Obiecany niezbędnik część 1: wojska lądowe. Przeczytać, poprawić głupotki, zaakceptować lub wywalić.
Lotnictwo i flota: wkrótce ™.
Cytat:Milicja - uzbrojona grupa ludzi bez przeszkolenia wojskowego. Dywizje milicji są praktycznie pozbawione ciężkiego sprzętu i broni maszynowej. Milicja nie ma większych szans w starciu z regularną armią, może jednak pełnić rolę mięsa armatniego. Dobrze radzi sobie ze zwalczaniem partyzantów i tłumieniem zamieszek.
Partyzanci - grupy bojowników o wolność, uzbrojonych cywilów i żołnierzy rozbitych jednostek podejmujące walkę z okupantem lub z własnym rządem, zależnie od okoliczności. Ich skuteczność jest nawet mniejsza niż milicji, mogą jednak poważnie uprzykrzyć życie przeciwnikowi, niszcząc infrastrukturę i tocząc walkę partyzancką. Z reguły dobrze znają teren, na którym działają. Jeśli nie są zwalczani, to przy odrobinie szczęścia mogą podjąć próbę przejęcia danego terytorium.
Piechota - duży, zorganizowany oddział żołnierzy regularnej armii wspierany przez artylerię i jednostki pomocnicze. Dość skuteczny w obronie, zwłaszcza jeśli walczy w trudnym terenie, w mieście lub w oparciu o linię umocnień, jednak dużo gorzej radzi sobie w ataku. Przyjmuje się, że w takich dywizjach ciężarówki służą wyłącznie do holowania dział i transportu zaopatrzenia, a szeregowi żołnierze przemieszczają się tylko na własnych nogach.
piechI - dywizja podstawowa, organizacyjnie odpowiadająca dywizji piechoty z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Dominują karabiny powtarzalne i pistolety maszynowe, do zwalczania czołgów stosuje się rusznice przeciwpancerne i bazooki. Do transportu dział i zaopatrzenia używa się koni.
piechII - dywizja z wojny w Wietnamie. Karabiny powtarzalne zostały wyparte przez broń automatyczną, znacznie poprawiła się łączność i organizacja. Rusznice przeciwpancerne odeszły do lamusa, całkowicie zastąpione przez granatniki przeciwpancerne. W transporcie konie zastąpiono ciężarówkami.
piechIII - dywizja z wojny w Afganistanie. Dalsze rozwijanie uzbrojenia i organizacji. Ręczne wyrzutnie rakiet przeciwpancernych i przeciwlotniczych stają się coraz skuteczniejsze.
piechIV - współczesna piechota. Główną zmianą w stosunku do poprzedniej generacji jest znaczne upowszechnienie elektroniki. GPS, łączność satelitarna i naprowadzanie laserowe poprawiają skuteczność piechoty w walce. Do zwiadu używa się dronów.
Specjalizacje:
przeciwpancerna - wymieniamy część piechoty na oddział wyposażony w holowane działa przeciwpancerne, co podnosi skuteczność dywizji w zwalczaniu wrogich czołgów i jednostek zmechanizowanych kosztem mniejszej skuteczności w walce ze zwykłą piechotą.
przeciwlotnicza - jak wyżej, tylko oddział lepiej radzi sobie z przeganianiem wrogich samolotów. Nie zastąpi to wprawdzie osłony własnych myśliwców, jednak znacznie ograniczy szkody wyrządzane przez lotnictwo.
piechota morska, górska, spadochronowa - specjalne dywizje piechoty przeznaczone do działań w specyficznych warunkach: wyjątkowo trudnym terenie (górska, częściowo morska), lub w czasie akcji desantowych (morska, spadochronowa). Takie jednostki będą miały mniej sprzętu ciężkiego i nie będzie miał on takich osiągów, jak ich odpowiedniki w regularnej armii, jednak żołnierze tych dywizji będą nadrabiać elitarnym wyszkoleniem. Dzięki temu w pewnych warunkach będą radziły sobie lepiej niż klasyczne dywizje. Dodatkowo spadochroniarzy można zrzucać na tyłach wroga, co zdezorganizuje jego obronę.
garnizonowa - kolejny specyficzny rodzaj piechoty. Służy do obrony własnego terytorium. Dodatkowe kompanie inżynieryjne pozwalają jej na dokładne okopanie się i przygotowanie obrony. Piechota garnizonowa szczególnie dobrze radzi sobie z obroną umocnień, gdzie może wykorzystywać ciężką artylerię forteczną. Ceną za to są: braki w środkach transportu i niewielka wartość w ataku.
hazmat - piechota wyposażona w sprzęt do walki na terenie skażonym: maski przeciwgazowe, odpowiednie ubrania ochronne etc. Absolutny must have dla państw korzystających z broni atomowej lub gazów bojowych, należy jednak wziąć poprawkę na fakt, że dodatkowe środki ochronne swoje ważą i nie są zbyt wygodne, co ogranicza skuteczność dywizji w walce w normalnych warunkach.
Piechota zmechanizowana - zasadniczo jest to piechota dysponująca własnymi środkami transportu, co znacznie poprawia jej mobilność kosztem większego zużycia paliwa i zapasów. Dobrze radzi sobie z zajmowaniem terenu i wspieraniem dywizji pancernych, może mieć jednak problem w trudnych warunkach pogodowo-terenowych.
