Nazwa protokolarna - Wolna Republika Nevrastu
Nazwa skrócona - Nevrast
Wolna Republika Nevrastu jest demokracją reprezentatywną. Posłowie sprawują pięcioletnie kadencje w parlamencie.
Dzięki dziedzictwu historycznemu, Nevrast jest państwem zdecentralizowany. Podmioty składające się na nasze państwo posiadają znaczną autonomię w ramach polityki wewnętrznej.
Każdy obszar administracyjny najwyższego stopnia posiada własny parlament, określany mianem sejmiku, który odpowiada za prowadzenie polityki regionalnej na podległym mu obszarze rozumianej jako:
- dbanie o infrastrukturę oraz jej rozwój.
- rozwój przemysłu lekkiego i nadzór nad nim.
- współpraca z ośrodkami rozwoju myśli, nauki, technologii, medycyny i innych rodzajów wiedzy celem ciągłego podnoszenia standardu życia naszych obywateli.
- rozwój kultury oraz patronat nad ośrodkami twórczymi.
- etc.
Znaczny stopień autonomii ma w zamyśle promować wewnętrzną konkurencyjność regionów.
Każdy z regionów jest jednak zobowiązany do przeznaczania części budżetu (minimum jest odgórnie narzucone przez rząd centralny), na kooperację międzyregionalną. Czy to na polu naukowym, przemysłowym, infrastruktury czy innych mających na celu przyniesienie korzyści obywatelom.
Każdy z regionów może także opracować projekt współpracy czy ulepszeń nadregionalnych, na które nie znalazłby własnych środków, lub który nie mieściłby się w jego kompetencjach.
Przykładowo: tworzenie sieci drogowo-kolejowej spajającej kraj oraz ułatwiającej transport dóbr oraz obywateli, może być zbyt kosztowny dla budżetu regionu czy nawet regionów i mogą one wystąpić do rządu centralnego z prośbą o wsparcie.
Każdy z regionów posiada także, do pewnego stopnia, możliwość manipulacji wysokością podatków. Nie mogą one jednak zejść poniżej odgórnie narzuconego minimum.
Budżet samorządów składa się w największej części z podatków - znaczna część podatków dochodowych uzyskiwanych na terenie danej jednostki samorządowej trafia bezpośrednio do budżetu. Rząd centralny dodatkowo kieruje dodatkowe subwencje do jednostek, gdzie istnieje potencjał zwrotu oraz rozwoju.
Innymi słowy, subwencje są mechanizmem poprzez które rząd centralny dokonuje inwestycji wewnętrznych.
Władzę ustawodawczą sprawuje dwuizbowy parlament. Izba niższa wybierana jest w wyborach powszechnych raz na 5 lat.
Jeśli z różnych przyczyn zostanie zwolniony w niej mandat, osoba zastępująca danego posła wybierana jest na mandat tymczasowy (do końca aktualnej kadencji) w ramach wyborów powszechnych na terenie okręgu wyborczego, gdzie dany poseł został pierwotnie wybrany.
Osoby posiadające prawomocny wyrok nie mogą sprawować urzędu ani uczestniczyć w w wyborach. Jedyny wyjątek stanowi uniewinnienie zatwierdzone przez sąd najwyższej instancji. Ułaskawienie przez głowę państwa nie umożliwia powrotu do sprawowania urzędu.
Sejm składa się z 501 miejsc. Próg wyborczy wynosi 3%. Urzędu posła nie można sprawować dłużej jak 4 kadencje (maksymalnie 20 lat z wliczaniem kadencji tymczasowych). Do tego, posłem nie może być osoba, która przekroczyła wiek emerytalny. Tak jak wiek emerytalny zobowiązuje obywatela do spędzenia jesieni życia w spokoju i radości, tak samo do tego zobowiązani są posłowie.
To samo obostrzenie dotyczy senatorów. Jednak aby zostać posłem należy uzyskać pełnię osobowości prawnej. W wypadku senatora należy uzyskać dwukrotność tego wieku, aby móc kandydować. Aby poseł objął rolę przewodnią gabinetu ministerialnego, musi wykazać się znajomością tematyki danego gabinetu.
