Informacje Ogólne

[Verlax]

Ledwie minęło 8000 lat od Upadku, niedługo po tym jak cesarstwo zurychańskie osiągnęło swój największy rozmiar z południa przybyły nieznane wcześniej w Europie ludy. Wielkie masy azjatyckich narodów, głównie Chińczyków, ale też Japończyków, Mongołów i Wietnamczyków które wtargnęły na Nizinę Pannońską, rozbijając po drodze armie i garnizony cesarstwa. Ich pochód został ”zatrzymany” przez jego legiony, ale nie odparty. W praktyce “obcy barbarzyńcy z Azji” osiedlili się wewnątrz granic cesarstwa. Ze względu na wielką wojnę z orkami, trwającą od wieków, cesarze Zurychu woleli próbować “wykorzystywać” przybyły Azjatów jako foederati, najemne armie do walki z wrogami cesarstwa. To czasami działało, a niektórzy chińscy dowódcy wtedy zdobyli sławę, która dała początek pierwszym Wielkim Generałom. W słabnącym cesarstwie Azjaci stawali się coraz bardziej wpływowi de fakto tworzyli swoje własne plemienne państewka, a niektórzy z nich zdobywali stanowczo zbyt duży wpływ na politykę cesarstwa. Gdy cesarstwo się zaczęło walić w gruzy, Azjaci będący już w jego centrum odseparowali się od walącego się imperium, nie czując do niego żadnej większej lojalności. W rezultacie, na wschód od Zurychu powstało wiele licznych azjatyckich państewek, ponad dwadzieścia różnych księstw. W trakcie kolejnych wieków historii toczyły ze sobą nieustanne wojny, aż w końcu - w trakcie Wojny o Unifikację ponownie zostały zjednoczone - pozostało tylko i wyłącznie Królestwo Qin.

Qin jest tradycyjną, chińską monarchią. Król Qin jest Synem Niebios, któremu się oddaje cześć, posiada Boski Mandat do rządzenia i teoretycznie jego władza jest absolutna. W praktyce, musi pełnić władzę przez swoich urzędników, z których najważniejszym jest Wielki Kanclerz. To on ma pełną władzę nad krajem, od legislacji po kierowanie polityką zagraniczną. W sytuacji gdy król jest za młody bądź też jest niedołężny bądź niezainteresowany rządzeniem, Wielki Kanclerz w praktyce pozostaje najważniejszą osobą w państwie. Wielkiego Kanclerza de iure ogranicza tylko monarcha, choć rzadko ma w tym interes. W praktyce jedynym ograniczeniem jest jego własna administracja i urzędnicy i możni pod Wielkim Kanclerzem. Tradycja nakazuje by Wielki Kanclerz delegował dwóch pomniejszych kanclerzy, określanych jako Kanclerz Prawicy i Kanclerz Lewicy. Wreszcie, może delegować dowolną liczbę ministrów, acz tradycja nakazuje by obligatoryjnie zawsze w rządzie był Minister Wojny oraz Minister Dyplomacji.

W stosunku do swoich sąsiadów, Qin jest społeczeństwem skrajnie konserwatywnym, które utknęło w zamierzchłej starożytności. Legalna jest poligamia, społeczeństwo jest bardzo patriarchalne, niewolnictwo chociaż jest mało popularne dalej się praktykuje (jako formę zwracania długów), pańszczyzna jest powszechna (zarówno w rolnictwie jak i przemyśle - przywiązanie do zakładu produkcyjnego) a demokratyczne instytucje reprezentacyjne nie istnieją w ogóle. Mimo tego - nie jest to społeczeństwo zdominowane przez możnych i szlachtę. W wyniku reform legalistycznych w Qin praktykuje się merytokrację. Partycypację polityczną można zdobyć na jeden z dwóch sposobów - albo przez egzaminy urzędnicze (ścieżka przez administrację cywilną) albo przez służbę w wojsku królestwa (ścieżka przez administrację militarną). Chociaż możni są dalej nadreprezentowani w najwyższych stanowiskach, to nawet rolnik zbierający ryż, czy o zgrozo, kobieta - ma szansę na duży awans społeczny jeśli może pokazać swoją kompetencje.

Gospodarka oparta jest o legalistyczne traktaty filozoficzne, w rezultacie faworyzując wielkie majątki ziemskie zarządzane albo przez urzędników dworu albo przez możnych. Wolny rynek i kapitalizm istnieje obok tych wielkich majątków, przede wszystkim wśród pospolitego mieszczaństwa i bogatych rolników. 

Chociaż kraj jest skrajnie nieliberalny, to jest tolerancyjny religijnie. Wszystkie wiary w Qin są tolerowane o ile nie implikują braku majestatu Syna Niebios. Popularne są tradycyjne wierzenie chińskie i japońskie, buddyzm oraz różnego rodzaju szkoły filozoficzne. Podobnie też traktuje się mniejszości etniczne, z których poza różnymi azjatyckimi narodami wyróżniają się chociażby dzikie górskie plemiona Quanrong zamieszkujące Alpy, autochtoniczne legendarne ludy dawnych "Bawarczyków", którzy po przybyciu Ludów Wschodu się zsinizowali, ale pomijając chiński alfabet dalej używają niemieckiego dialektu w mowie - i absolutnie, absolutnie nie praktykują kanibalizmu.

Historycznie, ze względu na długą wojenną historię, całe wieki konfliktów zbrojnych w Qin panuje skrajnie militarna kultura, a niektórzy dowódcy doczekują się tytułu Wielkich Generałów. Chociaż teoretycznie wszyscy dowódcy wojskowi Qin powinni podlegać Ministrowi Wojny, a przez niego Wielkiemu Kanclerzowi, to Wielcy Generałowie cieszą się legendarną reputacją i niepisanym wpływem na dwór. Chociaż społeczeństwo Qin może być obojętne wobec sąsiadów, to elity królestwa są skrajnie dżingoistyczne - kulturowo ukształtowani ku wojnie na przestrzeni wieków. Pomaga również fakt, że udział w wojnach to najszybszy sposób na awans społeczny, czy to przez awans czy to przez łupy wojenne. Najwyższy Kanclerz przy takich elitach w wojsku i na dworze królewskim niezależnie od poglądów musi więc zapewnić by państwo było w stanie prowadzić wojnę - by zdobyć tym więcej chwały i bogactw dla królestwa jak i starych i nowych militarnych legend.