrej, dodam jak Gandzia wróci ze świąt>

ZSRR poza symulacją, że dalej kontynuuje swój wysiłek wojenny przeciwko Bretonnii nie próżnowało. W 2716 zmiażdżono wszelkie ślady niepodległości tzw. Wolnego Ostlandu oraz w dużym stopniu zlikwidowano realne przesłanki niepodległości Sylvanii przez wcielenie jej jako republiki rasowej do ZSRR. Front zachodni Imperium Pyłu wraz ze wsparciem lotnictwa Wspólnoty Wzniesienia Ludzkości próbował utrzymać linię frontu w Górach Krańca Świata wraz z Ziemiami Pasterza. To się udało zrobić - oblężenie nie zostało “przerwane”, mimo natarcia bardzo silnych wojsk lądowych ZSRR. Jednak presja sił ZSRR sprawiła, że Imperium Pyłu musiało przerwać wszystkie ofensywne operacje wymierzone w FKKA. Wraz z atakiem Grypy Nurglówki po wschodniej części Gór Krańca Świata, to już całkowicie przekreśliło szanse na ostateczne pokonanie krasnoludów z Grom Peak. Pod koniec 2716 roku, efektywnie ZSRR przejęło całkowitą kontrolę nad obszarem całego historycznego Imperium Ludzi i osiągnęło swój polityczny cel na froncie wschodnim jakim było ocalenie FKKA przed upadkiem. Same fronty wojny w pasmie Gór Krańca Świata właściwie zamarły w miejscu, mimo braku podpisania traktatu pokojowego.

Władze Moyolequetzal były sfrustrowane faktem, że bez presji ZSRR na Bretonnię, ta mogła odbić z władz Xocopin Orlean. Zaraza zaczęła się rozprzestrzeniać po Bretonnii, ale wyraźnie wolniej niż planowano i nie wpłynęło to jeszcze na jej efektywność bojową. Moyolequetzal na początku 2716 ostatecznie zniszczyło wszystkie pozostałe siły Zakonu Nurgla w Estalii oraz wyrżnęły ostatnie niedobitki armii generała Bahamonde. Populistyczny i coraz bardziej radykalny rząd w Xocopin, w dużym stopniu pod presją też opinii publicznej oraz protestów w wyniku klęski pod Massif Orcal pożądał jeszcze większego triumfu oraz zmycia z siebie upokorzeń. Jednym z takich upokorzeń były siły Nehakhary, które były w stanie właściwie otwartego konfliktu z siłami Moyolequetzal - w wyniku atak bronią biologiczną wiele żołnierzy z Khemri się rozpadało w pył i popiół, a ci co przeżyli w akcie zemsty atakowali siły porządkowe i logistykę jaszczuroludzkich sił zbrojnych. Podczas gdy Republika Estalii była w stanie anarchii z powodu Zgniłej Śmierci, siły Moyolequetzal zwróciły się przeciw nieumarłym i rozbiły kompletnie korpus Nehekhary w Estalii, wybijając go do żołnierza. Proces ten trwał bardzo długo, mimo faktu, że korpus nieumarłych prawie w 80% wybiła broń biologiczna - siły lądowe Moyolequetzal nie były ani specjalnie liczne, ani dobrze szkolone i dowodzone. W trakcie tych bratobójczych walk kompletnie bezbronna i właściwie dysfunkcyjna Republika Estalii została kompletnie zmarionetkowana przez Xocopin. Wszystkie te wydarzenia sprowokowały gigantyczny kryzys dyplomatyczny - Nehekhara rozpoczęła wspieranie “orczych bojowników o wolność” w kontrolowanych przez Moyolequetzal regionie Badlands i szykowała się do otwartej wojny z jaszczuroludźmi. Problem polegał na tym, że mimo wszystko - to jedno, że Moyolequetzal dysponowało znacznie większą populacją, bogactwem i przemysłem - to jeszcze posiadało broń biologiczną skuteczną przeciw nieumarłym. Na początku 2717 gdy Moyolequetzal było już gotowe oraz niezmiernie sfrustrowane działaniami wojskowo-wywiadowczymi Nehekhary w Badlands, Moyolequetzal oficjalnie wystosowało ultimatum żądając zapłaty reparacji oraz  za zbrodnie wojenne nieumarłych na siłach Moyolequetzal w Estalii, wspieranie terroryzmu i kontrrewolucję (o ironio) - wreszcie, ze względu na “istotne interesy bezpieczeństwa” zażądała by Khemri oddało całe terytorium Badlands jakie Nehekhara wcześniej historycznie zdobyła w Wojnie na Piaskach z 2708-2710. Nehekhara liczyła na to, że będzie mogła odrzucić ultimatum i walczyć z Moyolequetzal dzięki interwencji ZSRR. Ale mimo, że relacje między Moyolequetzal i ZSRR strasznie oziębły i mimo zabiegów dyplomatycznych Khemri, ostatecznie rząd Rob S. Pierre w Karak Norn zdecydował się na zachowanie neutralności oraz bardzo cynicznych apeli i próśb o “zachowanie solidarności w obozie Międzyrasówkowym”. Co więcej, ZSRR dalej trzymało solidne siły na granicach z Bretonnią, co uniemożliwiło jej próbę ataku na macierzyste terytorium jaszczuroludzi. W akcie desperacji, Nehekhara próbowała wstępnie nawiązać rozmowy z Zakonem Nurgla oraz Królestwem Bretonnii, ale te się przeciągały.