Głowa państwa jest wybierana w jawnym głosowaniu przeprowadzonym przez parlamentarzystów. Kandydatów wystawiają po kolei partie, które zdobyły najwięcej głosów. Jeśli kandydat z największej partii zostanie odrzucony, następna w rozmiarze partia przedstawia swojego kandydata na urząd.
Premier, który został wybrany składa przed niższą izbą kandydatury na objęcie przewodnictwa nad gabinetami ministerialnymi. Jeśli dany kandydat zostanie odrzucony, każda partia, poza partią do której przynależy premier, może przedstawić swojego kandydata, który zostanie poddany głosowaniu.
Jeśli kandydat nie zostanie wybrany i w takim głosowaniu, ministra wybiera senat spośród już przedstawionych kandydatów.
Senat składa się z 99 senatorów. Jako taki głosuje nad przyjęciem lub odrzuceniem projektów złożonych w niższej izbie oraz przez nią zaaprobowanych. Projekt odrzucony przez senat powraca do głosowania w niższej izbie. Jeśli uzyska 2/3 głosów, projekt może procedować do wcielenia w życie.
Senatorzy wybierani są na siedmioletnie kadencje. Ich wyboru dokonują sejmiki samorządowe. Każda jednostka administracyjna posiada ilość miejsc w senacie do zapełnienia proporcjonalną do posiadanej liczby ludności, nie mniejszą jednak niż 5. Reewaluacja ilości miejsc do zapełnienia następuje po każdorazowym spisie powszechnym.
Kandydaci na senatorów są zobowiązani do posiadania nieskazitelnej opinii.
Władzę wykonawczą posiadają w swoich objęciach premier oraz rada ministrów, którzy zajmują się wcielaniem w życie przegłosowanych aktów prawnych publikowanych cyklicznie w dzienniku ustaw każdorazowo po obradach parlamentu.
Inicjatywę ustawodawczą w Nevraście posiada:
- każdy członek rady ministrów, lub w ramach ich uzasadnionej nieobecności, ich zastępcy, o ile posiadają odpowiednie potwierdzenia nadane im przez danego ministra.
- premier
- jawna grupa posłów licząca co najmniej 15 podpisów po opracowaniu ustawy zgodnej z wytycznymi
- grupa obywateli licząca co najmniej 100 tys. podpisów zebranych w czasie nie dłuższym niż pół roku
- sejmiki samorządowe po przegłosowaniu danej propozycji większością bezwzględną.
Premier posiada prawo do:
- reprezentowania Nevrastu na arenie międzynarodowej jeśli parlament uzna obecność ambasadora za niewystarczającą jako przedstawiciela Nevrastu.
- zablokowania projektu ustawy, które może być zignorowane, jeśli dany projekt posiada większość absolutną głosów
W świetle prawa, każdy obywatel Nevrastu jest równy każdemu innemu obywatelowi. Niezależnie od swojej orientacji seksualnej, wyznania, rasy czy przekonań. Niemniej, istnieje zakaz publicznej agitacji na rzecz zmiany wyznania, seksualności, czy opcji politycznej. Przejawy dyskryminacji ze względu na rasę, wyznanie czy inne prywatne sprawy stoi w sprzeczności z literą prawa. Miejsce dyskursu politycznego w Nevraście jest w wyznaczonych miejscach, gdzie każdy obywatel może zająć miejsce na skrzynce po mydle i krzyczeć o swoich poglądach, tak długo jak nie są w swoim charakterze totalitarne czy godzące w osobistą godność ze względu na wyznanie, seksualność, rasę itp. Miejsce profesjonalnego dyskursu jest zaś w mediach. We wszelkiej maści czasopismach oraz audycjach radiowych. W każdym miejscu obowiązuje te same przepisy: zakaz szerzenia nienawiści i totalitaryzmu.
