2024-03-29, 01:38
Tura C
Tymczasem Numenorejczycy świadomi znacznego pogorszenia swojej strategicznej pozycji, ewakuowali z Pelargiru ludność cywilną oraz wszystko co dało się wnieść na statki - większość ludzi trafiła po prostu na drugą stronę rzeki Sirith, do Lebennin.
Ostatecznie mimo zamienienia Pelargiru w twierdzę Numenorejczycy byli zmuszeni wycofać się z miasta, do którego wkroczyły siły ChRL i Varnëdoru. Co prawda miasto jest wyludnioną ruiną ale sprzymierzeni odtrąbili wielki sukces, którego Chińczycy byli spragnieni po problemach z bombardowaniami strategicznymi urządzanymi im przez Numenor. Varnëdor wziął udział w całej operacji powołując się na porozumienia z ChRL ale też w ramach zemsty za rajdy przeprowadzone przez sterowce wyruszające z Umbaru by łupić tereny Mordoru. Trochę na uboczu wydarzeń w poprzednich dekadach, armia Varnëdoru wyrosła na jedną z większych i nowocześniejszych w Śródziemiu, zaprawiając się wcześniej w walkach z orkami z Barad-dur.
---
Po rajdzie pułkownika Ramseya na kolonie Numenoru pancerniki ludzi z Umbaru spustoszyły Nowy Pelargir (C85) ostrzałem artyleryjskim i zablokowały ujścia Baranduiny dla jakiegokolwiek ruchu statków cywilnych. Shire nie mogło pozwolić aby ten stan rzeczy trwał w nieskończoność, dlatego na wybrzeżu zaczęto tworzyć stanowiska dział przeciwokrętowych. Wielkie armaty ściągano aż z GAD i Rivendell, skąd kupiono nowoczesne haubice MAE-78 Samwise. Działania te zmusiły Numenorejczyków do odsunięcia swoich okrętów od wybrzeża i ujścia rzeki, nie spowodowały jednak przerwania blokady. Tym bardziej nie zdołały tego uczynić nieliczne okręty Gildii Analizy i Dywersyfikacji, które pojawiły się na Wybrzeżu Ossiriandu i zostały zatopione przez Numenorejczyków.
Celem Shire nie było jednak (póki co) przełamywanie blokady morskiej, lecz odsunięcie zagrożenia dla Nowego Pelargiru. W tym celu ściągnięto na pomoc wojska elfów z Rivendell, z których wsparciem (teraz już generał) Ramsey ponownie przekroczył rzekę i wdał się w walki z gotowymi na taki krok Numenorejczykami. Problemem tych ostatnich był jednak przede wszystkim fakt, że operacja Ramseya była w pewnym stopniu skoordynowana z działaniami ChRL nad Anduiną, co utrudniło Numenorejczykom zorganizowanie posiłków.
Ostatecznie wojska Ramseya, przy sporym udziale elfów, zdołały opanować fragment prowincji C38 pozwalający kontrolować ostrzałem artyleryjskim ujście rzeki, po czym przystąpiły do umacniania swoich pozycji, co wobec ograniczonych sił Numenorejczyków zakończyło starcia w regionie...jak na razie.
![[Obrazek: 1Kl30Qm.png]](https://i.imgur.com/1Kl30Qm.png)
Blokada morska wszelkiego ruchu statków ze strony Numenoru nie ustępuje, a w następstwie działań Rivendell rozszerzyła się też na ujście rzeki Gwathir i Anduiny.
---
W następstwie walk o Morię Orthank i Rivendell wymieniły szereg not dyplomatycznych. Jedni uważali, że padli ofiarą spisku, drudzy prezentowali dowody na zagrożenie ze strony wielkich pająków i orków, które zmusiło ich do podjęcia radykalnych kroków. Ostatecznie elfowie odrzucili ultimatum Orthanku dotyczące zorganizowania śledztwa mającego wyjaśnić wydarzenia w następstwie których powstało Królestwo Khazad-dûm. Orthankczycy zarzucili też elfom wywożenie orków z Morii w głąb Rivendell "gdzie słuch o nich ginie".
