Wicekról: Leul Ras Absalom Alazar Makonnen Selassie (Ambitny młodszy syn, ale trochę niepewny - limit produkcji czołgów jest większy o 1. +0 KP co turę podczas prowadzenia wojny ofensywnej, -2KP w innym wypadku)
Premier: Deberetsion Gebremeskel (Zdolny administrator - +5% dochodu; co turę +1 WP w najmniej rozwiniętej prowincji, o ile nie stracono praw do żadnego PP)
Ideologia rządzących: Konserwatyzm
Skład parlamentu:
Zgromadzenie Reprezentantów (40 posłów):
ZNP - 21 (52,5%)
LP - 11 (30%)
RSS - 4 (12,5%)
TŚJ - 2 (2,5%)
Inne, niepowiązani z nikim reprezentanci prowincji: 2 (2,5%)
Izba Ludowa (100 posłów):
ZNP - 46 (46%)
LP - 36 (40%)
RSS - 10 (9%)
TŚJ - 5 (1%)
Następne wybory: Co 4 lata (następne w 2208)
Obecnie prowadzona polityka: Inwestycja w kulturę
Dowódcy:
Lebna Bona Mengistu (generał) - 3 [Atak przełamujący - bonus do bezpośredniego, niefinezyjnego ataku]
Abdella Nazwari Kelile (dowódca lotniczy) - 1
Zespoły naukowe:
Uniwersytet im. Św. Elesbana (nauka) - 4
Etiopskie Zakłady Lotnicze (lotnictwo) - 3
Państwowa Grupa Zbrojeniowa (armia lądowa) - 3
Komisja Planowania (przemysł) - 2
Zespoły wywiadowcze:
Departament Ochrony Wewnętrznej - 1
Deberetsion Gebremeskel(Zdolny administrator - +5% dochodu; co turę +1 WP w najmniej rozwiniętej prowincji, o ile nie stracono praw do żadnego PP) → Tsehafi Taezaz, czyli minister pióra, który w Wicekrólestwie sprawuje urząd bardzo podobny do premiera. Na Nandan przybył jako dziecko z jednych z pierwszych kolonistów. Od tamtego czasu minęły już prawie trzy dekady, a w międzyczasie zdołał zostać ważną osobą na scenie politycznej dzięki skrupulatnej pracy przez całe lata, a także zdobyć renomę i posłuch zarówno wśród lokalnych kolonistów jak i ich społeczności, a także dworu cesarskiego, co uczyniło go idealnym kandydatem na to stanowisko.
Biskup Merkorios → Przywódca tutejszej autokefalii (autonomii) Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego. Na Ziemi był jednym z radykałów; jego skrajny antyliberalizm, antykomunizm oraz dążenie do wyrzucenia "niewiernych" z Afryki albo ich nawrócenia był nawet zbyt ekstremistyczny jak na Etiopię. Został więc on niejako tutaj wygnany. Przywódca Ligi Prawowiernych, nie ma nic przeciwko nazywaniu go populistą, gdyż działa zgodnie z zasadą głos ludu – głosem Boga.
Związek Naprawy Ojczyzny (konserwatyzm) – ZNO jest po prostu partią współpracującą z dworem i obecnym rządem Nowej Etiopii. Stanowi podporę polityczną w prowincjach i miastach, a jej ideologia (ta, na którą mogą się zgodzić wszyscy jej członkowie) to stopniowe reformy celem polepszenia stanu państwa, oraz oczywiście konserwatyzm obyczajowy i obrona wiary ortodoksyjnej, ale to raczej taki truizm dla każdego z ruchów. Otwarta na współpracę z opozycją/innymi partiami.
Liga Prawowiernych (populizm) – Jest to frakcja, która dąży do obrony tradycyjnych wartości, rozwoju prawowitej religii chrześcijańskiej na Nandanie oraz interesach zwykłego człowieka. Jej nieoficjalnym przywódcą jest Biskup Merkorios. Dla zagranicznych obserwatorów z pewnością są fanatykami religijnymi, ale to jedna strona medalu; działalność Kościoła i Ligi na rzecz szarego człowieka to nie jest zwykła demagogia, gdyż pomagają chłopom w uprawach roli, zapewniają bezpiecznik w postaci socjału jeżeli państwo nie działa, prowadzą szeroko zakrojoną działalność charytatywną, a w klasztorach kościelnych prawie zawsze da się znaleźć jakąś pracę.
Ruch Sprawiedliwości Społecznej (socjaldemokracja) – Jak sama nazwa Ruchu wskazuje, skupia się on głównie na jednym, aby w państwie nie były łamane prawa biedoty, robotników, chłopów; wszystkich chrześcijan narażonych na wyzysk ze strony silniejszych. Jak można się domyślić, są wielkimi zwolennikami rozszerzania programów socjalnych, prawa pracy oraz wspierają wszystkie związki zawodowe i inne organizacje do nich podobne.
Towarzystwo Świętego Jareda (centryzm) – Nazwanie ich partią polityczną byłoby sporym nadużyciem; albowiem stosunkowo niewielu z nich profesjonalnie zajmuje się polityką. Ich głównym celem zarówno na Nandanie jak i na Ziemi jest po prostu szerzenie kultury, przez co ich organizacja zajmuje się finansowaniem oper, teatrów, filharmonii etc. i postulują zwiększenie wydatków na te działania przez rząd albo stworzenie nowych programów, które tym by się zajmowały.
