Ustrój:
Karaz Ankor, a właściwie Federacja Komun Karaz Ankor, jest jednym z niewielu miejsc na planecie, gdzie w ferworze rewolucyjnym komunizm nie przyjął formy antydemokratycznej, połączonej z dyktaturą i krwawą represję wymierzonych w kontrrewolucjonistów, nieważne czy tych prawdziwych, czy zmyślonych.
FKKA jest państwem silnie zdecentralizowanym, albowiem prowincje mają dużą swobodę i silną autonomię, zgodnie z prawem samostanowienia. Na prowincje z kolei składają się komuny, które są najważniejszą jednostką terytorialną w państwie; z lokalnie wybraną administracją współpracują istniejące tam struktury związków zawodowych wraz z demokratycznie zarządzanymi spółdzielniami produkcyjnymi, które pilnują, aby administratorzy tymczasem nie podejmowali działan skierowanych przeciwko prawom pracowniczym, wyzysku i tym podobne. Zgodnie z maksymą obowiązującą w państwie, Cała Władza w Ręce Rad, co oznacza tyle, że demokracja przenika większość sfer życia obywatela FKKA, zarówno w miejscu pracy (demokracja niewiele znaczy, gdy istnieje tylko w wyborach politycznych; sfera społeczno-gospodarcza jest równie ważna, gdzie ma się wpływ na swój zakład produkcji w ramach demokratycznie podejmowanych decyzji, a nie gdy robi to za nas kapitalistyczny knaga albo skorumpowany biurokrata) i sferze politycznej, podczas wybierania władzy tej lokalnej albo państwowej.
Za rząd Federacji Komun można uznać Centralny Komitet, aczkolwiek uznanie go za silny ośrodek władzy wykonawczej byłoby srogą pomyłką, gdyż w każdej chwili członków Centralnego Komitetu może być odwołana przez Radę Reprezentantów (izba niższa parlamentu), a dochodzenie Zgromadzenia Komun (izba wyższa) de facto paraliżuje jego działanie i w wyniku potwierdzeń oskarżeń, również odbywa się głosowanie w Radzie Reprezentantów na temat jego odwołania. Za władzę wykonawczą i de facto „głowę państwa” można nazwać wyższą izbę parlamentu, składającą się z przedstawicieli kooperatyw, związków zawodowych, samorządów/komun i prowincji składających się na państwo. Oznacza to w praktyce, w kraju oficjalnie „ głową” państwa jest kolektywne przywództwo.
Izba Niższa (Rada Reprezentantów) jest wybierana w powszechnych, demokratycznych i wolnych wyborach. Są odpowiedzialni za powołanie Centralnego Komitetu, który sam w sobie jest dla Rady Reprezentantów i Zgromadzenia Komun tylko ciałem doradczym. Rada Reprezentantów przy 2/3 głosów na tak może zawetować decyzję niepopularną decyzję Zgromadzenia Komun. Ów Rada służy za swoiste spoiwo całego Karaz Ankor, gdyż to tutaj zachodzi najwięcej debat, konsultacji oraz najwięcej reform dla stanu wewnętrznego państwa. Stronnictwa w Radzie nie za bardzo można nazwać politycznymi, albowiem dla przykładu może się sformować Stronnictwo zbudowania superszybkich kolei na obszarze całego kraju, którzy będą dążyli do przegłosowania ustawy do rozpoczęcia wcielanie tejże idei w życie.
Jak wspomniano, w całym kraju panuje szeroka decentralizacja i demokracja; rady robotnicze, kolektywy, władze lokalne posiadają tyle władzy, jak dalece to tylko możliwe, są także własnością swoich członków i działają w pełnej demokracji, przykładowo zarówno kierownik w fabryce ciężkiego przemysłu, jak i sołtys wsi są wybierani w demokratycznych wyborach. Kapitalistyczny model produkcji został po prostu zlikwidowany; środki produkcji należą do spółdzielni robotniczych, rolniczych etc. albo do lokalnych gmin/komun, które tym zarządzają zgodnie z zasadą subsydiarności.
Wraz z wojnami na Starym Świecie do Karaz Ankor zawitało bardzo wiele uchodźców z państw objętych działaniami wojennymi, gdy Góry Krańca Świata żyły w pokoju. Wobec Góry przestały być tylko i wyłącznie mono etnicznym molochem, gdyż wraz z pojawieniem się tychże uchodźców i przyjęciem ich z otwartymi ramionami mniejszości w Karaz Ankor zaczęły istnieć, szczególnie mniejszość ludzka jest dosyć silna i liczna. Wszyscy obywatele państwa są równouprawnieni, posiadają te same prawa i obowiązki oraz mogą być na jakichkolwiek stanowiskach w kraju/lokalnych radach.
Wybory do Parlamentu odbywają się co cztery lata, w prowincjach/komunach ów ośrodki ustalają to same.
Państwo jest po prostu sekularne i toleruje wszystkie religie z wyjątkiem plugawego chaosu i innych sekt destrukcyjnych zarówno dla społeczeństwa jak samych ich członków.