Sprzysiężenie Orthanku zmobilizowało swoje wojska i ruszyło do ataku: na Eregion, Morię i Lorien.
Uderzenie na region C18 napotkało na poważną przeszkodę - rzekę Glanduinę na której umocnili swoje pozycje elfowie, od dawna gotowi na potencjalny atak. Ostatecznie Ost-in-Edhil nie było nawet zagrożone - elficki generał Gaerthel odparł atak ponosząc niewielkie straty w porównaniu do atakujących, a także wysłał część wojsk by wsparły krasnoludów króla Orriego w Górach Mglistych. Tam również udało się sprawnie zablokować górskie przełęcze i uniemożliwić Othankowi postępy.
Entowie i orkowie wykazali się większą skutecznością w lasach Lorien - tam początkowy impet uderzenia pozwolił im wejść w głąb elfickiego terytorium...jednak nie nacieszyli się tym długo - dzięki dominacji w powietrzu zapewnianej przez sterowce i orły, elfowie dowodzeni przez margrabiego Saerdora wyprowadzili kontratak, który przywrócił status quo. Duże spustoszenie w szeregach entów czyniła artyleria wyposażona w pociski zapalające - widać, że w Rivendell nie próżnowano i bardzo dobrze przygotowano się do tego konfliktu. Podobnej opinii nie można wystawić Orthankowi, który poniósł spore straty i nie osiągnął żadnego z celów kampanii.
![[Obrazek: main-qimg-208a9f892d722adf5d026d181b7ccbbf]](https://qph.cf2.quoracdn.net/main-qimg-208a9f892d722adf5d026d181b7ccbbf)
---
Na południowym-wschodzie na dzikich stepach Khandu doszło do zjednoczenia plemion Variagów. Dokonał tego niejaki Tamur, który pobił pozostałych wodzów i obwołał się Wielkim Chanem Variagów. Podobno Tamur zainspirował się dokonaniami Norlüsta, wodza Easterlingów z Rhun.
Variagowie tworzą dość młody organizm państwowy, a ich głównym towarem eksportowym są najemnicy, znani z umiejętności przetrwania w trudnych warunkach.
![[Obrazek: main-qimg-5d9691c0bdabe5271d5f4ccf2859b6d7-lq]](https://qph.cf2.quoracdn.net/main-qimg-5d9691c0bdabe5271d5f4ccf2859b6d7-lq)
---
W wieku 99 lat umiera Norlüst, twórca Konfederacji Rhun, ojciec "zjednoczonego narodu Easterlingów". Zgodnie z ostatnią wolą przywódcy, władzę obejmuje jego syn Nómriç. Uroczystości pogrzebowe zgromadziły wiele delegacji z regionu - pojawili się przedstawiciele Khandu, WszechKhazadu, Varnëdoru i Burz, a nawet konsul Numenoru.
![[Obrazek: ttt-5.jpg]](https://s.france24.com/media/display/53a42586-d7bc-11ee-bb09-005056a90284/w:980/p:16x9/ttt-5.jpg)
---
Po latach izolacjonizmu doszło do zmiany na szczytach władz w państwie kransoludów z Nargothrondu (D49). Nowy władca Karrin I na nowo otworzył kraj na świat zewnętrzny oraz utworzył ze swojego niewielkiego kraiku raj podatkowy do którego ściągają bogacze i turyści z całego świata. Jaskinie Nulukkizdîn stały się jaskiniami hazardu, gdy krasnoludy zorientowały się że ich sąsiedzi z GAD, Nevrastu i Wiecznego Lasu mają dość restrykcyjne przepisy w kwestii gier losowych.
...co najdziwniejsze, do Nargothrondu przyleciały z północy orły i zawarły jakiś rodzaj porozumienia z Karrinem, po czym osiedliły się w okolicach jaskiń Nargothrondu.
