Informacje Ogólne

[Verlax]

Skrót historii:

Z popiołów wojny nuklearnej, na obszarze dawnego Shire odrodziło się nowe państwo - powstałe z hobbitów co przeżyły w swoich norach, ale też głównie dzięki uchodźcom ze wschodu, którzy wspólnie odbudowali ten kraj. Okoliczności historyczne i społeczne uwarunkowały całe społeczeństwo regionu w kierunku ustroju, który jest możliwie demokratyczny i reprezentatywny, a jednocześnie jest ucieleśnieniem wspólnej wartości wszystkich narodów - umiłowanie do dobrej kuchni. Z woli ich wszystkich powstała Federacja Shire.

Głównymi nacjami formułojącymi Federację Shire, są:

Xiaoren (reprezentowani przez czerwony kolor flagi) - natywni pacyfistyczni hobbici, którzy w dużym stopniu przyjęli kulturę dalekiego Wschodu i Rhur, stanowiący największą i najbardziej wpływową administracyjnie grupę społeczną w Federacji. Kulinarnie, fani ryżu, placków, pierogów oraz wytrawnych sosów i przypraw.

Harañoels (reprezentowani przez żółty kolor flagi) - ludzcy uciekinierzy i uchodźcy z Haradu, darzący szczególną nienawiścią Umbar, który wielu z nich niewolił, nadreprezentowani w marynarce handlowej i wojennej Shire, ale też w edukacji i nauce. Do Shire przywieźli ze sobą tortillę, tacosy oraz dania dawnego Haradu.

Anduici (reprezentowani przez niebieski kolor flagi) - ludzcy imigranci i uchodźcy z regionu rzeki Anduiny, którzy też przynieśli ze sobą tradycje i kulturę przed-”chińskiego” Gondoru, nadreprezentowani w Armii Federalnej Shire i bardziej bitni. Przynieśli z Gondoru liczne dania tamtejszej kultury, takie jak zupa cebulowa, crossanty, bagietki, omlet po osgilliadzku i podobne.

Briscari (reprezentowani przez biały kolor flagi) - hobbicy mieszkańcy regionu miasta Bree i okolic, nadreprezentowani w instytucjach kultury Shire. Wielcy fani makaronu, acz w większości federacji są znani głównie dzięki pizzy.

Hadhodrimowie (reprezentowani przez czarny kolor flagi) krasnoludzcy mieszkańcy Mahakamu, Bramy Thorina i Hamburga, nadprezentowani mocno w przemyśle ciężkim i naukach ścisłych. Fani bardzo tłustej i intensywnej kuchni, wynalazcy hamburgera oraz wielu przepisów, które mogą przyprawić o zawał serca.

Ustrój władzy centralnej:

Federacja Shire jest państwem republikańskim w którym podstawą władzy ustawodawczej jest Izba Kucharzy. Wybierana jest w wyborach powszechnych w ramach partii politycznych reprezentujących konkretne poglądy polityczne zwykle korelujące również z gustami kulinarnymi oraz szkołami kuchni. Izba Kucharzy składa się z 300 członków wybieranych na 4-letnią kadencję i jest obowiązkowe by wszyscy członkowie Izby Kucharzy byli rzeczywiście kucharzami i byli w stanie pokazać, że potrafią gotować. Partia bądź partie, które są w stanie uzbierać ponad połowę miejsc w Izbie Kucharzy tworzą Rząd (określaną też czasem jako brygadę - Brigade de gouvernement) na czele którego stoi Szef (chef de nation), czasami po prostu nazywany Premierem. Premier stanowi władzę wykonawczą w państwie wraz z jego ministrami, ale nadal ustawy muszą uzyskać zgodę Izby Kucharzy.

Istnieje również Senat Kulinarny, którego członków wybiera sie w wyborach jedno-okręgowych spośród najbardziej szanowanych krytyków kulinarnych i ekspertów. Zadaniem Senatu Kulinarnego jest recenzowanie ustaw i “refleksja” nad jakością uchwalanego prawa. Sprowadza się to często do detalicznego krytykanctwa przepisów i kontroli jakości innych kuchni. Poza tym, Senat Kulinarny heroicznie walczy by uzasadniać swoje własne istnienie.

Spośród członków Senatu Kulinarnego, w wyborach wewnętrznych wybiera się Prezydenta Shire. Ma on wyjątkowo ograniczone funkcje, sprowadzające się głównie do ceremoniału. Jego najważniejszą rolą jest przyjmowanie delegacji zagranicznych oraz organizacja przyjęć i uczt dla przedstawicieli dyplomatycznych innych państw. Prezydent też nie otrzymuje żadnych specjalnych uprawnień w wypadku stanu wojny - zamiast tego premier może otrzymać od Izby Kucharzy uprawnienie do tymczasowych działań nadzwyczajnych. Kadencja prezydenta jest 8-letnia.

Prawa obywateli oraz służby:

W Shire obowiązuje powszechna wolność religijna, kompletna równość rasowa, wysoka tolerancja dla wszelkich poglądów i preferencji jak i wysoki poziom kultury politycznej (pomijając obrady Izby Kucharzy, gdzie wszyscy żrą w trakcie głosowań). Występuje powszechna i obowiązkowa edukacja, wolność słowa, a wybory spełniają wszystkie demokratyczne standardy. Media są wolne (w tym do pieprzenia bzdur), a społeczeństwo obywatelskie jest generalnie zaangażowane w procesy demokratyczne. Państwowo nie toleruje się tylko “zwyrodniałych praktyk kulinarnych”, do których zalicza się głównie kanibalizm. Z praktyk religijnych/świeckich tradycji, kultem parareligijnym się darzy Wujka Sama, legendarnego króla Shire z zamierzłej III Ery. Celebruje się też wiele innych świąt wielu różnych tradycji, acz państwo oficjalnie jest świeckie.