Nowsze generacje piechoty zmechanizowanej o specjalizacji przeciwpancerna i przeciwlotnicza będą używać odpowiednich wariantów artylerii samobieżnej, więc jak marzą ci się ciężkie niszczyciele czołgów średnich - wal tutaj!
zmechI - piechota zmotoryzowana, czyli twoja ulubiona piechI wsadzona na ciężarówki. Również artyleria i inne jednostki pomocnicze korzystają z ciężarówek do transportu.
zmechII - piechota częściowo zmechanizowana - w przybliżeniu odpowiada dywizji zmechanizowanej z końcowego okresu II wojny światowej. Pojawiły się pierwsze pógąsienicowe transportery opancerzone - otwarte, uzbrojone w cekaemy i opancerzone na tyle, by chronić załogę przed ogniem z karabinów - do transportu piechoty, artyleria (w tym przeciwpancerna i przeciwlotnicza) korzysta z ciężarówek lub wykorzystuje działa samobieżne. Przykładem pojazdu dla zmechII jest Sd.Kfz.251.
zmechIII - wczesna zimna wojna. Wprowadzono gąsienicowe wozy opancerzone z zamkniętym przedziałem desantowym i armatą, lepiej radzące sobie w trudnym terenie i mogące teoretycznie nawiązać walkę z wrogimi czołgami. Zmodernizowano środki łączności i dodano możliwość pokonywania zbiorników wodnych. Przykład: BMP-1.
zmechIV - późna zimna wojna. Bojowe wozy piechoty z tego okresu są lepiej uzbrojone i opancerzone niż ich młodsze odpowiedniki - wprowadzono m.in. wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych czy dodatkowe panele pancerne. Przykład: M2 Bradley.
zmechV - współczesne BWP. Dzięki zastąpieniu gąsienic tradycyjnymi kołami znacznie zwiększono mobilność jednostek i zmniejszono ich koszt. Wymogi współczesnego pola walki sprawiły, że współczesne BWP są lepiej opancerzone, by lepiej chronić załogi przed wybuchami min-pułapek. Przykład: Rosomak.
Specjalizacje:
przeciwpancerna - wymieniamy część środków transportu i piechoty na dodatkowe działa przeciwpancerne (holowane lub samobieżne).
przeciwlotnicza - jw., ale na działa przeciwlotnicze.
hazmat - uszczelniamy nasze pojazdy i wyposażamy je w dodatkowy sprzęt do działań w warunkach skażonych, a piechocie rozdajemy maski przeciwgazowe i ubrania ochronne.
Czołgi - solidnie opancerzone maszyny wyposażone w gąsienice i działa dużego kalibru, wykorzystywane - w zależności od doktryny - do wsparcia piechoty, przełamywania obrony lub zdobywania terenu. Na otwartym polu zwykła piechota i jej zmechanizowany odpowiednik mają ogromne trudności z zatrzymaniem dywizji pancernej, choć dywizja ze specjalizacją przeciwpancerna może poważnie utrudnić jej działanie. Jednocześnie czołgi są na tyle szybkie, by bez trudu zająć duży obszar i osiągnąć wyznaczone cele. Jednakże czołgi mają też szereg wad - są podatne na ataki z powietrza i wymagają olbrzymich zapasów paliwa i zaopatrzenia oraz wsparcia technicznego (inaczej zepsują się i w najlepszym przypadku trzeba będzie je odholować na tyły, w najgorszym wpadną w ręce przeciwnika). W pewnych okolicznościach - w trudnym terenie i przy złej pogodzie, w mieście lub jeśli dowódca zgrupowania dopuści wroga zbyt blisko - mogą zostać powstrzymane przez zwykłą piechotę z granatami i RPG, wymagają więc wsparcia własnej piechoty.
pancI - drugowojenna dywizja pancerna składająca się z szybkich czołgów lekkich, “wielozadaniowych” czołgów średnich i mocno opancerzonych czołgów ciężkich. Taka dywizja ma solidną siłę ognia (z wyjątkiem czołgów lekkich), ma jednak poważne braki w łączności i najgorzej radzi sobie w trudnym terenie (zwłaszcza czołgi ciężkie). Wynalazki pokroju noktowizor czy wspomaganie celowania dopiero się pojawiają, więc pancI słabo radzi sobie w nocy i ma tragiczną celność w ruchu. Również zasięg ostrzału jest ograniczony. Przykładem czołgu tej generacji jest T-34 lub Panzer VI.
pancII - pierwsza generacja MBT. Pierwsze czołgi podstawowe łączą w sobie zalety dawnych czołgów lekkich (prędkość), średnich (waga, uniwersalność) i ciężkich (opancerzenie, uzbrojenie). W efekcie nie musimy wozić części dla kilku różnych typów czołgów, co poprawia logistykę. Przykład: radziecki T-54.
pancIII - druga generacja MBT. Poza oczywistymi zmianami pokroju zwiększenia prędkości, siły ognia i opancerzenia, główną zmianą jest upowszechnienie noktowizji, stabilizatorów uzbrojenia i mechanicznych systemów kierowania ogniem. Przykładowym MBT II generacji jest T-72.
pancIV - trzecia generacja MBT. Powszechnie używa się termowizji i cyfrowych systemów kierowania ogniem, co pozwala na skuteczne zwalczanie przeciwnika na dużym dystansie i w ruchu. Pancerz reaktywny znacznie zwiększa przeżywalność pojazdu. Typowym przedstawicielem tej generacji jest Leopard-2.
pancV - czwarta generacja MBT. Typowy czołg przyszłości, wyposażony w aktywne systemy obrony oraz radar i inne systemy na bieżąco dostarczające informacji o położeniu sojuszników i przeciwników, co pozwala optymalnie wykorzystać maszynę. Przykład: rosyjski T-14 Armata.
Lotnictwo i flota: wkrótce ™.