![[Obrazek: a841ddad10fee77b1c69ecdf84f8a7ee41cb6e74_2000x2000.webp]](https://cdn.openart.ai/stable_diffusion/a841ddad10fee77b1c69ecdf84f8a7ee41cb6e74_2000x2000.webp)
---
Król Eturan Revol, władca położonego w Beleriandzie Leśnego Królestwa, abdykował na rzecz swojego syna Alarona i wyruszył na pokładzie specjalnie przygotowanego statku na zachód z zamiarem odnalezienia drogi do Valinoru. Jedni nazywali go szaleńcem, inni wizjonerem, w każdym razie ekspedycja ruszyła wprost w kierunku szalejących na zachodzie potężnych sztormów, gdzie przepadła bez wieści. Wiadomości o wyprawie rozgrzały umysły ludów Beleriandu i spowodowały, że z Falas ruszyła "konkurencyjna" wyprawa, dowodzona przez goblina Kortha i kronikarza Casimira. Ci ruszyli jednak na południe, pragnąc ominąć sztormy i znaleźć "przejście południowe".
![[Obrazek: UDENMJb.png]](https://i.imgur.com/UDENMJb.png)
Oblężenie Pelargiru
![[Obrazek: soldiers-Soviet-offensive-troops-German-...=500&h=500]](https://cdn.britannica.com/54/199954-050-51845DAC/soldiers-Soviet-offensive-troops-German-Battle-of-February-1943.jpg?w=500&h=500)
Konflikt między Chinami i Numenorejczykami z Umbaru ciągnie się od lat. Po bitwie na polach Lebennin doszło do śmiałego rajdu sterowcowego w celu zbombardowania stolicy ChRL. Chińczycy nie pozostawali dłużni organizując kawaleryjskie wypady w kierunku kolonii przeciwników w dole Anduiny. Punktem zwrotnym było dołączenie do konfliktu Varnëdorczyków, którzy mimo swoich numenorejskich tradycji wsparli...Chińczyków. Zanim jednak to nastąpiło, wojska ChRL podjęły ponowną próbę uderzenia na region B5 od północy wzdłuż rzeki Sirith - tam jednak Numenorejczycy byli gotowi i odparli natarcie. Gorzej poszło im z działaniami na drugim brzegu Anduiny, gdzie armia Varnëdoru rozbiła ich posterunki i obsadziła artylerią brzegi Anduiny, utrudniając operowanie flocie Numenoru i ostrzeliwując sam Pelargir (B6). Następnie Varnëdorczycy przerzucili część sił do Lossarnach i wspólnie z Chińczykami przystąpili do szturmowania miasta, które stopniowo zamieniało się w stertę gruzów.Tymczasem Numenorejczycy świadomi znacznego pogorszenia swojej strategicznej pozycji, ewakuowali z Pelargiru ludność cywilną oraz wszystko co dało się wnieść na statki - większość ludzi trafiła po prostu na drugą stronę rzeki Sirith, do Lebennin.
Ostatecznie mimo zamienienia Pelargiru w twierdzę Numenorejczycy byli zmuszeni wycofać się z miasta, do którego wkroczyły siły ChRL i Varnëdoru. Co prawda miasto jest wyludnioną ruiną ale sprzymierzeni odtrąbili wielki sukces, którego Chińczycy byli spragnieni po problemach z bombardowaniami strategicznymi urządzanymi im przez Numenor. Varnëdor wziął udział w całej operacji powołując się na porozumienia z ChRL ale też w ramach zemsty za rajdy przeprowadzone przez sterowce wyruszające z Umbaru by łupić tereny Mordoru. Trochę na uboczu wydarzeń w poprzednich dekadach, armia Varnëdoru wyrosła na jedną z większych i nowocześniejszych w Śródziemiu, zaprawiając się wcześniej w walkach z orkami z Barad-dur.
Cytat:[Verse 1]
Ho—all to the borders! Varnëdorians, come down
With your britches of deerskin, and jackets of brown;
With your red woolen caps, and your moccasins come
To the gathering summons of trumpet and drum
Come down with your rifle!—let grey wolf and fox
Howl on in the shadow of primitive rocks;
Let bear feed securely from pig-pen and stall;
Here's two-legged game for your powder and ball
[Chorus]
And cheer, cheer, the green mountaineer!
And cheer, cheer, the green mountaineer!
[Verse 2]
On the south came the Umbarians, our land to police;
And, armed for the battle, while canting of peace;
On our East came the Orcs, the black-coated band
To hang up our leaders and eat up our land
Ho—all to the rescue! for Morgoth shall work
No gain for the legions of Umbar and Barad-Dur!