Premier: Deberetsion Gebremeskel (Zdolny administrator - +5% dochodu; co turę +1 WP w najmniej rozwiniętej prowincji, o ile nie stracono praw do żadnego PP)
Ideologia rządzących: Konserwatyzm
Skład parlamentu:
Zgromadzenie Reprezentantów (40 posłów):
ZNP - 21 (52,5%)
LP - 11 (30%)
RSS - 4 (12,5%)
TŚJ - 2 (2,5%)
Inne, niepowiązani z nikim reprezentanci prowincji: 2 (2,5%)
Izba Ludowa (100 posłów):
ZNP - 46 (46%)
LP - 36 (40%)
RSS - 10 (9%)
TŚJ - 5 (1%)
Następne wybory: Co 4 lata (następne w 2208)
Obecnie prowadzona polityka: Inwestycja w kulturę
Dowódcy:
Lebna Bona Mengistu (generał) - 3 [Atak przełamujący - bonus do bezpośredniego, niefinezyjnego ataku]
Abdella Nazwari Kelile (dowódca lotniczy) - 1
Zespoły naukowe:
Uniwersytet im. Św. Elesbana (nauka) - 4
Etiopskie Zakłady Lotnicze (lotnictwo) - 3
Państwowa Grupa Zbrojeniowa (armia lądowa) - 3
Komisja Planowania (przemysł) - 2
Zespoły wywiadowcze:
Departament Ochrony Wewnętrznej - 1
Postacie fabularne:
Absalom Alazar Makonnen Selassie (Ambitny młodszy syn, ale trochę niepewny - limit produkcji czołgów jest większy o 1. +0 KP co turę podczas prowadzenia wojny ofensywnej, -2KP w innym wypadku) → Trzeci syn obecnego Króla Królów z dynastii Salomońskiej, wicekról Nowej Etiopii na Nandanie. Jako lojalny Leul Ras (syn Cesarza i książę) był naturalnym wyborem na to stanowisko przez swojego ojca. Żyjąc w cieniu starszych braci i ojca, dąży do osiągnięcia czegoś wielkiego w Wicekrólestwie i zapewnienia mu splendoru oraz prestiżu; ale jakie będzie jego dziedzictwo, to dopiero czas pokaże. Deberetsion Gebremeskel(Zdolny administrator - +5% dochodu; co turę +1 WP w najmniej rozwiniętej prowincji, o ile nie stracono praw do żadnego PP) → Tsehafi Taezaz, czyli minister pióra, który w Wicekrólestwie sprawuje urząd bardzo podobny do premiera. Na Nandan przybył jako dziecko z jednych z pierwszych kolonistów. Od tamtego czasu minęły już prawie trzy dekady, a w międzyczasie zdołał zostać ważną osobą na scenie politycznej dzięki skrupulatnej pracy przez całe lata, a także zdobyć renomę i posłuch zarówno wśród lokalnych kolonistów jak i ich społeczności, a także dworu cesarskiego, co uczyniło go idealnym kandydatem na to stanowisko.
Biskup Merkorios → Przywódca tutejszej autokefalii (autonomii) Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego. Na Ziemi był jednym z radykałów; jego skrajny antyliberalizm, antykomunizm oraz dążenie do wyrzucenia "niewiernych" z Afryki albo ich nawrócenia był nawet zbyt ekstremistyczny jak na Etiopię. Został więc on niejako tutaj wygnany. Przywódca Ligi Prawowiernych, nie ma nic przeciwko nazywaniu go populistą, gdyż działa zgodnie z zasadą głos ludu – głosem Boga.
Partie polityczne:
Związek Naprawy Ojczyzny (konserwatyzm) – ZNO jest po prostu partią współpracującą z dworem i obecnym rządem Nowej Etiopii. Stanowi podporę polityczną w prowincjach i miastach, a jej ideologia (ta, na którą mogą się zgodzić wszyscy jej członkowie) to stopniowe reformy celem polepszenia stanu państwa, oraz oczywiście konserwatyzm obyczajowy i obrona wiary ortodoksyjnej, ale to raczej taki truizm dla każdego z ruchów. Otwarta na współpracę z opozycją/innymi partiami.
Liga Prawowiernych (populizm) – Jest to frakcja, która dąży do obrony tradycyjnych wartości, rozwoju prawowitej religii chrześcijańskiej na Nandanie oraz interesach zwykłego człowieka. Jej nieoficjalnym przywódcą jest Biskup Merkorios. Dla zagranicznych obserwatorów z pewnością są fanatykami religijnymi, ale to jedna strona medalu; działalność Kościoła i Ligi na rzecz szarego człowieka to nie jest zwykła demagogia, gdyż pomagają chłopom w uprawach roli, zapewniają bezpiecznik w postaci socjału jeżeli państwo nie działa, prowadzą szeroko zakrojoną działalność charytatywną, a w klasztorach kościelnych prawie zawsze da się znaleźć jakąś pracę.
Ruch Sprawiedliwości Społecznej (socjaldemokracja) – Jak sama nazwa Ruchu wskazuje, skupia się on głównie na jednym, aby w państwie nie były łamane prawa biedoty, robotników, chłopów; wszystkich chrześcijan narażonych na wyzysk ze strony silniejszych. Jak można się domyślić, są wielkimi zwolennikami rozszerzania programów socjalnych, prawa pracy oraz wspierają wszystkie związki zawodowe i inne organizacje do nich podobne.
Towarzystwo Świętego Jareda (centryzm) – Nazwanie ich partią polityczną byłoby sporym nadużyciem; albowiem stosunkowo niewielu z nich profesjonalnie zajmuje się polityką. Ich głównym celem zarówno na Nandanie jak i na Ziemi jest po prostu szerzenie kultury, przez co ich organizacja zajmuje się finansowaniem oper, teatrów, filharmonii etc. i postulują zwiększenie wydatków na te działania przez rząd albo stworzenie nowych programów, które tym by się zajmowały.