Siłami zbrojnymi państwa jest Armia Federacji Shire (AFS), w której skład wchodzą siły powietrzne, marynarka wojenna oraz służby specjalne. W Shire występuje cywilna kontrola armii, a gałęzie choć poszczególnie złączone w ramach AFS, mają swój poziom autonomii oraz separacji od cywilnej struktury władzy. Na czele wojska stoi Szef Sztabu Generalnego AFS. Społeczeństwo Shire jest co do zasady, pacyfistyczne - i jest bardziej zainteresowane bogaceniem się i dobrym jedzeniem, niż większymi ideałami czy żądzą podbicia cudzego.

Wewnątrz kraju, najsilniejszą służbą do spraw bezpieczeństwa i kontrwywiadu pozostaje Państwowa Inspekcja Sanitarna (potocznie: Sanepid). Wywiadem wojskowym i zagranicznym zajmuje się Agencja Michelin. Pomijając właściwe funkcje, Sanepid dba o jakość kulinarną wewnątrz kraju, a Agencja Michelin bada jakość kulinariów kuchni zagranicznych państw.

Federalna struktura państwa:

Ze względu na specyfikę regionów oraz liczne języki urzędowe, kraj jest zorganizowany w sposób federalny. Federacja składa się z czterech regionów administracyjnych: Xitǔdì, Aragornia, Val de Baranduin, Khro Hillth oraz pięciu miast wydzielonych: miasto stołeczne Hobbiton, Nowy Pelargir, Annuminas, Mahakam oraz Nowe Bree. W różnych regionach i miastach wydzielonych obowiązują inne języki urzędowe oraz występują drobne różnice w niektórych aspektach prawa stanowionego. Podział federalny nie ma specjalnie wpływu na wybory do Izby Kucharzy i raczej jest formą zapewnienia maksymalnego dobrobytu oraz dostosowania do lokalnej kultury niż formą sforsowania demokratycznej reprezentacji regionów.

Spośród miast wydzielonych:

Hobbiton stanowi stolicę administracją Federacji Shire oraz centrum urzędnicze dla całego kraju z większością kluczowych ministerstw. Tutaj też zbiera się Izba Kucharzy oraz Senat Kulinarny oraz swoją siedzibę ma Prezydent Federacji.

Nowy Pelargir, zwany też Miastem Wolności jest centrum finansowym i handlowym Shire i kluczowym portem dla całego kraju.

Annuminas jest centrum kulturalnym kraju, z największą liczbą instytucji kultury, teatrów i rekonstrukcji zabytków z zamierzchłych Er.

Nowe Bree jest miastem granicznym, ojczyzną delikatnej kuchni Briscari oraz centrum “zielonej gospodarki” dla Shire gdzie dba się o okoliczną przyrodę i istnieje największy park przyrodniczy w Federacji.

Mahakam jest największym centrum przemysłowym Shire i głównym ośrodkiem kultury krasnoludzkiej w federacji.

Gospodarka Shire:

W Federacji dominuje wolny rynek o hobbickiej charakterystyce. O ile dogmat o sile wolnego rynku trzyma się świetnie, kult mikroprzedsiębiorczości kwitnie i w ogóle “każdy kucharz sam sobie gotuje kociołek”, to pewne aspekty centralizacyjne i socjalistyczne przeważyły. Państwo trzyma piecze nad energetyką, ciężką infrastrukturą przesyłową (kolej, porty) oraz utrzymuje stopień akceptowalnej kontroli jakości (vide Sanepid) - wszystko w celu maksymalizacji i ułatwienia produkcji żywności. Z aspektów socjalnych, chociaż przykładowo kodeks pracy nie jest bardzo pro-pracowniczy, to wymusza długie i obligatoryjne przerwy na posiłek czy herbatę, tak by każdy obywatel Shire miał prawo do zjedzenia swoich 6 posiłków dziennie. Stąd też system określa się jako “wolny rynek o hobbickiej charakterystyce” - w którym kultura jedzenia i respekt dla instytucji posiłku wymusza na ogólnie bardzo leseferystycznej i wolno-rynkowej gospodarce pro-społeczne działania.

Gospodarka Shire opiera się w znacznej mierze na produkcji żywności, w tym na eksport - wykorzystując doskonałe gleby, know-how, sieci przesyłowe oraz wreszcie mistrzostwo kulinarne lokalnych mieszkańców. Nie znaczy to, że tylko agrokultura podtrzymuje ekonomię Shire - ważny jest też przemysł AGD, akcesoria kuchenne, meble i ogólnie przemysł dóbr luksusowych.

W Shire występuje generalnie kult “małe jest piękne” i że “państwo stoi małymi i średnimi przedsiębiorcami”, ale i od tego są wyjątki. Spośród nich najważniejszym gospodarczo i społecznie jest Gildia Przypraw, megakorporacja zajmująca się jak nazwa wskazuje - produkcją, magazynowaniem, importem i eksportem przypraw jak kawa, cynamon, papryczki, chilli, zioła (bazylia, rozmaryn) imgir, galangal, kmin gondorski, szafran no i oczywiście sól i pieprz. Jest to od kilku lat, największa korporacja Shire z pewnym wpływem politycznym i ambicjami - sama z siebie inwestuje w swoją prywatną “ochronę” oraz prywatną “flotę handlową”. Istnieją pewne napięcia między przedstawicielami Gildii Przypraw oraz nielicznych wielkich agroholdingów, a rządem centralnym - póki co jednak widmo oligarchizacji jest dobrze tonowane przez prawo monopolowe i demokratyczną kontrolę.