They claim our possession,—the pitiful knaves—
The tribute we pay, shall be prisons and graves!
[Chorus]
And cheer, cheer, the green mountaineer!
And cheer, cheer, the green mountaineer!
[Verse 3]
We owe no allegiance; we bow to no throne;
Our ruler is law, and the Law is our own;
Our leaders themselves are our own fellow-men
Who can handle the sword, and the scythe, and the pen
Hurrah for Varnëdor! For the land that we till
Must have sons to defend her from valley and hill;
Our vow is recorded—our banner unfurled;
In the name of Varnëdor we defy all the world!
[Chorus]
And cheer, cheer, the green mountaineer!
And cheer, cheer, the green mountaineer!
And cheer, cheer, the green mountaineer!
---
Walki u ujścia Brandywiny - część II
Po rajdzie pułkownika Ramseya na kolonie Numenoru pancerniki ludzi z Umbaru spustoszyły Nowy Pelargir (C85) ostrzałem artyleryjskim i zablokowały ujścia Baranduiny dla jakiegokolwiek ruchu statków cywilnych. Shire nie mogło pozwolić aby ten stan rzeczy trwał w nieskończoność, dlatego na wybrzeżu zaczęto tworzyć stanowiska dział przeciwokrętowych. Wielkie armaty ściągano aż z GAD i Rivendell, skąd kupiono nowoczesne haubice MAE-78 Samwise. Działania te zmusiły Numenorejczyków do odsunięcia swoich okrętów od wybrzeża i ujścia rzeki, nie spowodowały jednak przerwania blokady. Tym bardziej nie zdołały tego uczynić nieliczne okręty Gildii Analizy i Dywersyfikacji, które pojawiły się na Wybrzeżu Ossiriandu i zostały zatopione przez Numenorejczyków.
Celem Shire nie było jednak (póki co) przełamywanie blokady morskiej, lecz odsunięcie zagrożenia dla Nowego Pelargiru. W tym celu ściągnięto na pomoc wojska elfów z Rivendell, z których wsparciem (teraz już generał) Ramsey ponownie przekroczył rzekę i wdał się w walki z gotowymi na taki krok Numenorejczykami. Problemem tych ostatnich był jednak przede wszystkim fakt, że operacja Ramseya była w pewnym stopniu skoordynowana z działaniami ChRL nad Anduiną, co utrudniło Numenorejczykom zorganizowanie posiłków.
Ostatecznie wojska Ramseya, przy sporym udziale elfów, zdołały opanować fragment prowincji C38 pozwalający kontrolować ostrzałem artyleryjskim ujście rzeki, po czym przystąpiły do umacniania swoich pozycji, co wobec ograniczonych sił Numenorejczyków zakończyło starcia w regionie...jak na razie.
Blokada morska wszelkiego ruchu statków ze strony Numenoru nie ustępuje, a w następstwie działań Rivendell rozszerzyła się też na ujście rzeki Gwathir i Anduiny.
Cytat:Away down South in the land of slavers//*Minhie = Minhiriath
Rattlesnakes and alligators
Right away (right away)
Come away (come away)
Right away (right away)
Come away (come away)
Where cotton's king and men are chattels
Shire boys will win the battles
Right away (right away)
Come away (come away)
Right away (right away)
Come away (come away)
We'll all go down to Minhie*, away, away
Each Umbar boy must understand that he must mind his Uncle Sam
Away (away)
Away (away)
We'll all go down to Minhie
Away (away)
Away (away)
We'll all go down to Minhie
---
Wojna Orthanku z Rivendell
W następstwie walk o Morię Orthank i Rivendell wymieniły szereg not dyplomatycznych. Jedni uważali, że padli ofiarą spisku, drudzy prezentowali dowody na zagrożenie ze strony wielkich pająków i orków, które zmusiło ich do podjęcia radykalnych kroków. Ostatecznie elfowie odrzucili ultimatum Orthanku dotyczące zorganizowania śledztwa mającego wyjaśnić wydarzenia w następstwie których powstało Królestwo Khazad-dûm. Orthankczycy zarzucili też elfom wywożenie orków z Morii w głąb Rivendell "gdzie słuch o nich ginie".