Aktualny podział administracyjny Nevrastu:
![[Obrazek: HgYXjcB.png]](https://i.imgur.com/HgYXjcB.png)
Nazwa skrócona - Nevrast
Wolna Republika Nevrastu jest demokracją reprezentatywną. Posłowie sprawują pięcioletnie kadencje w parlamencie.
Dzięki dziedzictwu historycznemu, Nevrast jest państwem zdecentralizowany. Podmioty składające się na nasze państwo posiadają znaczną autonomię w ramach polityki wewnętrznej.
Każdy obszar administracyjny najwyższego stopnia posiada własny parlament, określany mianem sejmiku, który odpowiada za prowadzenie polityki regionalnej na podległym mu obszarze rozumianej jako:
- dbanie o infrastrukturę oraz jej rozwój.
- rozwój przemysłu lekkiego i nadzór nad nim.
- współpraca z ośrodkami rozwoju myśli, nauki, technologii, medycyny i innych rodzajów wiedzy celem ciągłego podnoszenia standardu życia naszych obywateli.
- rozwój kultury oraz patronat nad ośrodkami twórczymi.
- etc.
Znaczny stopień autonomii ma w zamyśle promować wewnętrzną konkurencyjność regionów.
Każdy z regionów jest jednak zobowiązany do przeznaczania części budżetu (minimum jest odgórnie narzucone przez rząd centralny), na kooperację międzyregionalną. Czy to na polu naukowym, przemysłowym, infrastruktury czy innych mających na celu przyniesienie korzyści obywatelom.
Każdy z regionów może także opracować projekt współpracy czy ulepszeń nadregionalnych, na które nie znalazłby własnych środków, lub który nie mieściłby się w jego kompetencjach.
Przykładowo: tworzenie sieci drogowo-kolejowej spajającej kraj oraz ułatwiającej transport dóbr oraz obywateli, może być zbyt kosztowny dla budżetu regionu czy nawet regionów i mogą one wystąpić do rządu centralnego z prośbą o wsparcie.
Każdy z regionów posiada także, do pewnego stopnia, możliwość manipulacji wysokością podatków. Nie mogą one jednak zejść poniżej odgórnie narzuconego minimum.
Budżet samorządów składa się w największej części z podatków - znaczna część podatków dochodowych uzyskiwanych na terenie danej jednostki samorządowej trafia bezpośrednio do budżetu. Rząd centralny dodatkowo kieruje dodatkowe subwencje do jednostek, gdzie istnieje potencjał zwrotu oraz rozwoju.
Innymi słowy, subwencje są mechanizmem poprzez które rząd centralny dokonuje inwestycji wewnętrznych.
Władzę ustawodawczą sprawuje dwuizbowy parlament. Izba niższa wybierana jest w wyborach powszechnych raz na 5 lat.
Jeśli z różnych przyczyn zostanie zwolniony w niej mandat, osoba zastępująca danego posła wybierana jest na mandat tymczasowy (do końca aktualnej kadencji) w ramach wyborów powszechnych na terenie okręgu wyborczego, gdzie dany poseł został pierwotnie wybrany.
Osoby posiadające prawomocny wyrok nie mogą sprawować urzędu ani uczestniczyć w w wyborach. Jedyny wyjątek stanowi uniewinnienie zatwierdzone przez sąd najwyższej instancji. Ułaskawienie przez głowę państwa nie umożliwia powrotu do sprawowania urzędu.
Sejm składa się z 501 miejsc. Próg wyborczy wynosi 3%. Urzędu posła nie można sprawować dłużej jak 4 kadencje (maksymalnie 20 lat z wliczaniem kadencji tymczasowych). Do tego, posłem nie może być osoba, która przekroczyła wiek emerytalny. Tak jak wiek emerytalny zobowiązuje obywatela do spędzenia jesieni życia w spokoju i radości, tak samo do tego zobowiązani są posłowie.
To samo obostrzenie dotyczy senatorów. Jednak aby zostać posłem należy uzyskać pełnię osobowości prawnej. W wypadku senatora należy uzyskać dwukrotność tego wieku, aby móc kandydować. Aby poseł objął rolę przewodnią gabinetu ministerialnego, musi wykazać się znajomością tematyki danego gabinetu.