Karaz Ankor, a właściwie Federacja Komun Karaz Ankor, jest jednym z niewielu miejsc na planecie, gdzie w ferworze rewolucyjnym komunizm nie przyjął formy antydemokratycznej, połączonej z dyktaturą i krwawą represję wymierzonych w kontrrewolucjonistów, nieważne czy tych prawdziwych, czy zmyślonych.
FKKA jest państwem silnie zdecentralizowanym, albowiem prowincje mają dużą swobodę i silną autonomię, zgodnie z prawem samostanowienia. Na prowincje z kolei składają się komuny, które są najważniejszą jednostką terytorialną w państwie; z lokalnie wybraną administracją współpracują istniejące tam struktury związków zawodowych wraz z demokratycznie zarządzanymi spółdzielniami produkcyjnymi, które pilnują, aby administratorzy tymczasem nie podejmowali działan skierowanych przeciwko prawom pracowniczym, wyzysku i tym podobne. Zgodnie z maksymą obowiązującą w państwie, Cała Władza w Ręce Rad, co oznacza tyle, że demokracja przenika większość sfer życia obywatela FKKA, zarówno w miejscu pracy (demokracja niewiele znaczy, gdy istnieje tylko w wyborach politycznych; sfera społeczno-gospodarcza jest równie ważna, gdzie ma się wpływ na swój zakład produkcji w ramach demokratycznie podejmowanych decyzji, a nie gdy robi to za nas kapitalistyczny knaga albo skorumpowany biurokrata) i sferze politycznej, podczas wybierania władzy tej lokalnej albo państwowej.
Za rząd Federacji Komun można uznać Centralny Komitet, aczkolwiek uznanie go za silny ośrodek władzy wykonawczej byłoby srogą pomyłką, gdyż w każdej chwili członków Centralnego Komitetu może być odwołana przez Radę Reprezentantów (izba niższa parlamentu), a dochodzenie Zgromadzenia Komun (izba wyższa) de facto paraliżuje jego działanie i w wyniku potwierdzeń oskarżeń, również odbywa się głosowanie w Radzie Reprezentantów na temat jego odwołania. Za władzę wykonawczą i de facto „głowę państwa” można nazwać wyższą izbę parlamentu, składającą się z przedstawicieli kooperatyw, związków zawodowych, samorządów/komun i prowincji składających się na państwo. Oznacza to w praktyce, w kraju oficjalnie „ głową” państwa jest kolektywne przywództwo.
Izba Niższa (Rada Reprezentantów) jest wybierana w powszechnych, demokratycznych i wolnych wyborach. Są odpowiedzialni za powołanie Centralnego Komitetu, który sam w sobie jest dla Rady Reprezentantów i Zgromadzenia Komun tylko ciałem doradczym. Rada Reprezentantów przy 2/3 głosów na tak może zawetować decyzję niepopularną decyzję Zgromadzenia Komun. Ów Rada służy za swoiste spoiwo całego Karaz Ankor, gdyż to tutaj zachodzi najwięcej debat, konsultacji oraz najwięcej reform dla stanu wewnętrznego państwa. Stronnictwa w Radzie nie za bardzo można nazwać politycznymi, albowiem dla przykładu może się sformować Stronnictwo zbudowania superszybkich kolei na obszarze całego kraju, którzy będą dążyli do przegłosowania ustawy do rozpoczęcia wcielanie tejże idei w życie.
Jak wspomniano, w całym kraju panuje szeroka decentralizacja i demokracja; rady robotnicze, kolektywy, władze lokalne posiadają tyle władzy, jak dalece to tylko możliwe, są także własnością swoich członków i działają w pełnej demokracji, przykładowo zarówno kierownik w fabryce ciężkiego przemysłu, jak i sołtys wsi są wybierani w demokratycznych wyborach. Kapitalistyczny model produkcji został po prostu zlikwidowany; środki produkcji należą do spółdzielni robotniczych, rolniczych etc. albo do lokalnych gmin/komun, które tym zarządzają zgodnie z zasadą subsydiarności.
Wraz z wojnami na Starym Świecie do Karaz Ankor zawitało bardzo wiele uchodźców z państw objętych działaniami wojennymi, gdy Góry Krańca Świata żyły w pokoju. Wobec Góry przestały być tylko i wyłącznie mono etnicznym molochem, gdyż wraz z pojawieniem się tychże uchodźców i przyjęciem ich z otwartymi ramionami mniejszości w Karaz Ankor zaczęły istnieć, szczególnie mniejszość ludzka jest dosyć silna i liczna. Wszyscy obywatele państwa są równouprawnieni, posiadają te same prawa i obowiązki oraz mogą być na jakichkolwiek stanowiskach w kraju/lokalnych radach.
Wybory do Parlamentu odbywają się co cztery lata, w prowincjach/komunach ów ośrodki ustalają to same.
Państwo jest po prostu sekularne i toleruje wszystkie religie z wyjątkiem plugawego chaosu i innych sekt destrukcyjnych zarówno dla społeczeństwa jak samych ich członków.