Sprzysiężenie Orthanku zmobilizowało swoje wojska i ruszyło do ataku: na Eregion, Morię i Lorien.
Uderzenie na region C18 napotkało na poważną przeszkodę - rzekę Glanduinę na której umocnili swoje pozycje elfowie, od dawna gotowi na potencjalny atak. Ostatecznie Ost-in-Edhil nie było nawet zagrożone - elficki generał Gaerthel odparł atak ponosząc niewielkie straty w porównaniu do atakujących, a także wysłał część wojsk by wsparły krasnoludów króla Orriego w Górach Mglistych. Tam również udało się sprawnie zablokować górskie przełęcze i uniemożliwić Othankowi postępy.
Entowie i orkowie wykazali się większą skutecznością w lasach Lorien - tam początkowy impet uderzenia pozwolił im wejść w głąb elfickiego terytorium...jednak nie nacieszyli się tym długo - dzięki dominacji w powietrzu zapewnianej przez sterowce i orły, elfowie dowodzeni przez margrabiego Saerdora wyprowadzili kontratak, który przywrócił status quo. Duże spustoszenie w szeregach entów czyniła artyleria wyposażona w pociski zapalające - widać, że w Rivendell nie próżnowano i bardzo dobrze przygotowano się do tego konfliktu. Podobnej opinii nie można wystawić Orthankowi, który poniósł spore straty i nie osiągnął żadnego z celów kampanii.
---
Variagowie z Khandu
Na południowym-wschodzie na dzikich stepach Khandu doszło do zjednoczenia plemion Variagów. Dokonał tego niejaki Tamur, który pobił pozostałych wodzów i obwołał się Wielkim Chanem Variagów. Podobno Tamur zainspirował się dokonaniami Norlüsta, wodza Easterlingów z Rhun.
Variagowie tworzą dość młody organizm państwowy, a ich głównym towarem eksportowym są najemnicy, znani z umiejętności przetrwania w trudnych warunkach.
Sukcesja w Konfederacji Rhun
W wieku 99 lat umiera Norlüst, twórca Konfederacji Rhun, ojciec "zjednoczonego narodu Easterlingów". Zgodnie z ostatnią wolą przywódcy, władzę obejmuje jego syn Nómriç. Uroczystości pogrzebowe zgromadziły wiele delegacji z regionu - pojawili się przedstawiciele Khandu, WszechKhazadu, Varnëdoru i Burz, a nawet konsul Numenoru.
Reformy w Nargothrondzie
Po latach izolacjonizmu doszło do zmiany na szczytach władz w państwie kransoludów z Nargothrondu (D49). Nowy władca Karrin I na nowo otworzył kraj na świat zewnętrzny oraz utworzył ze swojego niewielkiego kraiku raj podatkowy do którego ściągają bogacze i turyści z całego świata. Jaskinie Nulukkizdîn stały się jaskiniami hazardu, gdy krasnoludy zorientowały się że ich sąsiedzi z GAD, Nevrastu i Wiecznego Lasu mają dość restrykcyjne przepisy w kwestii gier losowych.
...co najdziwniejsze, do Nargothrondu przyleciały z północy orły i zawarły jakiś rodzaj porozumienia z Karrinem, po czym osiedliły się w okolicach jaskiń Nargothrondu.
Wyprawy do Valinoru
Król Eturan Revol, władca położonego w Beleriandzie Leśnego Królestwa, abdykował na rzecz swojego syna Alarona i wyruszył na pokładzie specjalnie przygotowanego statku na zachód z zamiarem odnalezienia drogi do Valinoru. Jedni nazywali go szaleńcem, inni wizjonerem, w każdym razie ekspedycja ruszyła wprost w kierunku szalejących na zachodzie potężnych sztormów, gdzie przepadła bez wieści. Wiadomości o wyprawie rozgrzały umysły ludów Beleriandu i spowodowały, że z Falas ruszyła "konkurencyjna" wyprawa, dowodzona przez goblina Kortha i kronikarza Casimira. Ci ruszyli jednak na południe, pragnąc ominąć sztormy i znaleźć "przejście południowe".