Głowa państwa jest wybierana w jawnym głosowaniu przeprowadzonym przez parlamentarzystów. Kandydatów wystawiają po kolei partie, które zdobyły najwięcej głosów. Jeśli kandydat z największej partii zostanie odrzucony, następna w rozmiarze partia przedstawia swojego kandydata na urząd.
Premier, który został wybrany składa przed niższą izbą kandydatury na objęcie przewodnictwa nad gabinetami ministerialnymi. Jeśli dany kandydat zostanie odrzucony, każda partia, poza partią do której przynależy premier, może przedstawić swojego kandydata, który zostanie poddany głosowaniu.
Jeśli kandydat nie zostanie wybrany i w takim głosowaniu, ministra wybiera senat spośród już przedstawionych kandydatów.
Senat składa się z 99 senatorów. Jako taki głosuje nad przyjęciem lub odrzuceniem projektów złożonych w niższej izbie oraz przez nią zaaprobowanych. Projekt odrzucony przez senat powraca do głosowania w niższej izbie. Jeśli uzyska 2/3 głosów, projekt może procedować do wcielenia w życie.
Senatorzy wybierani są na siedmioletnie kadencje. Ich wyboru dokonują sejmiki samorządowe. Każda jednostka administracyjna posiada ilość miejsc w senacie do zapełnienia proporcjonalną do posiadanej liczby ludności, nie mniejszą jednak niż 5. Reewaluacja ilości miejsc do zapełnienia następuje po każdorazowym spisie powszechnym.
Kandydaci na senatorów są zobowiązani do posiadania nieskazitelnej opinii.
Władzę wykonawczą posiadają w swoich objęciach premier oraz rada ministrów, którzy zajmują się wcielaniem w życie przegłosowanych aktów prawnych publikowanych cyklicznie w dzienniku ustaw każdorazowo po obradach parlamentu.
Inicjatywę ustawodawczą w Nevraście posiada:
- każdy członek rady ministrów, lub w ramach ich uzasadnionej nieobecności, ich zastępcy, o ile posiadają odpowiednie potwierdzenia nadane im przez danego ministra.
- premier
- jawna grupa posłów licząca co najmniej 15 podpisów po opracowaniu ustawy zgodnej z wytycznymi
- grupa obywateli licząca co najmniej 100 tys. podpisów zebranych w czasie nie dłuższym niż pół roku
- sejmiki samorządowe po przegłosowaniu danej propozycji większością bezwzględną.
Premier posiada prawo do:
- reprezentowania Nevrastu na arenie międzynarodowej jeśli parlament uzna obecność ambasadora za niewystarczającą jako przedstawiciela Nevrastu.
- zablokowania projektu ustawy, które może być zignorowane, jeśli dany projekt posiada większość absolutną głosów
W świetle prawa, każdy obywatel Nevrastu jest równy każdemu innemu obywatelowi. Niezależnie od swojej orientacji seksualnej, wyznania, rasy czy przekonań. Niemniej, istnieje zakaz publicznej agitacji na rzecz zmiany wyznania, seksualności, czy opcji politycznej. Przejawy dyskryminacji ze względu na rasę, wyznanie czy inne prywatne sprawy stoi w sprzeczności z literą prawa. Miejsce dyskursu politycznego w Nevraście jest w wyznaczonych miejscach, gdzie każdy obywatel może zająć miejsce na skrzynce po mydle i krzyczeć o swoich poglądach, tak długo jak nie są w swoim charakterze totalitarne czy godzące w osobistą godność ze względu na wyznanie, seksualność, rasę itp. Miejsce profesjonalnego dyskursu jest zaś w mediach. We wszelkiej maści czasopismach oraz audycjach radiowych. W każdym miejscu obowiązuje te same przepisy: zakaz szerzenia nienawiści i totalitaryzmu.
Aktualny podział administracyjny Nevrastu:
1. Vinyamar 2.Linaewen 3. Dor-Lomin 4. Hithlum 5. Falas 6. Mithrim