Wreszcie, Moyolequetzal wbiło ostatni gwóźdź do trumny. Latem 2717, Moyolequetzal zakończył z sukcesem test broni atomowej. Zrzucona na jednym z pustkowiu Badlands blisko granicy z Nehekharą, ostatecznie przekonala ona rząd w Khemri nad bezcelowością dalszego oporu. Nie znajdując jakiegokolwiek innego sprzymierzeńca, Włodzimierz Lenin “podpisał, choć się nie cieszył” zgodę na przyjęcie ultimatum. Dzięki wysiłkom propagandy w Socjalistycznej Republice Nehekhary, wewnętrzne protesty elit w ramach tego kompletnie upokarzającego dyktatu nie obaliły Przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Nehekhary, ale w połączeniu z wciąż kontynuowaną blokadą morską Zakonu Nurgla, zniszczeniami wojennymi po wojnie na Piaskach, dyktacie z Xocopin oraz kiepskimi wynikami gospodarczymi, Socjalistyczna Republika Nehekhary weszła w okres depresji.

Jednocześnie, w 2717 roku Moyolequetzal osiągnęło apogeum swojej potęgi. Od kontroli całej Estalii, po południowe granice Badlands, wielkie imperium jaszczuroludzi - bogate, ludne, technologicznie prężne, odbudowujące ponownie swoje siły zbrojne (nawet jeśli były generalnie zacofane i źle dowodzone) i zaczynające program budowy floty, wreszcie - jako jedyne posiadające broń masowego rażenia i to dwóch rodzajów, stało się mocarstwem, które nie mogło być kontestowane. Choć front między Bretonnią a Moyolequetzal był póki co cichy, Xocopin odbudowywało armię oraz szykowało kolejne egzemplarze ładunków jądrowych, gotując się do nowej kampanii na północy, czekając cierpliwie aż Grypla Nurglówka osłabi Bretonnię i Zakon Wybrańców do tego stopnia by ci nie mogli się już bronić. W międzyczasie też, siły Xocopin podbiły lądową część państwa Sartosy - elita klanu Skryre wycofała się na wyspę i pod protekcję sił Zakonu Nurgla. Jedyny powód dla którego Moyolequetzal nie mogło po prostu zniszczyć Bretonnii i Zakonu Wybrańców bronią masowego rażenia było olbrzymie nasycenie antyrakietami, radarami oraz obecność sił powietrznych Wspólnoty Wzniesienia Ludzkości. Powodem dla którego nie mogło zrobić tego konwencjonalnie był zaś fakt, że historycznie siły lądowe Moyolequetzal były w dużym stopniu oparte na wyposażeniu ZSRR, które te przekazywało w coraz mniejszym wolumenie, tłumacząc się "potrzebami frontu w Górach Krańca Świata". Innym czynnikiem była też ogólna niska aktywność ZSRR, które “nie wydawało się zainteresowane” dalszym osłabianiem Bretonnii, mimo, że oficjalnie dalej było sojusznikiem Moyolequetzal. 

Czy hegemonia i dominium Moyolequetzal będzie trwać? Czy wreszcie zostanie podpisany oficjalny pokój kończący Wielką Wojnę? Już niedługo w kolejnym epizodzie epilogu: Początek Detente: Projekty Mousillon i Weileberg, Konferencja w Ulfslandzie oraz Wzniesienie Havarda V. Elserhandverka.